کد مطلب : ۳۵۹۴۶
در هجدهمین قسمت برنامه محیا عنوان شد؛
روضه‌خوانی برای دیده شدن در شأن دستگاه امام حسین علیه‌السلام نیست
به گزارش آرمان هیأت، هجدهمین قسمت برنامه اینترنتی محیا (اولین مجله تصویری هیئت) با اجرای محمد رسولی و امیرحسین طهماسبی و با حضور حاج علی علیان و حاج مهدی عزیزیان برگزار شد.
فن روضه‌خوانی، پایه اصلی جلسات مرثیه‌خوانی امام حسین علیه‌السلام است و آنچه از عزادار اشک می‌گیرد، روضه‌خوانی است، به همین منظور بررسی فن روضه‌خوانی با حضور دو ستایشگر اهل‌بیت علیهم‌السلام مورد بحث و بررسی قرار گرفت.
مجری برنامه محیا با طرح این پرسش که با توجه به اینکه روضه‌خوانی خود یک فن به شمار می‌آید، نگاه شما به روضه چگونه است و چه پیشنهادی در این زمینه دارید؟ گفت‌وگو را شروع کرد.
مهدی عزیزیان به برخی تجربیات خود در این زمینه پرداخت و با بیان اینکه روضه‌خوانی باید, همراه با اخلاص و اشک, ستایشگر اهل‌بیت علیهم‌السلام همراه باشد، افزود: اینکه بخواهیم یک موضوع را مورد نقد و بررسی قرار دهیم، با توجه به اینکه لحن نقد تلخ است، ممکن است برای برخی خوشایند نباشد، اما ما به اندازه توان خود و به‌صورت کوتاه این موضوع را مورد بررسی قرار می‌دهیم. به نظرم باید ستایشگر اهل‌بیت علیهم‌السلام, در کنار همه برنامه‌های خود, محبت به اهل‌بیت را در اولویت برنامه‌های خود قرار دهد و این محبت باید با اخلاص و نیت پاک همراه باشد تا تأثیر لازم را داشته باشد، در حقیقت فن اصلی روضه‌خوانی ابراز محبت واقعی به اهل‌بیت علیهم‌السلام است.
این هنر مادران ما است که ما را در راه نوکری اهل‌بیت علیهم‌السلام قرار داده است تا بتوانیم در این راه قدمی برداریم وگرنه ما هنر خاصی برای این کار نداشتیم و این محبت اهل‌بیت علیهم‌السلام است که ما را در این راه نگه داشته است. امروز باید با محبت خلأ موجود میان جوانان و پیرغلامان را کاهش داد.
ندیدم امثال بزرگان ما بر جوانان خرده بگیرند؛ مثلاً روزی جوانی را دیدم که حال درستی نداشت گفت حاج غلامعلی سماواتی را رسانده‌ام و ایشان دست من را بوسیده‌اند و حال این جوان از این همه تواضع دگرگون شده بود. به عقیده بنده ما فقط باید محبت کنیم و غیر از محبت اینجا چیز دیگری جایگاه ندارد. حتی اگر شما به واقعه عاشورا نگاه کنید, انواع و اقسام محبت را می‌بینید.
نقد باید در سایه محبت باشد
نقد، اول به خود ماست. حاج‌آقا مجتهدی می‌گفت نمی‌خواهد کسی را دین‌دار کنید، بی‌دین نکنید؛ بنابراین بنده فقط به خودم نقد دارم و دور تک‌تک روضه‌خوان‌های سیدالشهدا از طفل تا مسن‌ترینشان می‌گردم و اگر قرار است نقدی باشد, باید در سایه محبت باشد.
