کد مطلب : ۲۴۰۳۵
«ده فرمان» فیلمی بهتر در مقایسه با «خدایان و پادشاهان»
ساخته جدید ریدلی اسکات «خدایان و پادشاهان» نام دارد. این فیلم که با پروداکشن عظیم تولید شده، تصویرگر زندگی حضرت موسی(ع) است. درباره این اثر باید گفت، وقتی زمزمه‌های ساختش آغاز شد، حداقل برای نگارنده، این تصویر را به وجود آورد که فیلمی شاخص در حوزه سینمای تاریخی تولید می‌شود، چون کارگردان این فیلم در پرونده‌اش آثار بسیار خوبی چون «گلادیاتور»، «رابین‌هود» و «در قلمرو بهشت» دارد. این سه فیلم هر کدام با محور قرار دادن داستانی تاریخی توانسته بودند رضایت بسیاری از منتقدان را به سمت خود جلب کنند.
شباهت «خدایان و پادشاهان» با «نوح»
اما ساخته جدید اسکات، نشانی از کارهای قبلی وی نداشت و به نوعی قدم در راه فیلم‌هایی چون «نوح» گذاشته بود. در فیلم «نوح» ما تحریف آشکاری از تاریخ را شاهد بودیم که در این فیلم «خدایان و پادشاهان» هم چنین خصیصه‌ای مشاهده می‌شد. در فیلم «خدایان و پادشاهان» و «نوح» یک اصل مهم الگوی اصلی است، آن هم اینکه مقام نبوت هیچ جایگاهی در کاراکتر اصلی فیلم ندارد. در این فیلم پیامبران همچون افرادی تصویر می‌شوند که در بسیاری از مواقع اشتباه نیز می‌کنند.
در حقیقت زمینی کردن شخصیت پیامبران الهی هدف چند سال اخیر هالیوود است. اتفاقی که به طور مسلم از سوی حامیان صهیونیست هالیوود حمایت می‌شود. نکته دیگر اینکه معمولاً در این فیلم‌ها می‌بینیم که پیامبر با خدا به بحث نیز می‌پردازد و به نوعی رحمانیت خدا را زیر سؤال می‌برد، به نوعی که این تصور در ذهن بیننده پیش می‌آید که حق، نقش منفی فیلم است. برای نمونه در سکانسی از فیلم «خدایان و پادشاهان» فرعون فرزند مرده‌اش را به روی دست می‌گیرد و نزد موسی می‌آورد و می‌گوید چگونه خدای شما می‌تواند جان کودکی را بگیرد. این قبیل شبهات به وفور در این فیلم وجود دارد.
«ده فرمان» فیلمی بهتر در مقایسه با «خدایان و پادشاهان»
نکته دیگر اینکه در این فیلم به هیچ وجه به معجزات حضرت موسی(ع) توجه نمی‌شود، حتی شکافته شدن دریا آن گونه که ما در «ده فرمان» دیدیم نشان داده نشده است. در فیلم «ده فرمان» که محصول ۱۹۵۶ است، نگاهی که به حضرت موسی(ع) می‌شود، اسطوره‌ای است؛ هر چند به آن فیلم هم نقدهایی وارد شده، اما «ده فرمان» در مقایسه با «خدایان و پادشاهان» کار بسیار بهتری است.
درباره مسائل فنی فیلم بحث چندانی نمی‌کنیم، چون انصافاً آن چیزی که تصویر شده، بسیار مطلوب است، اتفاقی که در سینمای هالیوود عجیب نیست. ولی آنچه مهم است دلنشین بودن فیلم است که به هیچ وجه دلخواه نیست. این ویژگی نیز تنها نظر نگارنده نیست، زیرا استقبالی که از این فیلم در گیشه شد این امر را نشان می‌دهد که «خدایان و پادشاهان» نتوانست رضایت شمار فراوانی از تماشاگران را به دست آورد.
شباهت «خدایان و پادشاهان» با «نوح»
اما ساخته جدید اسکات، نشانی از کارهای قبلی وی نداشت و به نوعی قدم در راه فیلم‌هایی چون «نوح» گذاشته بود. در فیلم «نوح» ما تحریف آشکاری از تاریخ را شاهد بودیم که در این فیلم «خدایان و پادشاهان» هم چنین خصیصه‌ای مشاهده می‌شد. در فیلم «خدایان و پادشاهان» و «نوح» یک اصل مهم الگوی اصلی است، آن هم اینکه مقام نبوت هیچ جایگاهی در کاراکتر اصلی فیلم ندارد. در این فیلم پیامبران همچون افرادی تصویر می‌شوند که در بسیاری از مواقع اشتباه نیز می‌کنند.
در حقیقت زمینی کردن شخصیت پیامبران الهی هدف چند سال اخیر هالیوود است. اتفاقی که به طور مسلم از سوی حامیان صهیونیست هالیوود حمایت می‌شود. نکته دیگر اینکه معمولاً در این فیلم‌ها می‌بینیم که پیامبر با خدا به بحث نیز می‌پردازد و به نوعی رحمانیت خدا را زیر سؤال می‌برد، به نوعی که این تصور در ذهن بیننده پیش می‌آید که حق، نقش منفی فیلم است. برای نمونه در سکانسی از فیلم «خدایان و پادشاهان» فرعون فرزند مرده‌اش را به روی دست می‌گیرد و نزد موسی می‌آورد و می‌گوید چگونه خدای شما می‌تواند جان کودکی را بگیرد. این قبیل شبهات به وفور در این فیلم وجود دارد.
«ده فرمان» فیلمی بهتر در مقایسه با «خدایان و پادشاهان»
نکته دیگر اینکه در این فیلم به هیچ وجه به معجزات حضرت موسی(ع) توجه نمی‌شود، حتی شکافته شدن دریا آن گونه که ما در «ده فرمان» دیدیم نشان داده نشده است. در فیلم «ده فرمان» که محصول ۱۹۵۶ است، نگاهی که به حضرت موسی(ع) می‌شود، اسطوره‌ای است؛ هر چند به آن فیلم هم نقدهایی وارد شده، اما «ده فرمان» در مقایسه با «خدایان و پادشاهان» کار بسیار بهتری است.
درباره مسائل فنی فیلم بحث چندانی نمی‌کنیم، چون انصافاً آن چیزی که تصویر شده، بسیار مطلوب است، اتفاقی که در سینمای هالیوود عجیب نیست. ولی آنچه مهم است دلنشین بودن فیلم است که به هیچ وجه دلخواه نیست. این ویژگی نیز تنها نظر نگارنده نیست، زیرا استقبالی که از این فیلم در گیشه شد این امر را نشان می‌دهد که «خدایان و پادشاهان» نتوانست رضایت شمار فراوانی از تماشاگران را به دست آورد.
مرجع : ایکنا
