کد مطلب : ۳۲۱۳۳
دغدغه‌های یک تعزیه‌خوان/ هنر تعزیه از آشپزی کمتر است؟!
محسن هاشمی که با ایسنا گفت‌وگو می‌کرد، ادامه داد: ما قادر نیستیم تعزیه را در کوچه و خیابان اجرا کنیم؛ چراکه نیاز به مکانی اختصاصی برای اجرای تعزیه هست و این فقدان درد بزرگ ماست.
او با بیان اینکه تعزیه‌خوانی جایگاه بسیار والایی در فرهنگ ایرانی داشته و دارد، خاطرنشان کرد: دستگاه‌های مرتبط اعم از وزارت ارشاد، سازمان میراث فرهنگی و صداوسیما از دستگاه‌های مرتبطی هستند که در این زمینه کوتاهی داشتند و جامعه فرهنگی و افراد فعال در این حرفه متوجه این کم کاری‌ها هستند.
او ادامه داد: رادیو و تلویزیون برای نمایش هنر تعزیه هیچ برنامه‌ای را به خود اختصاص نداده است. برنامه‌های تلویزیونی در سال تا چه میزان به اجرای تعزیه اختصاص دارد؟ آیا هنر تعزیه از هنر آشپزی کمتر است؟ به عقیده من مسئولان امر برای این هنر کم کاری‌هایی را داشتند.
هاشمی با بیان اینکه رسانه‌ها تنها در ماه محرم به اجرای تعزیه می‌پردازند، بیان کرد: جایی برای اجرای یک برنامه اختصاصی که به صورت هفتگی در تلویزیون و رسانه باشد بسیار خالی است. ما فقط به این دلخوش هستیم که هنر تعزیه توانسته ثبت جهانی شود. چه تأثیری دارد که این هنر جهانی شده درحالیکه تلویزیون حاضر نیست تا ساعتی را برای پخش این هنر اختصاص بدهد.
وی افزود: اگر کشورهای اروپایی این متاع فرهنگی و هنری را دراختیار داشتند تاکنون این هنر جهانی شده بود و بدون شک یکی از هنرهای جهانی برای کشور اروپا به شمار می‌آمد.
این تعزیه خوان با بیان اینکه این هنر نیاز دارد تا رسانه‌ها از آن حمایت کنند، گفت: اخیرا در جشنواره‌ی آیینی سنتی در مجموعه تئاترشهر شاهد فعالیت‌هایی از اجرای هنرهای تعزیه، نقالی و پرده‌خوانی بودیم و این نشان دهنده علاقه مردم به هنر تعزیه‌خوانی است اما آیا صدا و سیما هنر به این والایی را نمی‌بیند؟ و یا خواب است!
هاشمی گفت: به قدری که اروپایی‌ها برای هنر شبیه‌خوانی ارزش قائل هستند دست‌اندرکاران فرهنگی هیچ ارزشی برای این هنر قائل نیستند. چرا موقوفات را به شبیه‌خوانی اختصاص نمی‌دهند؟ این هنر تاکنون تنها به همت کسانی پابرجاست که زلف دل خود را به حضرت ارباب گره زده‌اند.
وی با اشاره به اینکه از جوانانی که تعزیه را تریبون‌های رسمی تماشا نمی‌کنند چه توقعی می‌توان داشت؟! ادامه داد: جوانان ما باید از چه راهی با این هنر آشنا شوند؟ آن‌ها مجبورند به رسانه‌های خارجی روی بیاورند.
این شهادت خوان با اشاره به آینده هنر تعزیه خوانی خاطرنشان کرد: تعداد بچه‌خوان‌های تعزیه بسیار زیاد شده و باعث شده است تا این هنر از لحاظ کمی در وضعیت بهتری باشد اما از نظر کیفی در شرایط مساعدی نیست که این وضعیت باعث هدر رفتن استعدادهای جوانان خواهد شد.
او ادامه داد: با نگاهی به هنرهای ایرانی و اسلامی متوجه خواهیم شد که والاتر و با کیفیت‌تر از این هنر در هیچ جای دنیا وجود ندارد. هنری که با ادبیات، شعر، فرهنگ، موسیقی، مذهب، تاریخ و آیین و سنن آمیخته شده و تمام وجوه را دربرگرفته است.
محسن هاشمی با بیان اینکه پابرجا بودن این هنر تاکنون به همت مردم است اظهار کرد: باید آموزشگاه‌ها، دانشگاه‌ها و صداوسیما برای این هنر ارزش قائل شوند و به آن میدان بدهند.
وی با اشاره به تغییرات ایجاد شده از بدو پیدایش هنر تعزیه‌خوانی یادآور شد: در زمان پیدایش این هنر تنها افرادی بودند که فقط اجرا می‌کردند و با گذشت زمان موسیقی هم به این هنر اضافه شد. شاید از ابتدای پیدایش به این اندازه تنوع مجلس وجود نداشت و فقط در شهادت امام حسین (ع) هنر تعزیه‌خوانی اجرا می‌شد اما داستان‌های دیگر تاریخی و مذهبی با گذشت زمان به این هنر اضافه شد.
