کد مطلب : ۳۰۷۵۵
شعر برخی مداحی‌ها توهین‌آمیز است/ گریستن نه به هر بهانه و قیمتی
سعید بیابانکی با اشاره به توهین‌آمیز بودن شعر برخی مداحی‌ها می‌گوید: بر روی شعر مداحی‌ها - با وجود این‌که با احساسات و اعتقادات مردم در ارتباط است - هیچ نظارتی وجود ندارد.
این شاعر با بیان این‌که شعر عاشورایی و آیینی به دو شکل مکتوب و شفاهی است توضیح داد: شعر مکتوب معمولاً شعر شاعران حرفه‌ای است که در کتاب و مجلات و نشریات چاپ می‌شود. شعر شفاهی هم شعری است که توسط مداحان خوانده می‌شود و این گونه دوم مخاطب گسترده‌تری دارد و در انتخاب شعر باید دقت زیادی انجام شود.
او در ادمه افزود: مداحان به جز تعدادی که باید آن‌ها را استثنا کنیم بقیه اصولا شعر را نمی‌شناسند و با کسی هم درباره انتخاب شعر مناسب مشورت نمی‌کنند. شعر توسط دوستان و آشنایان آن‌ها انتخاب می‌شود و اکثر این شعرها علاوه بر ایرادهای فنی، ایرادهای تاریخی هم دارند. برخی از این شعرها درون‌شان بی‌احترامی دارند و متأسفانه در تیراژهای بالا پخش می‌شوند.
بیابانکی با اشاره به تأثیر شعر در جامعه اظهار کرد: این گونه شعر بر روی ذائقه عمومی و باورهای دینی مردم اثر سوء می‌گذارد. مجالس عزاداری سیدالشهدا (ع) را به کارناوال یا دورهمی تبدیل می‌کنند و صرفا یک چیزی را تکرار می‌کنند و مردم را می‌گریانند. گریستن برای سیدالشهدا (ع) فضل دارد ولی نه به هر بهانه و قیمتی. اگر داستان امام حسین (ع) را همان‌طور که هست تعریف کنیم به اندازه کافی سوزناک است که هر انسان معتقدی را متأثر کند و بگریاند.
او همچنین گفت: متأسفانه برخی از مداحان به هر چیزی متوسل می‌شوند که فقط مردم را بگریانند.
این شاعر درباره ارتباط شاعران با آثار ادبی نیز اظهار کرد: ارتباط مداحان با آثار ادبی کم است.
بیابانکی با تأکید بر این‌که بر روی شعرهای مداحی‌ها نظارت وجود ندارد گفت: یک مداحی با یک اثر موسیقایی تفاوتی ندارد. موسیقی، ملودی، شاعر و خواننده دارد که در بالاترین سطح باید بر تولید و توزیع آن نظارت شود. در حالی که درباره آثاری که با اعتقادات و احساسات مردم و دین و آیین ما ارتباط دارند از هیچ کجا مجوز نمی‌گیرند، یعنی هر شعری را که مداح بخواهد می‌تواند بخواند و منتشر کند بدون هیچ نظارت و توجهی. کسی که تریبون در اختیار دارد و رسانه‌ای می‌شود باید بر کارش نظارت شود.
این شاعر در ادامه گفت: اگر کسی به ما بی‌احترامی و توهین کرد می‌توانیم برویم شکایت کنیم و قانون او را مؤاخذه می‌کند اما در مورد ائمه معصومین (ع) چنین چیزی وجود ندارد. توهین به ائمه (ع) از مصادیق جرم است اما گاهی برخی مداحان شعری را انتخاب می‌کنند و می‌خوانند که توهین‌آمیز است و هیچ کسی کاری به کار آن‌ها ندارد. مداح به خیال خود دارد به دین خدمت می‌کند در حالی که دارد خیانت می‌کند. در واقع به جای مدح ائمه (ع) به ذم آن‌ها پرداخته است. دستگاه امام حسین (ع) دستگاهی مردمی است. اگر کسی حرف بی‌ربط می‌زند باید با او برخورد قضایی شود. کسانی را که در این زمینه موفق هستند تشویق کنند و کسانی را که رعایت نمی‌کنند تنبیه کنند. این بهترین کار است.
