کد مطلب : ۷۵۸۸
دبیر چهاردهمین جشنواره نمایش‌های آیینی – سنتی:
نیازمند سابقه و اندوخته علمی در تعزیه هستیم
محمدحسین ناصربخت، دبیر چهاردهمین جشنواره بین‌المللی نمایش‌های آیینی – سنتی، صبح امروز در جمع خبرنگاران به تشریح برنامه‌های درنظر گرفته شده برای این جشنواره پرداخت و از ارسال ۲۰۹متن به دبیرخانه جشنواره خبر داد که ۴۲ متن در بخش‌های صحنه‌ای، تعزیه، مرور، پیشکسوتان و نمونه‌سازی برگزیده شده است.[آثار پذیرفته شده در بخش تعزیه را ببینید.]
وی با تاکید بر ضرورت توجه به این نمایش‌ها در کشور اظهار کرد: وجود محل اجرای دائمی برای این نوع از نمایش‌ها و نیز آموزش دانشگاهی و هنرستانی از ضرورت‌هایی است که لازم است به آن توجه شود زیرا در همه کشورهای دنیا در راه حفظ و احیاء این وجه از فرهنگ خود، به آن توجه می‌شود.
دبیر چهاردهمین جشنواره نمایش‌های آیینی – سنتی با اشاره به خطری که نمایش‌های آیینی و سنتی را تهدید می‌کند، افزود: نمایش‌های شادی‌آور، نقالی و تعزیه در کشور ما در معرض خطر تهدید قرار دارند؛ هرچند که در بخش تعزیه به دلیل آنکه با مباحث اعتقادی مردم سر و کار دارد، همواره کسانی بوده‌اند که در این مسیر گام برداشته‌اند.
وی افزود: اتفاقی که امروزه در تعزیه می‌افتد، با آن حرکت اصیل و در اوج که در تکیه دولت برگزار می‌شد، فاصله دارد و نیازمند آن هستیم که با یک سابقه و اندوخته علمی، نسل جدیدی برای این حوزه تربیت کرد.
ناصربخت با اشاره به سیاست جشنواره در بخش تعزیه گفت: سیاست کلی این جشنواره ثبت و ضبط آثار نمایشی کهن به شیوه اصیل و ناب است که در تعزیه هم شگردها و شیوه‌های آن در نمایش و استفاده از آنها برای تولید نمایش معاصر برای ما مهم بود.
وی افزود: اگر از منظر ترویج اندیشه و تفکر شیعی بخواهیم به تعزیه نگاه داشته باشیم، باید گفت که این وجه در سایر جشنواره‌ها و همایش‌های برگزار شده فرصت ظهور و بروز پیدا می‌کند و در جشنواره نمایش‌های آیینی – سنتی ،شکل و فرم تعزیه برای ما اهمیت داشت و به همین منظور هیئت داوران، نسخه‌های غریب تعزیه را در اولویت انتخاب خود قرار داد.
وی گفت: در بخش تعزیه زنانه تنها یک پیشنهاد داشتیم که به دلیل آنکه کیفیت آن کار مناسب نبود،هیئت بازبین آن را انتخاب نکرد.
در حاشیه جشنواره نمایش‌های آیینی – سنتی دو دفتر تعزیه، یک دفتر تقلید، یک پژوهش پیرامون پیش‌پرده خوانی به همراه کتاب مجموعه مقالات دوره نخست سمینار جشنواره نمایش‌های آیینی – سنتی چاپ و منتشر می‌شود.
همچنین دو کتاب «خاطرات هاشم فیاض» و «تعزیه‌های لیتن» که قرار بود همزمان با برگزاری جشنواره منتشر شود اما مطالب و محتوای آن آماده نشد.
وی با تاکید بر ضرورت توجه به این نمایش‌ها در کشور اظهار کرد: وجود محل اجرای دائمی برای این نوع از نمایش‌ها و نیز آموزش دانشگاهی و هنرستانی از ضرورت‌هایی است که لازم است به آن توجه شود زیرا در همه کشورهای دنیا در راه حفظ و احیاء این وجه از فرهنگ خود، به آن توجه می‌شود.
دبیر چهاردهمین جشنواره نمایش‌های آیینی – سنتی با اشاره به خطری که نمایش‌های آیینی و سنتی را تهدید می‌کند، افزود: نمایش‌های شادی‌آور، نقالی و تعزیه در کشور ما در معرض خطر تهدید قرار دارند؛ هرچند که در بخش تعزیه به دلیل آنکه با مباحث اعتقادی مردم سر و کار دارد، همواره کسانی بوده‌اند که در این مسیر گام برداشته‌اند.
وی افزود: اتفاقی که امروزه در تعزیه می‌افتد، با آن حرکت اصیل و در اوج که در تکیه دولت برگزار می‌شد، فاصله دارد و نیازمند آن هستیم که با یک سابقه و اندوخته علمی، نسل جدیدی برای این حوزه تربیت کرد.
ناصربخت با اشاره به سیاست جشنواره در بخش تعزیه گفت: سیاست کلی این جشنواره ثبت و ضبط آثار نمایشی کهن به شیوه اصیل و ناب است که در تعزیه هم شگردها و شیوه‌های آن در نمایش و استفاده از آنها برای تولید نمایش معاصر برای ما مهم بود.
وی افزود: اگر از منظر ترویج اندیشه و تفکر شیعی بخواهیم به تعزیه نگاه داشته باشیم، باید گفت که این وجه در سایر جشنواره‌ها و همایش‌های برگزار شده فرصت ظهور و بروز پیدا می‌کند و در جشنواره نمایش‌های آیینی – سنتی ،شکل و فرم تعزیه برای ما اهمیت داشت و به همین منظور هیئت داوران، نسخه‌های غریب تعزیه را در اولویت انتخاب خود قرار داد.
وی گفت: در بخش تعزیه زنانه تنها یک پیشنهاد داشتیم که به دلیل آنکه کیفیت آن کار مناسب نبود،هیئت بازبین آن را انتخاب نکرد.
در حاشیه جشنواره نمایش‌های آیینی – سنتی دو دفتر تعزیه، یک دفتر تقلید، یک پژوهش پیرامون پیش‌پرده خوانی به همراه کتاب مجموعه مقالات دوره نخست سمینار جشنواره نمایش‌های آیینی – سنتی چاپ و منتشر می‌شود.
همچنین دو کتاب «خاطرات هاشم فیاض» و «تعزیه‌های لیتن» که قرار بود همزمان با برگزاری جشنواره منتشر شود اما مطالب و محتوای آن آماده نشد.
