کد مطلب : ۳۲۰۶۳
فتح‌بابی برای نقد کتاب‌های عاشورایی
حجت الاسلام احمد مازنی
حجت الاسلام احمد مازنی نماینده مردم تهران، ری، شمرانات، اسلامشهر و پردیس و عضو کمیسیون فرهنگی در مجلس شورای اسلامی پس طی یادداشتی برگزاری دومین دوره انتخاب «کتاب سال عاشورا، جایزۀ دعبل خزاعی» را -که اختتامیه آن چند روز گذشته برگزار شده است- از چند جهت مهم و حائز اهمیت برشمرد.
در متن یادداشت مازنی درباره مراسم اختتامیه، تاثیرات و اهداف این دوسالانه عاشورایی آمده است؛
از آنجا که در مراسم اختتامیه جشنواره کتاب عاشورایی دعبل شرکت کردم، این مراسم را از چند جهت مفید و تاثیرگذار دیدم، یکی از منظر مزین بودن به نام دعبل چراکه نام دعبل یادآور "هنر متعهد" است، هنر مردی که خود می‌گوید: "لی خمسون سنه أحمل خبشتی علی کتفی، أدور علی من یصلبنی علیها فما أجد من یفعل ذلک"، "من 50سال است که چوبه دار خود را بر دوش می‌کشم تا کسی مرا با آن به دار آویزد اما کسی را نمی‌یابم (وفیات الاعیان ج۲، ص ۲۶۶)." او که قصیده معروف "مدارس آیات" را سرود و پس از خواندن آن در حضور امام هشتم(ع) مورد عنایت ویژه آن حضرت قرار گرفت.
ویژگی دیگر این جایزه این بود که در آن آثاری فاخر از جنس عقل و عشق در مورد عاشورا ارائه داده شد، آثاری در این همایش مورد قدردانی قرار گرفت که از یک سو دارای بار علمی، پژوهشی و از دیگر سو اشعار، نمایش نامه و سایر رشته‌های هنری بود، سخنرانی و برنامه‌های این مراسم نیز واجد همین ویژگی‌ها بودند، یکی از سخنرانی‌ها بر ضرورت نگاه اجتهادی به تاریخ عاشورا تاکید داشت و سخنران دیگری درباره یکی از بزرگان مکتب عرفانی اهل بیت یعنی "علامه شعرانی" داد سخن داده بود و گویندگانی که با شعر در سبک‌های گوناگون از حسین (ع) و زینب (س)گفتند و نمایش کوتاهی که از وفاداری عباس (ع)در مقابل شمر لعین حکایت می‌کرد.
اوج تاثیرگذاری این برنامه بر مستمع حضور ذاکر پیر اهل بیت(ع) "غلامرضا سازگار" بر روی سن بود، وی که برای دریافت جایزه اثر شعری خود به جایگاه دعوت شده بود به رسم برنامه قرار شد گپی با مستمعین بزند، اما او سخن کوتاه کرد و به قصیده‌ای پرداخت که توصیف وداع اباعبدالله(ع) بود، قصیده سازگار چنان بر دل‌های محبان آل‌الله اثر کرد که حاضران را به کربلای سال 61 هجری برد، چنان از صدای مهلا مهلای زینب (س) هنگام وداع با برادر گفت که حاضران خود را در فضای وداع آن دو دل داده احساس می کردند.
اما باید ضمن قدردانی، برای مدیران و مسولان بنیاد دعبل در ترویج و تعمیق فرهنگ عاشورا آرزوی توفیق بیشتر کنم و برای همه ذاکرین نیز آرزوی تاسی به امثال حاج غلام رضا سازگار.
همچنین معتقدم اهداف برگزاری کتاب سال عاشورا این است که نویسندگان، در حوزه‌های اجتماعی، هنری، ادبیات و حتی در عرصه کودک و نوجوان، پژوهش‌های عاشورایی را مد نظر قرار می‌دهند اما متاسفانه در بسیاری از این بخش‌ها همچنان با فقر منابع مواجه هستیم و البته معتقدم جایزه دعبل خزاعی می‌تواند نقش تاثیرگذاری در بهبود پژوهش‌های عاشورایی داشته باشد چراکه یکی از اهداف و چشم‌اندازهای کتاب سال عاشورایی و جایزه دعبل شناسایی خلاءهای تالیف در این حوزه معرفی شده است.
کتاب سال عاشورا فتح‌بابی برای نقد کتاب‌های عاشورایی است، همچنین این جایزه می‌تواند به منتقدان بیاموزد تا آثار عاشورایی را بی‌پروا نقد کرده و نکات مثبت و منفی آثار را تشریح کنند.
بسیاری از آثاری که در حوزه عاشورا تولید می‌شود برای کسب ثواب و ابراز علاقه به ساحت ائمه و آستان امام حسین(ع) است، تمام افرادی که در این مسیر قدم برمی‌دارند، تولیدات‌شان باید نزدیک به استانداردهای موجود باشد. به نظر من اکتفا به شناخت منابع صحیح در تالیفات امر مبارکی است، زیرا سبب می‌شود، جامعه مداحان به‌ویژه افرادی که با مقتل سروکار دارند با این کتاب‌ها و آثار آشنا بشوند و به آنها مراجعه کنند.