او همچنین درباره شعرهای خودش که در نوحه‌خوانی استفاده شده است گفت: یکی غزلی است که با این بیت آغاز می‌شود: «دشت می‌بلعید کم کم پیکر خورشید را/ بر فراز نیزه می‌دیدم سر خورشید را» و آهنگران آن‌را به خوبی اجرا کرده. همچنین شعر دیگری است که بیت آخرش این است: «پیچیده شمیمت همه جا ای تن بی‌سر/ چون شیشه عطری که درش گم شده باشد».
انتهای پیام/
او در ادمه افزود: مداحان به جز تعدادی که باید آن‌ها را استثنا کنیم بقیه اصولا شعر را نمی‌شناسند و با کسی هم درباره انتخاب شعر مناسب مشورت نمی‌کنند. شعر توسط دوستان و آشنایان آن‌ها انتخاب می‌شود و اکثر این شعرها علاوه بر ایرادهای فنی، ایرادهای تاریخی هم دارند. برخی از این شعرها درون‌شان بی‌احترامی دارند و متأسفانه در تیراژهای بالا پخش می‌شوند.
بیابانکی با اشاره به تأثیر شعر در جامعه اظهار کرد: این گونه شعر بر روی ذائقه عمومی و باورهای دینی مردم اثر سوء می‌گذارد. مجالس عزاداری سیدالشهدا (ع) را به کارناوال یا دورهمی تبدیل می‌کنند و صرفا یک چیزی را تکرار می‌کنند و مردم را می‌گریانند. گریستن برای سیدالشهدا (ع) فضل دارد ولی نه به هر بهانه و قیمتی. اگر داستان امام حسین (ع) را همان‌طور که هست تعریف کنیم به اندازه کافی سوزناک است که هر انسان معتقدی را متأثر کند و بگریاند.
او همچنین گفت: متأسفانه برخی از مداحان به هر چیزی متوسل می‌شوند که فقط مردم را بگریانند.
این شاعر درباره ارتباط شاعران با آثار ادبی نیز اظهار کرد: ارتباط مداحان با آثار ادبی کم است.
بیابانکی با تأکید بر این‌که بر روی شعرهای مداحی‌ها نظارت وجود ندارد گفت: یک مداحی با یک اثر موسیقایی تفاوتی ندارد. موسیقی، ملودی، شاعر و خواننده دارد که در بالاترین سطح باید بر تولید و توزیع آن نظارت شود. در حالی که درباره آثاری که با اعتقادات و احساسات مردم و دین و آیین ما ارتباط دارند از هیچ کجا مجوز نمی‌گیرند، یعنی هر شعری را که مداح بخواهد می‌تواند بخواند و منتشر کند بدون هیچ نظارت و توجهی. کسی که تریبون در اختیار دارد و رسانه‌ای می‌شود باید بر کارش نظارت شود.
این شاعر در ادامه گفت: اگر کسی به ما بی‌احترامی و توهین کرد می‌توانیم برویم شکایت کنیم و قانون او را مؤاخذه می‌کند اما در مورد ائمه معصومین (ع) چنین چیزی وجود ندارد. توهین به ائمه (ع) از مصادیق جرم است اما گاهی برخی مداحان شعری را انتخاب می‌کنند و می‌خوانند که توهین‌آمیز است و هیچ کسی کاری به کار آن‌ها ندارد. مداح به خیال خود دارد به دین خدمت می‌کند در حالی که دارد خیانت می‌کند. در واقع به جای مدح ائمه (ع) به ذم آن‌ها پرداخته است. دستگاه امام حسین (ع) دستگاهی مردمی است. اگر کسی حرف بی‌ربط می‌زند باید با او برخورد قضایی شود. کسانی را که در این زمینه موفق هستند تشویق کنند و کسانی را که رعایت نمی‌کنند تنبیه کنند. این بهترین کار است.
او همچنین درباره شعرهای خودش که در نوحه‌خوانی استفاده شده است گفت: یکی غزلی است که با این بیت آغاز می‌شود: «دشت می‌بلعید کم کم پیکر خورشید را/ بر فراز نیزه می‌دیدم سر خورشید را» و آهنگران آن‌را به خوبی اجرا کرده. همچنین شعر دیگری است که بیت آخرش این است: «پیچیده شمیمت همه جا ای تن بی‌سر/ چون شیشه عطری که درش گم شده باشد».
انتهای پیام/
مرجع : خبرگزاری ايسنا