علی علیان نیز در این زمینه اظهار کرد: حوزه ستایشگری، حوزه زمینی نیست، بطن این کار، آسمانی است. از گذشته چنین بود که قُدما از فنی برای روضه‌خوانی استفاده کرده‌اند و این فن هم سینه به سینه منتقل شده است، وظیفه ماست که این فن را به نسل آینده منتقل کنیم، زیرا دستگاه امام حسین علیه‌السلام دستگاه بسیار عظیمی است؛ بنابراین توسل به خود اهل‌بیت علیهم‌السلام را می‌توان یکی از فنون موفقیت در روضه‌خوانی را دانست، یعنی اگر کسی نوکری و روضه‌خوانی اهل‌بیت را دارد، ابتدا باید به حضرات معصومین علیهم‌السلام متوسل شود و از آن‌ها بخواهد که خداوند توفیق چنین روضه‌خوانی را به ایشان بدهد تا موفقیت لازم را بدست بیاورد، روضه‌خوانی که اخلاص و توسل به ائمه اطهار همراه او نباشد، موفقیتی در کار خود نخواهد داشت. استفاده از اشعار و ابیات معنوی و تأثیرگذار نیز در فن بیان روضه‌خوانی بسیار موثر است.
سؤال بعدی مجری برنامه محیا این‌گونه مطرح شد: با توجه به گسترش فضای مجازی و فراهم شدن امکانات، امروز چه نیاز است تا ستایشگران اهل‌بیت علیهم‌السلام از استادان این فن، مطالب را فرا بگیرند؟ زیرا رسانه این آموزش‌ها را از طریق استادان فن بیان می‌کند، آیا ضرورتی در این زمینه وجود دارد؟
علیان در پاسخ به این پرسش گفت: اینکه ما آموزش‌ها را از طریق رسانه فرا بگیریم و نیاز به آموزش حضوری نداشته باشیم, نمی‌پذیریم، چون نفس بزرگ‌ترها به ما خورد که الآن این حال و روز ما است، وای به حال کسی که به‌صورت مستقیم این آموزش‌ها را از استادان فرا نگیرد و تنها به فضای مجازی اکتفا کند. در این دو سال و نیم شیوع ویروس کرونا و تعطیلی برنامه‌های مذهبی و دینی شاهد بودیم که چقدر این فاصله‌ها زیاد شد و تأثیر زیادی در میان مخاطبان نداشت، اما به‌محض آغاز برنامه‌های حضوری، شاهد افزایش محافل معنوی و دینی هستیم که چگونه عاشقان اهل‌بیت علیهم‌السلام به حضرات معصومین عرض ارادت نشان می‌دهند؛ بنابراین هم‌نفس شدن با بزرگان تأثیر روحی و روانی زیادی دارد.
متأسفانه گاهی از برخی سؤال می‌کنیم که چرا با بزرگان این رشته در عرصه ستایشگری نشست و برخواست ندارید، پاسخ قانع‌کننده‌ای نمی‌دهند و عدم دسترسی به بزرگان را مطرح می‌کنند در حالی که این موضوع واقعیت بیرونی ندارد، بزرگان ما به‌قدری عطوفت و رفعت دارند که در همه‌جا و همه فرصت‌ها در خدمت ستایشگران اهل‌بیت علیهم‌السلام بوده و هستند و در این زمینه از هیچ کوششی دریغ نمی‌کنند، این ما هستیم که وظیفه داریم به سراغ بزرگان برویم و از این فرصت بهره بگیریم. هرگز راه آن بسته نیست، اگر در این مسیر گام برداریم, خواهیم دید که چگونه بزرگان به طرز شفاف و مخلصانه با ما برخورد خواهند داشت.
با توجه به گسترش شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی در بستر اینترنت، مجری برنامه محیا از مهمانان پرسش کرد که ورود روضه به عرصه رسانه را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
مهدی عزیزیان با اشاره به نداشتن سواد رسانه‌ای در این زمینه پاسخ زیادی نداد و گفت: چون سواد رسانه ندارم، حرفی در این زمینه نمی‌زنم و به همین دلیل در این عرصه ورودی نداشتم و سعی‌ام بر این بود که فاصله را رعایت کنم.
اما علیان در پاسخ به این پرسش نگاه متفاوتی داشت و خاطرنشان کرد: رسانه همچون سایر امکانات ابزاری برای رساندن پیام به مخاطب است، همچون سیستم صوتی که در یک هیأت مذهبی وجود دارد، رسانه نیز چنین ویژگی را داراست که صدای سخنران و ستایشگر اهل‌بیت علیهم‌السلام را به مخاطبان منتقل می کند، همان‌گونه که در هنگام استفاده از سیستم صوتی باید دقت و ظرافت لازم را داشته باشیم تا سیستم صوتی به‌خوبی تنظیم شود و صدای ناخوشایند نداشته باشد، در انعکاس برنامه‌های هیأت از طریق رسانه هم باید این تنظیمات را رعایت کنیم.
