کد مطلب : ۳۱۵۰۴
رضا اسماعیلی:
«احمد عزیزی» دست‌پرورده مکتب قرآن و جلوه‌گر سیمای روشن دین در شعر بود
رضا اسماعیلی، شاعر و مدرس ادبیات دانشگاه تهران در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، درباره تاثیر انقلاب اسلامی و انس با شخصیت‌های دینی و انقلابی بر دیدگاه، اعتقاد و جهت‌گیری زنده‌یاد احمد عزیزی، ضمن عرض تسلیت به خانواده این شاعر و اینکه خاک برای او گلستان شود، عنوان کرد: عزیزی شاعر نام‌آور انقلاب و از شاعران نسل اول انقلاب و دهه شصت بود که کوران انقلاب و فراز و نشیب آن را دیده و درک کرده بود و نفس حق امام راحل(ره) و شهیدانی چون حضرات آیات مطهری، بهشتی و مفتح را درک کرده و با آنان حشر و نشر داشت.
وی افزود: وی دست‌پرورده مکتب قرآن، عترت و انقلاب اسلامی بوده و در مکتب امام شاگردی کرده بود. از چنین شاعری که در حوزه شعر آئینی گام بر می‌دارد این انتظار می‌رود که با دانش و بینشی شاخص و بسیار برجسته به این حوزه ورود پیدا کند و شعری که به عنوان شعر دینی و قرآنی عرضه می‌کند سرشار از مضامین، حقایق و دقایق قرآنی و تلمیحات باشد و علاوه بر عاطفه و احساس که از ابعاد شعر است، از اندیشه و حکمت هم برخودار باشد.
اسماعیلی با اشاره به اینکه اشعار عزیزی برخوردار از مؤلفه‌های نام برده در حوزه شعر آئینی بود، ادامه داد: وقتی مثنوی عزیزی را درباره اهل بیت(ع) و خاندان رسالت مرور می‌کنیم، می‌بینیم که در تمام این مثنوی‌ها حقیقت زلال دین متجلی شده و حرف غیرواقع و نامربوط بیان نشده که با حقیقت دین و اصل توحید در تقابل باشد.
وی عنوان کرد: در واقع تاثیرپذیری از عالمان دینی و نشست و برخاست با چهره‌های بزرگ انقلابی و عالمان دینی سبب شده بود که عزیزی در مکتب آنها پرورش یافته و بزرگ شود. نسل اول انقلاب به دلیل این که نسبت به شناخت بیشتر اسلام و انس با قرآن عطش داشت، طبیعی است که سعی می‌کرد شناخت بیشتری نسبت به قرآن و حقایق دینی پیدا کند و در جلسات عالمان دینی حضور یابد که همه این موارد به کسی که در این جلسات شرکت می‌کرد کمک می‌کرد تا از عالمان تاثیر بپذیرد و آن را در شعرش متجلی کند.
این شاعر همچنین اظهار کرد: عزیزی در دو حوزه کار می‌کرد؛ یکی قالب‌های کلاسیک به ویژه مثنوی که در این حوزه صاحب سبک و برجسته و نام‌آور بود و سبکی که در مثنوی ابداع کرد، سبکی بود که بسیاری سعی کردند از آن تقلید کنند ولی موفق نبودند. در اصل سبک منحصر به فرد و مستقل عزیزی بود. یکی هم در عرصه نثر ادبی به خصوص نثر عرفانی که به عنوان شطحیات معروف شد.
اسماعیلی با بیان برجستگی‌های شخصیت ادبی عزیزی گفت: عزیزی با برخی از عرفا نیز نشست و برخاست داشت و در جلسات آنها شرکت می‌کرد و از درس آنها بهره می‌گرفت و به عرفان اسلامی تعلق خاطر داشت. عرفان اصیل اسلامی هم گنجینه معارف توحیدی و قرآنی است. اینکه شاعر با این معارف آشنایی داشته باشد به معارف دین بهتر پی می‌برد و با آنها آشنا می‌شود و می‌تواند سیمای روشن دین را به زیبایی در شعرش به تصویر بکشد.
