کد مطلب : ۵۵۱۹
ويژه‌نامه اربعين حسينی در سايت شهيد آوينی ارائه شد
به گزارش خیمه، كاروان از شام تا مدينه، كربلا در كربلا می‌ماند اگر، ورود به مدينه طيبه، ناله‌های غربت(صوتی)، مرثيه حسينی(صوتی)، سفير بازمانده از مردان، رقيه‌بنت‌الحسين، نبودی ببينی يا حسين(كليپ)، باز اين چه شورش است(كليپ)، يادگاری(والپيپير) است.
در بخش «كاروان اسيران كربلا از شام تا مدينه» می‌خوانيم: «اهل بيت(ع)، به سفر خود ادامه دادند تا به دو راهى جاده عراق و مدينه رسيدند، چون به اين مكان رسيدند، از امير كاروان خواستند تا آنان را به كربلا ببرد و او آنان را به سوى كربلا حركت داد، چون به كربلا رسيدند، جابر‌بن‌عبد‌الله انصارى را ديدند كه با تنى چند از بنى‌هاشم و خاندان پيامبر براى زيارت حسين(ع) آمده بودند، هم‌زمان با آنان به كربلا وارد شدند و سخت گريستند و ناله و زارى كردند و بر صورت خود سيلى زده و نالههاى جانسوز سر دادند و زنان روستاهاى مجاور نيز به آنان پيوستند.»
«زينب(ع) در ميان جمع زنان آمد و گريبان چاك زد و با صوتى حزين كه دل‌ها را جريحهدار مىكرد مىگفت: وا اخاه! وا حسيناه! وا حبيب رسول‌الله و ابن‌مكة و منا! و ابن فاطمة‌الزهراء! و ابن‌علی‌المرتضى! آه ثم آه!» پس بی‌هوش شد.»
در بخش‌هايی از «سفير بازمانده از مردان» آمده است: «حضرت على‌بن‌الحسين، امام سجاد(ع) در روز پنجم شعبان يا 15 جمادى‌الاولى سال 38 هجرى قمرى در مدينه ديده به جهان گشود و در 12 يا 18 و بنابر مشهور در 25 محرم سال 95 هجريق در سن حدود 56 سالگى مسموم شده و به شهادت رسيد، آن حضرت در واقعه كربلا 23 سال داشت، مرقد شريفش در مدينه در قبرستان بقيع كنار قبر امام حسن مجتبى(ع) است.»
«دوران امامت او كه 35 سال بود، مصادف با دشوارترين دوران ظلم و خفقان امويان (از يزيد تا وليد‌بن عبدالملك) گذشت؛. امام سجاد(ع) در دوران زندگى، رنج‌ها و ناراحتی‌هاى بسيار ديد، در ماجراى كربلا، سختترين شكنجهها و ستم‌ها به او وارد آمد، و بعد كه به مدينه بازگشت در طول 35 سال عمر خود، همواره از مصايب كربلا ياد مىكرد و مىگريست.»
برای دیدن اين ويژه‌نامه اینجا را کلیک کنید.
در بخش «كاروان اسيران كربلا از شام تا مدينه» می‌خوانيم: «اهل بيت(ع)، به سفر خود ادامه دادند تا به دو راهى جاده عراق و مدينه رسيدند، چون به اين مكان رسيدند، از امير كاروان خواستند تا آنان را به كربلا ببرد و او آنان را به سوى كربلا حركت داد، چون به كربلا رسيدند، جابر‌بن‌عبد‌الله انصارى را ديدند كه با تنى چند از بنى‌هاشم و خاندان پيامبر براى زيارت حسين(ع) آمده بودند، هم‌زمان با آنان به كربلا وارد شدند و سخت گريستند و ناله و زارى كردند و بر صورت خود سيلى زده و نالههاى جانسوز سر دادند و زنان روستاهاى مجاور نيز به آنان پيوستند.»
«زينب(ع) در ميان جمع زنان آمد و گريبان چاك زد و با صوتى حزين كه دل‌ها را جريحهدار مىكرد مىگفت: وا اخاه! وا حسيناه! وا حبيب رسول‌الله و ابن‌مكة و منا! و ابن فاطمة‌الزهراء! و ابن‌علی‌المرتضى! آه ثم آه!» پس بی‌هوش شد.»
در بخش‌هايی از «سفير بازمانده از مردان» آمده است: «حضرت على‌بن‌الحسين، امام سجاد(ع) در روز پنجم شعبان يا 15 جمادى‌الاولى سال 38 هجرى قمرى در مدينه ديده به جهان گشود و در 12 يا 18 و بنابر مشهور در 25 محرم سال 95 هجريق در سن حدود 56 سالگى مسموم شده و به شهادت رسيد، آن حضرت در واقعه كربلا 23 سال داشت، مرقد شريفش در مدينه در قبرستان بقيع كنار قبر امام حسن مجتبى(ع) است.»
«دوران امامت او كه 35 سال بود، مصادف با دشوارترين دوران ظلم و خفقان امويان (از يزيد تا وليد‌بن عبدالملك) گذشت؛. امام سجاد(ع) در دوران زندگى، رنج‌ها و ناراحتی‌هاى بسيار ديد، در ماجراى كربلا، سختترين شكنجهها و ستم‌ها به او وارد آمد، و بعد كه به مدينه بازگشت در طول 35 سال عمر خود، همواره از مصايب كربلا ياد مىكرد و مىگريست.»
برای دیدن اين ويژه‌نامه اینجا را کلیک کنید.
مرجع : سايت خبری قرآنی
