مناجات شعبانيه در بیان امام خمینی (ره)

 

در اين ماه شعبان با «مناجات شعبانيه» -كه از اول تا آخر اين ماه دستور خواندن آن وارد شده- است، خداى تبارک و تعالى را هيچ مناجات كرديد؟ و از مضامين عالى و آموزنده آن در ايمان و معرفت بيشتر نسبت به مقام ربوبيت استفاده نموديد؟

 

درباره اين دعا وارد شده كه اين مناجات حضرت امير عليه السلام، و فرزندان آن حضرت است؛ و همه ائمه طاهرين عليهم السلام، با آن خدا را می خوانده اند و كمتر دعا و مناجاتى ديده شده كه درباره آن تعبير شده باشد كه همه ائمه (عليهم السلام) آن را می خوانده اند و با آن خدا را مناجات می كرده اند. اين مناجات در حقيقت مقدمه اى جهت تنبّه و آمادگى انسان براى پذيرش وظايف ماه مبارک رمضان می باشد؛ و شايد براى اين باشد كه به انسان آگاه ملتفت انگيزه روزه و ثمره پر ارج آن را تذكر دهد.

 

ائمه طاهرين عليهم السلام، بسيارى از مسائل را با لسان ادعيه بيان فرموده اند. لسان ادعيه با لسانهاى ديگرى كه آن بزرگواران داشتند و احكام را بيان می فرمودند خيلى فرق دارد. اكثرا مسائل روحانى، مسائل ماوراء طبيعت، مسائل دقيق الهى و آنچه را مربوط به معرفة الله است، با لسان ادعيه بيان فرموده اند؛ ولى ما ادعيه را تا آخر می خوانيم و متأسفانه به اين معانى توجه نداريم و اصولا نمی فهميم چه می‌خواهند بفرمايند.

 

در اين مناجات می‌خوانيم: «الهى هَب لي كمال الانقطاع إليك و أنِر ابصارَ قلوبِنا بضياء نظرِها إليك، حتّى تخرقَ ابصارُ القلوب حُجُبَ النور، فتصِل إلى معدن العظمة و تصير ارواحنا معلّقة بعزّ قدسك». بار الها! گسستگى كامل از جهان و توجه به سوى خودت را ارزانيم فرما، و چشم دلهايمان را با پرتو ديدار خودت روشن گردان، تا ديده دلها پرده ‏هاى نور را بدرد و به معدن عظمت و جلال برسد و جانهايمان به درگاه عزّ قدس تو تعلق گيرد.

 

اين جمله «الهى هَب لي كمال الانقطاع إليك» شايد بيانگر اين معنا باشد كه مردان آگاه الهى بايد پيش از فرارسيدن ماه مبارك رمضان خود را براى صومى كه در حقيقت انقطاع و اجتناب از لذات دنياست (و اين اجتناب به طور كامل همان انقطاع إلى الله می باشد) آماده و مهيا كنند.

 

كمال انقطاع به اين سادگى حاصل نمی‌شود. احتياج فوق العاده به تمرين، زحمت، رياضت، استقامت و ممارست دارد، تا بتواند با تمام قوا از ما سوى الله منقطع گردد و به غير خداوند توجهى نداشته باشد.