این مدرس دانشگاه افزود: وی در دهه اول در کنار بزرگانی مثل زنده‌یاد سیدحسن حسینی، نصرالله مردانی، طاهره صفارزاده، سلمان هراتی و قیصر امین‌پور قد کشید و این مسیر را با کمک هم هموار کردند و به پیش آمدند. این شاعران نفس حق امام را درک کرده بودند و بزرگانی مثل مطهری را از نزدیک دیده و پای درس ایشان نشسته بودند و طبیعی است که دستاورد این جلسات را در شعرشان متجلی کرده باشند.
اسماعیلی همچنین اظهار کرد: آئینه اشعار این شاعران از جمله عزیزی، سیمای روشن دین را به نمایش گذاشته بود. احمد عزیزی شاعری بود که در شعرش از آفات و آسیب شعر دینی که اکنون در بسیاری از اشعار مشاهده می‌کنیم مبرا بود. شعری ناب و زلال و با زبانی سالم و مضامینی معرفت‌افزا و انسان‌ساز که می‌تواند به عنوان الگو و اسوه به نسل امروز معرفی شود، ویژگی اشعار این شاعر آئینی و انقلابی بود. اگر امروز می‌خواهیم شعر دینی ناب بگوییم، باید از این شاعر سرمشق بگیریم.
یادآور می‌شود، احمد عزیزی از جمله شعرای آئینی و انقلابی کشورمان بود و امروز در سن ۵۸ سالگی به دیار باقی شتافت. وی حدود ۹ سال در بستر بیماری بود. عزیزی در سال ۸۶ سالگی به دلیل کاهش سطح هشیاری ناشی از تشنج و بیماری قلبی و کلیوی در بخش آی سی یو بیمارستان امام رضا(ع) کرمانشاه بستری شد و رهبر معظم انقلاب در سفری که به این استان داشتند از وی عیادت کردند.
احمد عزیزی در سال ۱۳۳۷ در کرمانشاه دیده به جهان گشود. وی پیش از پیروزی انقلاب به دعوت شمس آل احمد به تهران رفت و دیداری نیز با مرتضی مطهری داشت. اشعار این شاعر با عرفان اسلامی درآمیخته و مدح و مراثی اهل بیت(ع) در آثارش قابل مشاهده است.
از جمله آثار این شاعر می‌توان به «کفش‌های مکاشفه»، «شرجی آواز»، «خوابنامه و باغ تناسخ»، «ترجمه زخم»، «باران پروانه»، «رودخانه رؤیا»، «ناودان الماس»، «ترانه‌های ایلیایی»، «ملکوت تکلم»، «سیل گل سرخ»، «روستای فطرت» اشاره کرد.
انتهای پیام/
وی افزود: وی دست‌پرورده مکتب قرآن، عترت و انقلاب اسلامی بوده و در مکتب امام شاگردی کرده بود. از چنین شاعری که در حوزه شعر آئینی گام بر می‌دارد این انتظار می‌رود که با دانش و بینشی شاخص و بسیار برجسته به این حوزه ورود پیدا کند و شعری که به عنوان شعر دینی و قرآنی عرضه می‌کند سرشار از مضامین، حقایق و دقایق قرآنی و تلمیحات باشد و علاوه بر عاطفه و احساس که از ابعاد شعر است، از اندیشه و حکمت هم برخودار باشد.
اسماعیلی با اشاره به اینکه اشعار عزیزی برخوردار از مؤلفه‌های نام برده در حوزه شعر آئینی بود، ادامه داد: وقتی مثنوی عزیزی را درباره اهل بیت(ع) و خاندان رسالت مرور می‌کنیم، می‌بینیم که در تمام این مثنوی‌ها حقیقت زلال دین متجلی شده و حرف غیرواقع و نامربوط بیان نشده که با حقیقت دین و اصل توحید در تقابل باشد.
وی عنوان کرد: در واقع تاثیرپذیری از عالمان دینی و نشست و برخاست با چهره‌های بزرگ انقلابی و عالمان دینی سبب شده بود که عزیزی در مکتب آنها پرورش یافته و بزرگ شود. نسل اول انقلاب به دلیل این که نسبت به شناخت بیشتر اسلام و انس با قرآن عطش داشت، طبیعی است که سعی می‌کرد شناخت بیشتری نسبت به قرآن و حقایق دینی پیدا کند و در جلسات عالمان دینی حضور یابد که همه این موارد به کسی که در این جلسات شرکت می‌کرد کمک می‌کرد تا از عالمان تاثیر بپذیرد و آن را در شعرش متجلی کند.
