کد مطلب : ۳۰۱۸۰
بي‌توجهي به عبادت باعث بي‌بركتي زندگي است
آيت‌الله مجتهدي در بخشی از شرح دعای روز چهارم ماه مبارک رمضان می‌گوید: بايد مزه عبادت را چشيد؛ بي‌توجهي به عبادت باعث بي‌بركتي زندگي است.
در دعاي روز چهارم ماه مبارك رمضان مي‌خوانيم:
«اللهمّ قوّني فيهِ على إقامَةِ أمْرِكَ واذِقْني فيهِ حَلاوَةَ ذِكْرِكَ وأوْزِعْني فيهِ لأداءِ شُكْرَكَ بِكَرَمِكَ واحْفَظني فيهِ بِحِفظْكَ وسِتْرِكَ يـا أبْصَرَ النّاظرين»
«خدايا نيرومندم نما در آن روز به‌پاداشتن دستور فرمانت و بچشان در آن شيرينى يادت را و مهيا كن مرا در آن‌روز براى انجام سپاسگزاريت به كـرم خودت نگهدار مرا در اين روز به نگاه‌داريت و پرده‌پوشى خودت اى بيناترين بينايان»
آيت‌الله مجتهدي در شرح «اللهمّ قوّني فيهِ على إقامَةِ أمْرِكَ» مي‌گويد:
«خدايا به من قوه بده تا در ماه رمضان بتوانم به خوبي عبادت و امر تو را اطاعت كنم. عبادت قوه مي‌خواهد و قوه عبادت غير از قوه جسماني است. ممكن است شخصي ۶۰ سال سن داشته باشد، اما قوه عبادتش از جوانان بيشتر باشد. بايد دعا كنيم كه در ماه رمضان خدا به ما قوه عبادت عطا كند. در دعاي كميل هم آمده كه خدايا قوه بده به من با جوارحم در خدمت تو باشيم. بايد مزه عبادت را چشيد. بي‌توجهي به عبادت باعث بي‌بركتي زندگي است. در اين دعا مي‌خوانيم «واذِقْني فيهِ حَلاوَةَ ذِكْرِكَ» يعني خدايا شيريني عبادت را به ذائقه ما بچشان تا قرائت دعاهاي افتتاح و كميل و توسل و روزه و نماز به ما مزه كند. روايت قدسي داريم كه اگر عالمي و طلبه‌اي به علمش عمل نكند، كمتر عذابي كه مي‌كنم، اين است كه شيريني مناجاتم را از دل و قلبش مي‌برم.»
آيت‌الله مجتهدي تهراني درباره ذكر «وأوْزِعْني فيهِ لأداءِ شُكْرَكَ بِكَرَمِكَ» مي‌گويد:
«خدايا به كرمت كاري كن كه من اداي شكرت را بكنم. شكر خدا، تنها گفتن الهي شكر نيست. اگر من از نعمت‌هاي خدا به‌جا استفاده كنم خدا را شكر كرده‌ام. اگر چشمم نامحرم را نبيند و گوشم آواز حرام نشود، نعمت چشم و گوش را به‌جا آورده‌ام.»
او همچنين درباره «واحْفَظني فيهِ بِحِفظْكَ وسِتْرِكَ» چنین توضیح می‌دهد:
«خدايا در اين ماه رمضان من را از انجام گناه حفظ كن. مردم اين را مي‌خوانند اما معني‌اش را نمي‌دانند. بايد اين دعا براي مردم معنا شوند. روايت است كه اگر گناه بو داشت، دو نفر پيش هم نمي‌نشستند و اگر مردم از عيب هم با خبر بودند، كسي مرده‌اي را دفن نمي‌كرد. ايمان هم «بو» دارد. پيامبر اسلام (ص) وارد خانه شد و گفت: «من بوي اويس را مي‌شنوم» اويس چون مادرش اجازه نداده بود، منتظر نماند تا پيامبر (ص) به مدينه بازگردد؛ اما بوي خوشش در منزل پيامبر مانده بود. قديم همه مردم زيبا بودند چون همه اهل نماز شب بودند و چهره‌اي نوراني داشتند. اما الان چون نماز شب نمي‌خوانند، چهره‌ها به‌زيبايي گذشته نيست.»
اين استاد اخلاق در پايان سخنان خود درباره «يـا أبْصَرَ النّاظرين» مي‌گويد:
«اي خدا كه از همه كساني‌كه نظر مي‌كنند، تو بصيرتر و بيناتري، اي خدايي كه تو بينا به همه اعمال ما هستي، به ما توفيق بده كه در ماه رمضان گناه نكنيم، به حفظ و ستر خودت.»
انتهاي پيام/
مرجع : خبرگزاری ايسنا