در متن یادداشت مازنی درباره مراسم اختتامیه، تاثیرات و اهداف این دوسالانه عاشورایی آمده است؛
از آنجا که در مراسم اختتامیه جشنواره کتاب عاشورایی دعبل شرکت کردم، این مراسم را از چند جهت مفید و تاثیرگذار دیدم، یکی از منظر مزین بودن به نام دعبل چراکه نام دعبل یادآور "هنر متعهد" است، هنر مردی که خود می‌گوید: "لی خمسون سنه أحمل خبشتی علی کتفی، أدور علی من یصلبنی علیها فما أجد من یفعل ذلک"، "من 50سال است که چوبه دار خود را بر دوش می‌کشم تا کسی مرا با آن به دار آویزد اما کسی را نمی‌یابم (وفیات الاعیان ج۲، ص ۲۶۶)." او که قصیده معروف "مدارس آیات" را سرود و پس از خواندن آن در حضور امام هشتم(ع) مورد عنایت ویژه آن حضرت قرار گرفت.
ویژگی دیگر این جایزه این بود که در آن آثاری فاخر از جنس عقل و عشق در مورد عاشورا ارائه داده شد، آثاری در این همایش مورد قدردانی قرار گرفت که از یک سو دارای بار علمی، پژوهشی و از دیگر سو اشعار، نمایش نامه و سایر رشته‌های هنری بود، سخنرانی و برنامه‌های این مراسم نیز واجد همین ویژگی‌ها بودند، یکی از سخنرانی‌ها بر ضرورت نگاه اجتهادی به تاریخ عاشورا تاکید داشت و سخنران دیگری درباره یکی از بزرگان مکتب عرفانی اهل بیت یعنی "علامه شعرانی" داد سخن داده بود و گویندگانی که با شعر در سبک‌های گوناگون از حسین (ع) و زینب (س)گفتند و نمایش کوتاهی که از وفاداری عباس (ع)در مقابل شمر لعین حکایت می‌کرد.
اوج تاثیرگذاری این برنامه بر مستمع حضور ذاکر پیر اهل بیت(ع) "غلامرضا سازگار" بر روی سن بود، وی که برای دریافت جایزه اثر شعری خود به جایگاه دعوت شده بود به رسم برنامه قرار شد گپی با مستمعین بزند، اما او سخن کوتاه کرد و به قصیده‌ای پرداخت که توصیف وداع اباعبدالله(ع) بود، قصیده سازگار چنان بر دل‌های محبان آل‌الله اثر کرد که حاضران را به کربلای سال 61 هجری برد، چنان از صدای مهلا مهلای زینب (س) هنگام وداع با برادر گفت که حاضران خود را در فضای وداع آن دو دل داده احساس می کردند.
اما باید ضمن قدردانی، برای مدیران و مسولان بنیاد دعبل در ترویج و تعمیق فرهنگ عاشورا آرزوی توفیق بیشتر کنم و برای همه ذاکرین نیز آرزوی تاسی به امثال حاج غلام رضا سازگار.
همچنین معتقدم اهداف برگزاری کتاب سال عاشورا این است که نویسندگان، در حوزه‌های اجتماعی، هنری، ادبیات و حتی در عرصه کودک و نوجوان، پژوهش‌های عاشورایی را مد نظر قرار می‌دهند اما متاسفانه در بسیاری از این بخش‌ها همچنان با فقر منابع مواجه هستیم و البته معتقدم جایزه دعبل خزاعی می‌تواند نقش تاثیرگذاری در بهبود پژوهش‌های عاشورایی داشته باشد چراکه یکی از اهداف و چشم‌اندازهای کتاب سال عاشورایی و جایزه دعبل شناسایی خلاءهای تالیف در این حوزه معرفی شده است.
کتاب سال عاشورا فتح‌بابی برای نقد کتاب‌های عاشورایی است، همچنین این جایزه می‌تواند به منتقدان بیاموزد تا آثار عاشورایی را بی‌پروا نقد کرده و نکات مثبت و منفی آثار را تشریح کنند.
بسیاری از آثاری که در حوزه عاشورا تولید می‌شود برای کسب ثواب و ابراز علاقه به ساحت ائمه و آستان امام حسین(ع) است، تمام افرادی که در این مسیر قدم برمی‌دارند، تولیدات‌شان باید نزدیک به استانداردهای موجود باشد. به نظر من اکتفا به شناخت منابع صحیح در تالیفات امر مبارکی است، زیرا سبب می‌شود، جامعه مداحان به‌ویژه افرادی که با مقتل سروکار دارند با این کتاب‌ها و آثار آشنا بشوند و به آنها مراجعه کنند.
