از قافله عشاق حسین جا نمانید

اگر عشق را فریاد نکنی، آتشش قلبت را خواهد سوزاند. پس باید از عشق سخن گفت، آن را به تصویر کشید، آن را بلند خواند، به تصنیف و ترسیم و خط و نقش و رنگ و فکر و اندیشه و باور در آورد.


باید عشق را نشان داد؛ و نشان داد که من هم، ما هم جزو قافله‌ای هستیم که علمدارش، سال‌ها پیش رفته اما، ما همچنان به دنبالش روان هستیم.


این قافله تا ابد سرباز و جان‌باز و دلباخته و جان باخته و عاشق دارد.


می‌دانید ظرفیت و توان و فکر و رفتار آدم‌ها مختلف است اما با همه این اختلاف‌ به هزاران طریق مختلف می‌توان اظهار ارادت کرد.


شهر عطر و رنگ محرم گرفته است. هر کسی به طریقی من هم به طریقی اظهار ارادات می‌کنم.


حواسمان باشد این قافله از اول جامانده داشت، ما جا نمانیم!