این تعزیه خوان در پایان سخنان خود گفت: باید با حمایت‌های خود در طول سال از این هنر استقبال شود. تعزیه هنری ایرانی و اسلامی است که بیشتر براساس وقایع کربلا، داستان‌های تاریخی و قرآنی پرداخته شده است اما ذهن خلاق هنرمندان کشور این را ایجاب کرده تا با ذوق و سلیقه و سنن و تمدن ما سازگار باشد.
او با بیان اینکه تعزیه‌خوانی جایگاه بسیار والایی در فرهنگ ایرانی داشته و دارد، خاطرنشان کرد: دستگاه‌های مرتبط اعم از وزارت ارشاد، سازمان میراث فرهنگی و صداوسیما از دستگاه‌های مرتبطی هستند که در این زمینه کوتاهی داشتند و جامعه فرهنگی و افراد فعال در این حرفه متوجه این کم کاری‌ها هستند.
او ادامه داد: رادیو و تلویزیون برای نمایش هنر تعزیه هیچ برنامه‌ای را به خود اختصاص نداده است. برنامه‌های تلویزیونی در سال تا چه میزان به اجرای تعزیه اختصاص دارد؟ آیا هنر تعزیه از هنر آشپزی کمتر است؟ به عقیده من مسئولان امر برای این هنر کم کاری‌هایی را داشتند.
هاشمی با بیان اینکه رسانه‌ها تنها در ماه محرم به اجرای تعزیه می‌پردازند، بیان کرد: جایی برای اجرای یک برنامه اختصاصی که به صورت هفتگی در تلویزیون و رسانه باشد بسیار خالی است. ما فقط به این دلخوش هستیم که هنر تعزیه توانسته ثبت جهانی شود. چه تأثیری دارد که این هنر جهانی شده درحالیکه تلویزیون حاضر نیست تا ساعتی را برای پخش این هنر اختصاص بدهد.
وی افزود: اگر کشورهای اروپایی این متاع فرهنگی و هنری را دراختیار داشتند تاکنون این هنر جهانی شده بود و بدون شک یکی از هنرهای جهانی برای کشور اروپا به شمار می‌آمد.
این تعزیه خوان با بیان اینکه این هنر نیاز دارد تا رسانه‌ها از آن حمایت کنند، گفت: اخیرا در جشنواره‌ی آیینی سنتی در مجموعه تئاترشهر شاهد فعالیت‌هایی از اجرای هنرهای تعزیه، نقالی و پرده‌خوانی بودیم و این نشان دهنده علاقه مردم به هنر تعزیه‌خوانی است اما آیا صدا و سیما هنر به این والایی را نمی‌بیند؟ و یا خواب است!
هاشمی گفت: به قدری که اروپایی‌ها برای هنر شبیه‌خوانی ارزش قائل هستند دست‌اندرکاران فرهنگی هیچ ارزشی برای این هنر قائل نیستند. چرا موقوفات را به شبیه‌خوانی اختصاص نمی‌دهند؟ این هنر تاکنون تنها به همت کسانی پابرجاست که زلف دل خود را به حضرت ارباب گره زده‌اند.
وی با اشاره به اینکه از جوانانی که تعزیه را تریبون‌های رسمی تماشا نمی‌کنند چه توقعی می‌توان داشت؟! ادامه داد: جوانان ما باید از چه راهی با این هنر آشنا شوند؟ آن‌ها مجبورند به رسانه‌های خارجی روی بیاورند.
این شهادت خوان با اشاره به آینده هنر تعزیه خوانی خاطرنشان کرد: تعداد بچه‌خوان‌های تعزیه بسیار زیاد شده و باعث شده است تا این هنر از لحاظ کمی در وضعیت بهتری باشد اما از نظر کیفی در شرایط مساعدی نیست که این وضعیت باعث هدر رفتن استعدادهای جوانان خواهد شد.
او ادامه داد: با نگاهی به هنرهای ایرانی و اسلامی متوجه خواهیم شد که والاتر و با کیفیت‌تر از این هنر در هیچ جای دنیا وجود ندارد. هنری که با ادبیات، شعر، فرهنگ، موسیقی، مذهب، تاریخ و آیین و سنن آمیخته شده و تمام وجوه را دربرگرفته است.
محسن هاشمی با بیان اینکه پابرجا بودن این هنر تاکنون به همت مردم است اظهار کرد: باید آموزشگاه‌ها، دانشگاه‌ها و صداوسیما برای این هنر ارزش قائل شوند و به آن میدان بدهند.
وی با اشاره به تغییرات ایجاد شده از بدو پیدایش هنر تعزیه‌خوانی یادآور شد: در زمان پیدایش این هنر تنها افرادی بودند که فقط اجرا می‌کردند و با گذشت زمان موسیقی هم به این هنر اضافه شد. شاید از ابتدای پیدایش به این اندازه تنوع مجلس وجود نداشت و فقط در شهادت امام حسین (ع) هنر تعزیه‌خوانی اجرا می‌شد اما داستان‌های دیگر تاریخی و مذهبی با گذشت زمان به این هنر اضافه شد.
این تعزیه خوان در پایان سخنان خود گفت: باید با حمایت‌های خود در طول سال از این هنر استقبال شود. تعزیه هنری ایرانی و اسلامی است که بیشتر براساس وقایع کربلا، داستان‌های تاریخی و قرآنی پرداخته شده است اما ذهن خلاق هنرمندان کشور این را ایجاب کرده تا با ذوق و سلیقه و سنن و تمدن ما سازگار باشد.
