مداحان به اشعار بسنده کنند

مثلا می‌گویند «حر» که پیشتر در کنار پیامبر و امام علی(ع) بوده و از یاران آنها به شمار می‌آید، تحت تاثیر حکومت زمان قرار می‌گیرد و به گونه‌ای حکومت، او را شستشوی مغزی می‌دهد که...
علی‌رغم شناخت پیامبر و خاندان او با یک لشکر هزار نفری جلو امام حسین (ع) را می‌گیرد و به امام می گوید که چرا می‌خواهی فتنه کنی و با حکومت درگیر شوی؟
یا مثلا برخی از اصحابی که در نوجوانی یاور پیامبر بودند تبدیل به مشاورین عمر سعد می‌شوند.
چرا کسی این موضوع را تحلیل نمی‌کند از برای چه جریان اسلام 30 تا 40 سال بعد از پیامبر دچار انحراف شد؟ باید این موارد را بررسی و تحلیل و معانی اش را آموخت.
اگر حادثه کربلا به خوبی تبیین شود طرفداران و هواداران بیشتری پیدا می کند .
ولی به هرروی ما بیشتر، جوانب عاطفی آن مثل سینه‌زدن، گریه کردن برای امام حسین(ع) را مدنظر قرار می‌دهیم.
البته موضوعات عاطفی و یادآوری مظلومیت‌های ائمه (ع) نیز امر خوبی است اما واقعیات حادثه کربلا را باید گفت.
نکته ای دیگر که دراین ایام عزاداری لازم به یادآوری است روش ناپسندی است که برخی مداحان ما درپیش گرفته اند. بزرگان دین باید به مداحان تذکرات جدی بدهند .
برای چرایی این ادعایم اجازه دهید خاطره‌ای بگویم. به یاد دارم که در زمان طلبگی‌ خود، یکی از منبری‌ها گفت نافع بن هلال در آخرین لحظات برای امام حسین (ع) آب برد (!) وقتی از منبر پایین آمد یکی از علما ایشان را خواست و گفت: این روایت ضعیف است چرا این روایت را خواندی؟"
آن منبری هم گفت این روایات در فلان کتاب‌آمده و آن عالم گفت هر روایتی در هر کتابی را نباید به زبان آورد. درحالی که امروز، مداحان هر چه به ذهنشان می‌رسد و هر چه اراده می‌کنند به ائمه(ع) نسبت می‌دهند. باید بزرگان جلو آنها را بگیرند. پیشنهاد من این است که برخی مداحان به خواندن اشعار بسنده کنند. اگر بخواهند صحبتی دیگر کنند چون پایه فقهی و علمی ندارند و تبحری در تاریخ و روایت ندارند هرچه به ذهنشان می‌آید می‌گویند.
باید بزرگان در این امر نقش ایفا کنند و در مداحی به دروغ، سخنی را بیان نکنند.
از طرفی معتقدم نباید عزاداری امام حسین(ع) را به مسائل سیاسی جناحی آلوده کنیم. اگر ادعا می‌کنیم که این عزاداری‌ها، حسینی است آن را به تریبون جناحی تبدیلش نکنیم.