کد مطلب : ۳۱۴۵۱
قاب سینما برای روحانیت نباید حزبی یا جناحی باشد
فیلم های ماندگاری مانند «طلا و مس» و «بوسیدن روی ماه» از کارهای ارزشمند و قابل تقدیر کارگردان سینما و تلویزیون آقای همایون اسعدیان است که همواره در پی ترویج ارزش های دینی در قالب فیلم می باشد. خبرگزاری «حوزه» در گفت‌وگو با وی کارنامه هنری این فیلمساز را به صورت اجمالی معرفی کرده است.
لطفا از نحوه ورودتان به سینما و این که تا آغاز فیلمسازی چه تجربه هایی را پشت سر گذاشتید، بگویید.
من فعالیت هنری خود را از سال 1353 در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آغاز کردم در ادامه سال 57 وارد دانشگاه هنرهای دراماتیک شدم، اما بعد از انقلاب اسلامی نتوانستم ادامه تحصیل دهم، تا اینکه کار خود را با عکاسی در فیلم «دبیرستان» در سال 65 آغاز کردم، اما به عنوان فیلمساز اولین کاری که کارگردانی کردم فیلم سینمایی «نیش» بود.
چرا بعد از این فیلم پرفروش دیگر این سبک فیلمسازی را ادامه ندادید؟
سوال خوبی پرسیدید، چون بعد از این فیلم حدود سه سال هر چه به من پیشنهاد می‌شد، فیلم‌هایی در همین سبک بودند و من هم به شدت از این موضوع پرهیز داشتم تا به عنوان فیلمساز اکشن شناخته شوم، هرچه در این زمینه پیشنهاد شد را رد کردم تا اینکه فیلمنامه «مرد آفتابی» را به من پیشنهاد کردند
البته فیلمنامه ابتدایی «مرد آفتابی» کمی بار اکشن هم داشت، اما من با تغییراتی که در آن انجام دادم شکل دیگری به کار دادم، بعد از این فیلم، «شب روباه» را که فیلمی پلیسی بود ساختم، دیده نشده، اما کار بعدیم کمدی «شوخی» بود.
فیلم «طلا و مس» را باید مهمترین فیلم کارنامه کاری شما محسوب کرد که در حوزه سینمای دینی یکی از مهمترین مثال‌هاست؟ این فیلم چگونه ساخته شد؟
وقتی فیلمنامه این کار توسط منوچهر محمدی پیشنهاد شد، قرار بود اثری تلویزیونی باشد، اما وقتی طرح کلی را فهمیدم، به تهیه‌کننده گفتم این فیلم ظرفیت بالایی برای تبدیل شدن به اثری سینمایی را دارد، وی نیز پذیرفت و برای آن پروانه ساخت گرفت.
درباره این فیلم ذکر یک نکته را لازم می‌دانم. بعد از ساخته شدن «طلا و مس» یک روز از دفتر مقام معظم رهبری با من تماس گرفتند و گفتند؛ حضرت آقا فیلم را دیده، پسندیده‌اند و گفته‌اند تشکر ایشان را به اطلاع کارگردان و تهیه کننده برسانم. درباره چرایی موفقیت این فیلم حرف‌های زیادی می‌توان زد، اما مهمترین دلیل از نگاه من این است که «طلا و مس» نمی خواست شعار دهد، بلکه می خواست داستان عاشقانه و انسانی را در قالب اخلاق توصیف کند.
روحانی در فیلم شما بسیار دوست داشتنی است، آیا شما به روی اینکه شخصیت شما مقبول عمومی باشد توجه ویژه داشتید؟
درباره روحانیت، فیلم‌های بسیاری ساخته شده، برای همین کار ما کمی مشکل بود، چون باید تصویری می‌ساختیم که در فیلم‌های دیگر تکرار نشده باشد، برای همین ساعت‌ها با طلبه‌های جوان به گفت‌و گو نشستم تا بتوانیم دغدغه‌های یک روحانی را به خوبی در فیلم تصویر کنم، البته در آن زمان عدهای گفتند چرا روحانی فیلم، گرایش واضح سیاسی ندارد، نقدی که به نظرم به هیچ وجه صحیح نیست، چون اگر می‌خواستیم برای این روحانی گرایش‌های سیاسی ترسیم کنیم، مطمئنا فیلم به سمت شعار پیش می‌رفت. برای همین از این مسئله دوری کرده و تماماً روابط انسانی را مد نظر داشتیم.
فیلم «بوسیدن روی ماه» فیلمی درباره مادران شهدا است. این فیلم را با چه انگیزه ای جلوی دوربین بردید؟
این فیلم نیز کار بسیار سختی بود، چون موضوع فیلم مادران شهدا بودند. در این کار هم تمام سعی این بود به نوعی به مادران شهدا بپردازم که در کارهای گذشته رخ نداده، برای همین در این فیلم تصویری که از مادران شهید می‌بینید، کمتر در سینمای ما دیده شده هرچند همین مسئله نیز به مذاق عدهای خوش نیامد، اما خوشحالم که این فیلم دیده شد.