امروز رسانه یکی از روش‌های انتقال معارف دینی به جامعه به شمار می‌رود، ضرورت دارد که در این زمینه از متخصصان امر کمک بگیریم تا بهترین شیوه انتقال را انجام دهیم؛ از سوی دیگر با توجه به حساسیت جایگاه هیأت های مذهبی و دینی این دقت باید با ظرافت بیشتری انجام گیرد. از رسانه می‌توان به نفع تبلیغ دستگاه امام حسین علیه‌السلام استفاده کرد به شرطی که قبل از آن کار کارشناسی به‌صورت دقیق انجام شود.
اینکه بخواهیم همه فعالیت‌ها و برنامه‌های هیأت را رسانه‌ای کنیم، به نظر می‌رسد کار شایسته نیست، به‌عنوان مثال روضه‌خوانی باید در محیط و زمان و محل خاص خودش انجام گیرد، اینکه کسی در حال رانندگی بخواهد فایل صوتی روضه‌خوان را گوش کند، نمی‌تواند آن حس و حال خاص را دریافت کند؛ به همین دلیل مخالف رسانه‌ای شدن برخی برنامه‌های هیأت‌ها هستم و ضرورت ندارد، برای مثال روضه‌خوانی‌ها که برای محفل خاصی خوانده می‌شوند, ضرورتی ندارد از طریق رسانه آن را به مخاطبان بیرونی انتقال داد.
البته رسانه، لبه تیغ است، امروز برخی به جای انجام برنامه‌ها و فعالیت‌های کاری خود از طریق رسانه همه‌چیز را به بیرون منتقل می‌کنند و این با روحیه اخلاص در هیأت همخوانی ندارد، ما نباید برای دیده شدن کار رسانه‌ای کنیم و امام حسین علیه‌السلام را فراموش کنیم. اگر حواسمان نباشد، رسانه ما را با خودش خواهد برد.
این برنامه سه‌شنبه هر هفته از ساعت ۲۲ به‌صورت زنده از صفحه محیا تی وی و عقیق پخش می‌شود.
فن روضه‌خوانی، پایه اصلی جلسات مرثیه‌خوانی امام حسین علیه‌السلام است و آنچه از عزادار اشک می‌گیرد، روضه‌خوانی است، به همین منظور بررسی فن روضه‌خوانی با حضور دو ستایشگر اهل‌بیت علیهم‌السلام مورد بحث و بررسی قرار گرفت.
مجری برنامه محیا با طرح این پرسش که با توجه به اینکه روضه‌خوانی خود یک فن به شمار می‌آید، نگاه شما به روضه چگونه است و چه پیشنهادی در این زمینه دارید؟ گفت‌وگو را شروع کرد.
مهدی عزیزیان به برخی تجربیات خود در این زمینه پرداخت و با بیان اینکه روضه‌خوانی باید, همراه با اخلاص و اشک, ستایشگر اهل‌بیت علیهم‌السلام همراه باشد، افزود: اینکه بخواهیم یک موضوع را مورد نقد و بررسی قرار دهیم، با توجه به اینکه لحن نقد تلخ است، ممکن است برای برخی خوشایند نباشد، اما ما به اندازه توان خود و به‌صورت کوتاه این موضوع را مورد بررسی قرار می‌دهیم. به نظرم باید ستایشگر اهل‌بیت علیهم‌السلام, در کنار همه برنامه‌های خود, محبت به اهل‌بیت را در اولویت برنامه‌های خود قرار دهد و این محبت باید با اخلاص و نیت پاک همراه باشد تا تأثیر لازم را داشته باشد، در حقیقت فن اصلی روضه‌خوانی ابراز محبت واقعی به اهل‌بیت علیهم‌السلام است.
