کد مطلب : ۷۹۲۷
پیش از ماه رمضان
دومین مسجد قدیمی مصر بازگشایی می‌شود
به گزارش اسلام آنلاین، مسجد عمروعاص معروف به مسجد عمرو، دومین مسجد مصر و هم‌چنین قاره آفریقا است. با وجودی‌که بنای اولیه این مسجد که مقداد بن اسود در سال ۲۱ هجری پس از فتح مصر آن را ساخته به کلی از بین رفته است، اما توسعه داده شده است.
این مسجد نوشته‌هایی به خط کوفی، ستون‌هایی از سنگ مرمر و سنگ‌های تزئینی دیگر از عصر رومانی‌ها در مصر دارد.
عملیات ترمیم و بازسازی مسجد شامل محکم‌سازی زمین، دیوارها، ساخت دو گلدسته و عملیات ترمیم و بازسازی‌های دیگر بوده است.
مسجد دارای گنبدی است که در وسط واقع شده و ایوان‌هایی در چهار طرف به آن محیط شده است. ورودی اصلی در سمت غربی مسجد قرار دارد. در نزدیکی در اصلی سالنی قرار داشته که به هنگام وقوع زلزله در سال‌های گذشته تخریب شده بود.
مسجد برای نخستین بار در سال ۸۵۳ میلادی به دنبال حمله بیزانس‌ها به شهر دمیاط تخریب و در آتش سوخت. اما مسلمانان آن را مجددا ساختند و توسعه دادند. توسعه دیگر آن به عصر ایوبی‌ها باز می‌گردد.
مسیحیان در جنگ‌های صلیبی قرآن‌های موجود در این مسجد را در اختیار گرفته و آنها را همراه منبری ساخته شده از چوب آبنوس به روم فرستادند و نام مسجد را کلیسای حضرت مریم گذاشتند. اما در عصر عثمانی به مسجد تبدیل شد و بارها مورد مرمت قرار گرفت.
بعدها ارتفاع آب باعث شد که به مسجد خسارت بسیاری وارد شود و دیوارها و ستون‌ها آن از بین برود که طی عملیات بازسازی تا حدودی از پیشروی این تخریب‌ها جلوگیری شده است.
این مسجد نوشته‌هایی به خط کوفی، ستون‌هایی از سنگ مرمر و سنگ‌های تزئینی دیگر از عصر رومانی‌ها در مصر دارد.
عملیات ترمیم و بازسازی مسجد شامل محکم‌سازی زمین، دیوارها، ساخت دو گلدسته و عملیات ترمیم و بازسازی‌های دیگر بوده است.
مسجد دارای گنبدی است که در وسط واقع شده و ایوان‌هایی در چهار طرف به آن محیط شده است. ورودی اصلی در سمت غربی مسجد قرار دارد. در نزدیکی در اصلی سالنی قرار داشته که به هنگام وقوع زلزله در سال‌های گذشته تخریب شده بود.
مسجد برای نخستین بار در سال ۸۵۳ میلادی به دنبال حمله بیزانس‌ها به شهر دمیاط تخریب و در آتش سوخت. اما مسلمانان آن را مجددا ساختند و توسعه دادند. توسعه دیگر آن به عصر ایوبی‌ها باز می‌گردد.
مسیحیان در جنگ‌های صلیبی قرآن‌های موجود در این مسجد را در اختیار گرفته و آنها را همراه منبری ساخته شده از چوب آبنوس به روم فرستادند و نام مسجد را کلیسای حضرت مریم گذاشتند. اما در عصر عثمانی به مسجد تبدیل شد و بارها مورد مرمت قرار گرفت.
بعدها ارتفاع آب باعث شد که به مسجد خسارت بسیاری وارد شود و دیوارها و ستون‌ها آن از بین برود که طی عملیات بازسازی تا حدودی از پیشروی این تخریب‌ها جلوگیری شده است.
