کد مطلب : ۳۲۷۰۹
بهار، خورشید و حیات، مَثَل‌هایی از عالم غیب هستند
گفتاری از آیت الله میرباقری درباره بهار که در ادامه می خوانید؛
«آنچه ما در این عالم می‌بینیم مَثَلی برای مراتب بالاتر است. مَثَل‌ها را همه می‌فهمند، اما مُمَثَّل‌ها را معصوم(ع) توضیح می‌دهد. همه عالَم مَثَل است؛ مُمَثَّلش عالم غیب است...
آنچه ما از «حیات» در این دنیا می‌بینیم که جنبشی و خواسته‌هایی و آرزوهایی و اشتیاق‌هایی و خوف‌هایی و طمع‌هایی است، مثلی برای حیات‌های برتر و زندگی‌های برتر است که در آنجا آرزوها، خواسته‌ها، تمنیات و تمایلاتی والا در انسان‌ها شکل می‌گیرد که در این دنیا به دست آمدنی نیست...
یا «شمس» یک مَثَل است که خورشید منظومه شمسی است، اما خورشید حقیقی در همه کائنات، وجود مقدس نبی اکرم(ص) است که همه عوالم را نورانی کرده است. خورشید پرتو دارد و فقدان حرارت و نور آن، موجب تاریکی و سرماست؛ اگر نور و گرمای خورشید نبوت نبی اکرم (ص) نیز به انسان نرسد، بشر در گمراهی و ضلالت اسیر می‌شود.
این بارانی که بر زمین مرده می‌بارد و زمین با آن زنده می‌شود این یک مَثَل است. درواقع سرزمین وجود ما سرزمینی است که اگر باران هدایت الهی بر آن بارید حاصلخیز می‌شود و گرنه کویری بیش نیست...
بهار هم خودش یک مَثَل است. خدای متعال یک رحمتی دارد اگر آن رحمت بر وجود انسان بارید وجود انسان مثل زمین در بهار زنده می‌شود. درواقع نفَس رحمانی خدای متعال به عالم می‌خورد و عالم مرده زنده می‌شود. انسان باید از آن یک مُمَثّلی را بفهمد، اگر فهمید آن وقت نفس رحمانی به او می‌خورد و خودش زنده می‌شود...».
«آنچه ما در این عالم می‌بینیم مَثَلی برای مراتب بالاتر است. مَثَل‌ها را همه می‌فهمند، اما مُمَثَّل‌ها را معصوم(ع) توضیح می‌دهد. همه عالَم مَثَل است؛ مُمَثَّلش عالم غیب است...
آنچه ما از «حیات» در این دنیا می‌بینیم که جنبشی و خواسته‌هایی و آرزوهایی و اشتیاق‌هایی و خوف‌هایی و طمع‌هایی است، مثلی برای حیات‌های برتر و زندگی‌های برتر است که در آنجا آرزوها، خواسته‌ها، تمنیات و تمایلاتی والا در انسان‌ها شکل می‌گیرد که در این دنیا به دست آمدنی نیست...
یا «شمس» یک مَثَل است که خورشید منظومه شمسی است، اما خورشید حقیقی در همه کائنات، وجود مقدس نبی اکرم(ص) است که همه عوالم را نورانی کرده است. خورشید پرتو دارد و فقدان حرارت و نور آن، موجب تاریکی و سرماست؛ اگر نور و گرمای خورشید نبوت نبی اکرم (ص) نیز به انسان نرسد، بشر در گمراهی و ضلالت اسیر می‌شود.
این بارانی که بر زمین مرده می‌بارد و زمین با آن زنده می‌شود این یک مَثَل است. درواقع سرزمین وجود ما سرزمینی است که اگر باران هدایت الهی بر آن بارید حاصلخیز می‌شود و گرنه کویری بیش نیست...
بهار هم خودش یک مَثَل است. خدای متعال یک رحمتی دارد اگر آن رحمت بر وجود انسان بارید وجود انسان مثل زمین در بهار زنده می‌شود. درواقع نفَس رحمانی خدای متعال به عالم می‌خورد و عالم مرده زنده می‌شود. انسان باید از آن یک مُمَثّلی را بفهمد، اگر فهمید آن وقت نفس رحمانی به او می‌خورد و خودش زنده می‌شود...».
مرجع : مهر
