کد مطلب : ۳۴۳۹۰
شناخت بیشتر معارف اسلامی سبب دورماندن از آسیب شعر آیینی
شصت و دومین نشست انجمن ادبی- آیینی «ارادت» شب گذشته مصادف با شب شهادت حضرت معصومه(س) در بنیاد بین‌المللی امام رضا(ع) برگزار شد. این محفل شعرخوانی، متشکل از شاعران برجستۀ آیینی مشهد است که هر هفته به قرائت اشعار خویش در زمینه‌های مختلف مذهبی و آیینی می‌پردازند.
این نشست با حضور مهدی آخرتی منتقد ادبی و جمع دیگری از شاعران آیینی همچون ایمان مرصعی، مجتبی ابوالقاسمی، ابوالفضل مبارز و... برگزار شد ، چراغ اول جلسه با خوانش شعری توسط یکی از اعضا روشن شد و سپس طبق روال هر جلسه نیمی از وقت این نشست به شعر خوانی و نقد اشعار توسط متخصصان این حوزه اختصاص یافت.
مهمانان ویژه این نشست مهدی رحیمی و حامد تجری بودند که هر دو از شاعران برجسته آیینی هستند و به خوانش اشعار آیینی خود پرداختند.
او آنکه نیست جز به رضای خدا رضا
من آنکه راضی‌ام به رضای رضا فقط
"یا رب مباد اینکه گدا معتبر شود"
جز آن گدا که می‌شود اینجا گدا فقط...
حامد تجری
مهدی آخرتی ضمن نقد اشعار حاضران در جلسه با بیان اینکه ادبیات ما در تمامی هنرها است، گفت: شعر هم جزوی از ادبیات است و باید ببینیم که نقش هنرهای دیگر در شعر چیست؟
وی ادامه داد: شناخت بیشتر تاریخ، فرهنگ و معارف اسلامی سبب دور ماندن از آسیب های شعری می شود.
این شاعر مشهدی افزود: یکی از بزرگ‌ترین آسیب‌های این حوزه غلو کردن در شعر است که به عنوان یک آسیب حوزه شعر آیینی را تهدید می کند.
آخرتی بیان کرد: برخی اشعار آیینی با آموزه های دینی تقابل دارد که باید شاعران به سروده های خود توجه بیشتری داشته باشند.
مهدی آخرتی شعری در وصف حضرت معصومه (س) خواند:
«معصومه»، کودکی که در آغاز زندگی
جز اهل بیت، چشم به هر نور وا نکرد
در پاسخ مسائل شرعی چند تن
حتی به قدر یک سر سوزن خطا نکرد
آن کودکی که در پی خورشید آمده
پروردگار شمس و قمر را سوا نکرد
مامون چکاره بود، نه هجرت نه راه دور
حتی قضا تو را ز برادر جدا نکرد
بی‌دین «روس» را که شفا داد درس بود
یعنی گزینشی احدی رادوا نکرد
***
هرگز کسی برای رسیدن به آسمان
هفده شبانه‌روز خدا را صدا نکرد
بانو! چه کرد داغ تو با سینهٔ رضا
کاری که زهر با جگر مجتبی نکرد
اول پدربزرگ و پدر، بعد هم رضا
بی‌بی به خانَدان تو میوه وفا نکرد
مهدی آخرتی
شعری از عالیه رجبی
راوی دردست دردی کهنه و جانکاه،زخم
میکشاند واژه ها را سمت قربانگاه،زخم
زیر پای لشکری از تیرها و نیزه ها
بارها برداشته خورشید زخم و ماه، زخم
مانده در تاریخ ننگ آمیز کوفه،پیکرِ
میهمانی باهزارو نهصد وپنجاه ،زخم
بغضها راه نفس را سخت میگیرد اگر
سینه ای را کرده باشد ردپای آه،زخم
پای خسته، در میان بند،فکرش رابکن
حال با خار مغیلان هم شود همراه،زخم
این خمیده راه رفتنها دلیلش منطقی ست
گاه بارش قدی را میکند کوتاه،زخم
او آنکه نیست جز به رضای خدا رضا
من آنکه راضی‌ام به رضای رضا فقط
"یا رب مباد اینکه گدا معتبر شود"
جز آن گدا که می‌شود اینجا گدا فقط...
حامد تجری
مهدی آخرتی ضمن نقد اشعار حاضران در جلسه با بیان اینکه ادبیات ما در تمامی هنرها است، گفت: شعر هم جزوی از ادبیات است و باید ببینیم که نقش هنرهای دیگر در شعر چیست؟
وی ادامه داد: شناخت بیشتر تاریخ، فرهنگ و معارف اسلامی سبب دور ماندن از آسیب های شعری می شود.
این شاعر مشهدی افزود: یکی از بزرگ‌ترین آسیب‌های این حوزه غلو کردن در شعر است که به عنوان یک آسیب حوزه شعر آیینی را تهدید می کند.
آخرتی بیان کرد: برخی اشعار آیینی با آموزه های دینی تقابل دارد که باید شاعران به سروده های خود توجه بیشتری داشته باشند.
مهدی آخرتی شعری در وصف حضرت معصومه (س) خواند:
«معصومه»، کودکی که در آغاز زندگی
جز اهل بیت، چشم به هر نور وا نکرد
در پاسخ مسائل شرعی چند تن
حتی به قدر یک سر سوزن خطا نکرد
آن کودکی که در پی خورشید آمده
پروردگار شمس و قمر را سوا نکرد
مامون چکاره بود، نه هجرت نه راه دور
حتی قضا تو را ز برادر جدا نکرد
بی‌دین «روس» را که شفا داد درس بود
یعنی گزینشی احدی رادوا نکرد
***
هرگز کسی برای رسیدن به آسمان
هفده شبانه‌روز خدا را صدا نکرد
بانو! چه کرد داغ تو با سینهٔ رضا
کاری که زهر با جگر مجتبی نکرد
اول پدربزرگ و پدر، بعد هم رضا
بی‌بی به خانَدان تو میوه وفا نکرد
مهدی آخرتی
شعری از عالیه رجبی
راوی دردست دردی کهنه و جانکاه،زخم
میکشاند واژه ها را سمت قربانگاه،زخم
زیر پای لشکری از تیرها و نیزه ها
بارها برداشته خورشید زخم و ماه، زخم
مانده در تاریخ ننگ آمیز کوفه،پیکرِ
میهمانی باهزارو نهصد وپنجاه ،زخم
بغضها راه نفس را سخت میگیرد اگر
سینه ای را کرده باشد ردپای آه،زخم
پای خسته، در میان بند،فکرش رابکن
حال با خار مغیلان هم شود همراه،زخم
این خمیده راه رفتنها دلیلش منطقی ست
گاه بارش قدی را میکند کوتاه،زخم