این شاعر همچنین اظهار کرد: عزیزی در دو حوزه کار می‌کرد؛ یکی قالب‌های کلاسیک به ویژه مثنوی که در این حوزه صاحب سبک و برجسته و نام‌آور بود و سبکی که در مثنوی ابداع کرد، سبکی بود که بسیاری سعی کردند از آن تقلید کنند ولی موفق نبودند. در اصل سبک منحصر به فرد و مستقل عزیزی بود. یکی هم در عرصه نثر ادبی به خصوص نثر عرفانی که به عنوان شطحیات معروف شد.
اسماعیلی با بیان برجستگی‌های شخصیت ادبی عزیزی گفت: عزیزی با برخی از عرفا نیز نشست و برخاست داشت و در جلسات آنها شرکت می‌کرد و از درس آنها بهره می‌گرفت و به عرفان اسلامی تعلق خاطر داشت. عرفان اصیل اسلامی هم گنجینه معارف توحیدی و قرآنی است. اینکه شاعر با این معارف آشنایی داشته باشد به معارف دین بهتر پی می‌برد و با آنها آشنا می‌شود و می‌تواند سیمای روشن دین را به زیبایی در شعرش به تصویر بکشد.
این مدرس دانشگاه افزود: وی در دهه اول در کنار بزرگانی مثل زنده‌یاد سیدحسن حسینی، نصرالله مردانی، طاهره صفارزاده، سلمان هراتی و قیصر امین‌پور قد کشید و این مسیر را با کمک هم هموار کردند و به پیش آمدند. این شاعران نفس حق امام را درک کرده بودند و بزرگانی مثل مطهری را از نزدیک دیده و پای درس ایشان نشسته بودند و طبیعی است که دستاورد این جلسات را در شعرشان متجلی کرده باشند.
اسماعیلی همچنین اظهار کرد: آئینه اشعار این شاعران از جمله عزیزی، سیمای روشن دین را به نمایش گذاشته بود. احمد عزیزی شاعری بود که در شعرش از آفات و آسیب شعر دینی که اکنون در بسیاری از اشعار مشاهده می‌کنیم مبرا بود. شعری ناب و زلال و با زبانی سالم و مضامینی معرفت‌افزا و انسان‌ساز که می‌تواند به عنوان الگو و اسوه به نسل امروز معرفی شود، ویژگی اشعار این شاعر آئینی و انقلابی بود. اگر امروز می‌خواهیم شعر دینی ناب بگوییم، باید از این شاعر سرمشق بگیریم.
یادآور می‌شود، احمد عزیزی از جمله شعرای آئینی و انقلابی کشورمان بود و امروز در سن ۵۸ سالگی به دیار باقی شتافت. وی حدود ۹ سال در بستر بیماری بود. عزیزی در سال ۸۶ سالگی به دلیل کاهش سطح هشیاری ناشی از تشنج و بیماری قلبی و کلیوی در بخش آی سی یو بیمارستان امام رضا(ع) کرمانشاه بستری شد و رهبر معظم انقلاب در سفری که به این استان داشتند از وی عیادت کردند.
احمد عزیزی در سال ۱۳۳۷ در کرمانشاه دیده به جهان گشود. وی پیش از پیروزی انقلاب به دعوت شمس آل احمد به تهران رفت و دیداری نیز با مرتضی مطهری داشت. اشعار این شاعر با عرفان اسلامی درآمیخته و مدح و مراثی اهل بیت(ع) در آثارش قابل مشاهده است.
از جمله آثار این شاعر می‌توان به «کفش‌های مکاشفه»، «شرجی آواز»، «خوابنامه و باغ تناسخ»، «ترجمه زخم»، «باران پروانه»، «رودخانه رؤیا»، «ناودان الماس»، «ترانه‌های ایلیایی»، «ملکوت تکلم»، «سیل گل سرخ»، «روستای فطرت» اشاره کرد.
انتهای پیام/
مرجع : ایکنا