این هنر مادران ما است که ما را در راه نوکری اهل‌بیت علیهم‌السلام قرار داده است تا بتوانیم در این راه قدمی برداریم وگرنه ما هنر خاصی برای این کار نداشتیم و این محبت اهل‌بیت علیهم‌السلام است که ما را در این راه نگه داشته است. امروز باید با محبت خلأ موجود میان جوانان و پیرغلامان را کاهش داد.
ندیدم امثال بزرگان ما بر جوانان خرده بگیرند؛ مثلاً روزی جوانی را دیدم که حال درستی نداشت گفت حاج غلامعلی سماواتی را رسانده‌ام و ایشان دست من را بوسیده‌اند و حال این جوان از این همه تواضع دگرگون شده بود. به عقیده بنده ما فقط باید محبت کنیم و غیر از محبت اینجا چیز دیگری جایگاه ندارد. حتی اگر شما به واقعه عاشورا نگاه کنید, انواع و اقسام محبت را می‌بینید.
نقد باید در سایه محبت باشد
نقد، اول به خود ماست. حاج‌آقا مجتهدی می‌گفت نمی‌خواهد کسی را دین‌دار کنید، بی‌دین نکنید؛ بنابراین بنده فقط به خودم نقد دارم و دور تک‌تک روضه‌خوان‌های سیدالشهدا از طفل تا مسن‌ترینشان می‌گردم و اگر قرار است نقدی باشد, باید در سایه محبت باشد.
علی علیان نیز در این زمینه اظهار کرد: حوزه ستایشگری، حوزه زمینی نیست، بطن این کار، آسمانی است. از گذشته چنین بود که قُدما از فنی برای روضه‌خوانی استفاده کرده‌اند و این فن هم سینه به سینه منتقل شده است، وظیفه ماست که این فن را به نسل آینده منتقل کنیم، زیرا دستگاه امام حسین علیه‌السلام دستگاه بسیار عظیمی است؛ بنابراین توسل به خود اهل‌بیت علیهم‌السلام را می‌توان یکی از فنون موفقیت در روضه‌خوانی را دانست، یعنی اگر کسی نوکری و روضه‌خوانی اهل‌بیت را دارد، ابتدا باید به حضرات معصومین علیهم‌السلام متوسل شود و از آن‌ها بخواهد که خداوند توفیق چنین روضه‌خوانی را به ایشان بدهد تا موفقیت لازم را بدست بیاورد، روضه‌خوانی که اخلاص و توسل به ائمه اطهار همراه او نباشد، موفقیتی در کار خود نخواهد داشت. استفاده از اشعار و ابیات معنوی و تأثیرگذار نیز در فن بیان روضه‌خوانی بسیار موثر است.
سؤال بعدی مجری برنامه محیا این‌گونه مطرح شد: با توجه به گسترش فضای مجازی و فراهم شدن امکانات، امروز چه نیاز است تا ستایشگران اهل‌بیت علیهم‌السلام از استادان این فن، مطالب را فرا بگیرند؟ زیرا رسانه این آموزش‌ها را از طریق استادان فن بیان می‌کند، آیا ضرورتی در این زمینه وجود دارد؟
علیان در پاسخ به این پرسش گفت: اینکه ما آموزش‌ها را از طریق رسانه فرا بگیریم و نیاز به آموزش حضوری نداشته باشیم, نمی‌پذیریم، چون نفس بزرگ‌ترها به ما خورد که الآن این حال و روز ما است، وای به حال کسی که به‌صورت مستقیم این آموزش‌ها را از استادان فرا نگیرد و تنها به فضای مجازی اکتفا کند. در این دو سال و نیم شیوع ویروس کرونا و تعطیلی برنامه‌های مذهبی و دینی شاهد بودیم که چقدر این فاصله‌ها زیاد شد و تأثیر زیادی در میان مخاطبان نداشت، اما به‌محض آغاز برنامه‌های حضوری، شاهد افزایش محافل معنوی و دینی هستیم که چگونه عاشقان اهل‌بیت علیهم‌السلام به حضرات معصومین عرض ارادت نشان می‌دهند؛ بنابراین هم‌نفس شدن با بزرگان تأثیر روحی و روانی زیادی دارد.