در انتهای این گفت وگو باید بگویم فیلم «یک روز به خصوص» نیز درباره موضوعی است که در جامعه به وضوح، نیاز آن دیده می‌شود، یعنی مسئله وجدان که امیدوارم این فیلم هم مانند سایر فیلم های خوب و پرمحتوا دیده شود، هر چند که در جشنواره فیلم فجر با استقبال هیئت داوران مواجه نشد.
انتهای پیام/
لطفا از نحوه ورودتان به سینما و این که تا آغاز فیلمسازی چه تجربه هایی را پشت سر گذاشتید، بگویید.
من فعالیت هنری خود را از سال 1353 در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آغاز کردم در ادامه سال 57 وارد دانشگاه هنرهای دراماتیک شدم، اما بعد از انقلاب اسلامی نتوانستم ادامه تحصیل دهم، تا اینکه کار خود را با عکاسی در فیلم «دبیرستان» در سال 65 آغاز کردم، اما به عنوان فیلمساز اولین کاری که کارگردانی کردم فیلم سینمایی «نیش» بود.
چرا بعد از این فیلم پرفروش دیگر این سبک فیلمسازی را ادامه ندادید؟
سوال خوبی پرسیدید، چون بعد از این فیلم حدود سه سال هر چه به من پیشنهاد می‌شد، فیلم‌هایی در همین سبک بودند و من هم به شدت از این موضوع پرهیز داشتم تا به عنوان فیلمساز اکشن شناخته شوم، هرچه در این زمینه پیشنهاد شد را رد کردم تا اینکه فیلمنامه «مرد آفتابی» را به من پیشنهاد کردند
البته فیلمنامه ابتدایی «مرد آفتابی» کمی بار اکشن هم داشت، اما من با تغییراتی که در آن انجام دادم شکل دیگری به کار دادم، بعد از این فیلم، «شب روباه» را که فیلمی پلیسی بود ساختم، دیده نشده، اما کار بعدیم کمدی «شوخی» بود.
فیلم «طلا و مس» را باید مهمترین فیلم کارنامه کاری شما محسوب کرد که در حوزه سینمای دینی یکی از مهمترین مثال‌هاست؟ این فیلم چگونه ساخته شد؟
وقتی فیلمنامه این کار توسط منوچهر محمدی پیشنهاد شد، قرار بود اثری تلویزیونی باشد، اما وقتی طرح کلی را فهمیدم، به تهیه‌کننده گفتم این فیلم ظرفیت بالایی برای تبدیل شدن به اثری سینمایی را دارد، وی نیز پذیرفت و برای آن پروانه ساخت گرفت.
درباره این فیلم ذکر یک نکته را لازم می‌دانم. بعد از ساخته شدن «طلا و مس» یک روز از دفتر مقام معظم رهبری با من تماس گرفتند و گفتند؛ حضرت آقا فیلم را دیده، پسندیده‌اند و گفته‌اند تشکر ایشان را به اطلاع کارگردان و تهیه کننده برسانم. درباره چرایی موفقیت این فیلم حرف‌های زیادی می‌توان زد، اما مهمترین دلیل از نگاه من این است که «طلا و مس» نمی خواست شعار دهد، بلکه می خواست داستان عاشقانه و انسانی را در قالب اخلاق توصیف کند.
روحانی در فیلم شما بسیار دوست داشتنی است، آیا شما به روی اینکه شخصیت شما مقبول عمومی باشد توجه ویژه داشتید؟
درباره روحانیت، فیلم‌های بسیاری ساخته شده، برای همین کار ما کمی مشکل بود، چون باید تصویری می‌ساختیم که در فیلم‌های دیگر تکرار نشده باشد، برای همین ساعت‌ها با طلبه‌های جوان به گفت‌و گو نشستم تا بتوانیم دغدغه‌های یک روحانی را به خوبی در فیلم تصویر کنم، البته در آن زمان عدهای گفتند چرا روحانی فیلم، گرایش واضح سیاسی ندارد، نقدی که به نظرم به هیچ وجه صحیح نیست، چون اگر می‌خواستیم برای این روحانی گرایش‌های سیاسی ترسیم کنیم، مطمئنا فیلم به سمت شعار پیش می‌رفت. برای همین از این مسئله دوری کرده و تماماً روابط انسانی را مد نظر داشتیم.
فیلم «بوسیدن روی ماه» فیلمی درباره مادران شهدا است. این فیلم را با چه انگیزه ای جلوی دوربین بردید؟
این فیلم نیز کار بسیار سختی بود، چون موضوع فیلم مادران شهدا بودند. در این کار هم تمام سعی این بود به نوعی به مادران شهدا بپردازم که در کارهای گذشته رخ نداده، برای همین در این فیلم تصویری که از مادران شهید می‌بینید، کمتر در سینمای ما دیده شده هرچند همین مسئله نیز به مذاق عدهای خوش نیامد، اما خوشحالم که این فیلم دیده شد.
در انتهای این گفت وگو باید بگویم فیلم «یک روز به خصوص» نیز درباره موضوعی است که در جامعه به وضوح، نیاز آن دیده می‌شود، یعنی مسئله وجدان که امیدوارم این فیلم هم مانند سایر فیلم های خوب و پرمحتوا دیده شود، هر چند که در جشنواره فیلم فجر با استقبال هیئت داوران مواجه نشد.
انتهای پیام/
مرجع : خبرگزاری حوزه