متأسفانه گاهی از برخی سؤال می‌کنیم که چرا با بزرگان این رشته در عرصه ستایشگری نشست و برخواست ندارید، پاسخ قانع‌کننده‌ای نمی‌دهند و عدم دسترسی به بزرگان را مطرح می‌کنند در حالی که این موضوع واقعیت بیرونی ندارد، بزرگان ما به‌قدری عطوفت و رفعت دارند که در همه‌جا و همه فرصت‌ها در خدمت ستایشگران اهل‌بیت علیهم‌السلام بوده و هستند و در این زمینه از هیچ کوششی دریغ نمی‌کنند، این ما هستیم که وظیفه داریم به سراغ بزرگان برویم و از این فرصت بهره بگیریم. هرگز راه آن بسته نیست، اگر در این مسیر گام برداریم, خواهیم دید که چگونه بزرگان به طرز شفاف و مخلصانه با ما برخورد خواهند داشت.
با توجه به گسترش شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی در بستر اینترنت، مجری برنامه محیا از مهمانان پرسش کرد که ورود روضه به عرصه رسانه را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
مهدی عزیزیان با اشاره به نداشتن سواد رسانه‌ای در این زمینه پاسخ زیادی نداد و گفت: چون سواد رسانه ندارم، حرفی در این زمینه نمی‌زنم و به همین دلیل در این عرصه ورودی نداشتم و سعی‌ام بر این بود که فاصله را رعایت کنم.
اما علیان در پاسخ به این پرسش نگاه متفاوتی داشت و خاطرنشان کرد: رسانه همچون سایر امکانات ابزاری برای رساندن پیام به مخاطب است، همچون سیستم صوتی که در یک هیأت مذهبی وجود دارد، رسانه نیز چنین ویژگی را داراست که صدای سخنران و ستایشگر اهل‌بیت علیهم‌السلام را به مخاطبان منتقل می کند، همان‌گونه که در هنگام استفاده از سیستم صوتی باید دقت و ظرافت لازم را داشته باشیم تا سیستم صوتی به‌خوبی تنظیم شود و صدای ناخوشایند نداشته باشد، در انعکاس برنامه‌های هیأت از طریق رسانه هم باید این تنظیمات را رعایت کنیم.
امروز رسانه یکی از روش‌های انتقال معارف دینی به جامعه به شمار می‌رود، ضرورت دارد که در این زمینه از متخصصان امر کمک بگیریم تا بهترین شیوه انتقال را انجام دهیم؛ از سوی دیگر با توجه به حساسیت جایگاه هیأت های مذهبی و دینی این دقت باید با ظرافت بیشتری انجام گیرد. از رسانه می‌توان به نفع تبلیغ دستگاه امام حسین علیه‌السلام استفاده کرد به شرطی که قبل از آن کار کارشناسی به‌صورت دقیق انجام شود.
اینکه بخواهیم همه فعالیت‌ها و برنامه‌های هیأت را رسانه‌ای کنیم، به نظر می‌رسد کار شایسته نیست، به‌عنوان مثال روضه‌خوانی باید در محیط و زمان و محل خاص خودش انجام گیرد، اینکه کسی در حال رانندگی بخواهد فایل صوتی روضه‌خوان را گوش کند، نمی‌تواند آن حس و حال خاص را دریافت کند؛ به همین دلیل مخالف رسانه‌ای شدن برخی برنامه‌های هیأت‌ها هستم و ضرورت ندارد، برای مثال روضه‌خوانی‌ها که برای محفل خاصی خوانده می‌شوند, ضرورتی ندارد از طریق رسانه آن را به مخاطبان بیرونی انتقال داد.
البته رسانه، لبه تیغ است، امروز برخی به جای انجام برنامه‌ها و فعالیت‌های کاری خود از طریق رسانه همه‌چیز را به بیرون منتقل می‌کنند و این با روحیه اخلاص در هیأت همخوانی ندارد، ما نباید برای دیده شدن کار رسانه‌ای کنیم و امام حسین علیه‌السلام را فراموش کنیم. اگر حواسمان نباشد، رسانه ما را با خودش خواهد برد.
این برنامه سه‌شنبه هر هفته از ساعت ۲۲ به‌صورت زنده از صفحه محیا تی وی و عقیق پخش می‌شود.
