کد مطلب : ۳۰۶۷۲
چرا دعبل؟ چرا کتاب سال عاشورا؟
دکتر محمد رضا سنگری، رئیس شورای سیاستگزاری جایزه دعبل
اگر حسین(ع)، مصباح است یعنی در تیرگی‌های وحشت‌بار و تاریکی‌های نفسگیر، تکیه‌گاه روشن و شفاف و اگر سفینه است یعنی در موج خیز حادثه‌ها و خیزاب‌های هولناک، کشتی نجات، پس چرا عاشورای او را از منظر روشنگری و راهگشایی و به ساحل‌رسانی نبینیم؟
چرا در عصر گم‌شدگی انسان و توفان‌خیزی و وارونگی زمان، از حسین و عاشورایش، همچون حبلی متین و عروه الوثقایی مبین بهره‌گیری نکنیم و گذار از جاده‌های خطر را با این همراه مطمئن آغاز نکنیم؟
عاشورا چه ندارد تا سراغ سرمشق‌ها و مکتب‌های دیگر برویم؟ این رستاخیز عظیم، همه درس‌های لازم برای صلاح و فلاح را دارد. کربلا قصه زیستن و دیگرگونه زیستن و حیات طیبه را تجربه کردن است. در کربلا، همه عناصر لازم برای سیر به کمال، عزت و رستگاری پیداست. معنویت، زیبایی، فضیلت‌های انسانی، حضور همه انسان، حضور بی‌فاصله خدا، حضور همه ارزش‌ها و در یک کلام حضور بی‌پرده خدا، انسان، راستی و درستی و حقیقت زلال قرآن تنها و تنها در همین حادثه یافتنی و ادراک شدنی است.
عاشورا، نه روزی است از جنس روزهای معمولی و نه حادثه‌ای خزیده در گوشه‌ای از حافظه تاریخ؛ عاشورا زنده و زاینده است.
از همین رو ما در بنیاد دعبل به فکر راه‌اندازی جایزه‌ای افتادیم که حدود پنج سال ذهن و توان ما را به خود مشغول کرد، نخستین هدف از راه‌اندازی این جایزه و انتخاب کتاب سال عاشورا ارائه تصویری روشن از وضعیت آثار مکتوب در حوزه عاشورا بود، واقعیت این است که با وجود همه پژوهش‌ها دقیقا نمی‌دانیم که از گذشته تاکنون چه اتفاقاتی در این حوزه افتاده است، اما اکنون که این سطرها را می‌نویسم دست‌کم می‌دانیم که خلأها کجاست. شناسایی کاستی‌ها و نارسایی‌ها، شناخت نویسندگان، پژوهشگران و صاحب‌نظران، بهره‌گیری از توانایی‌ها برای برطرف کردن کاستی‌ها، ترغیب و حمایت از پژوهشگران، نقد و بررسی آثار عاشورایی، تکمیل کتابخانه‌ای بزرگ و معرفی آثار به کتابخانه‌ها و جامعه از دیگر اهداف اجرای جایزه دعبل و انتخاب کتاب سال است.
امیدوارم این اتفاق پنجره‌ای تازه برای تماشا و ادراک زیباترین و باشکوه‌ترین تابلوی هستی باشد، تابلویی که زینب(س) در کلام کوبنده خود در مجلس بیداد عبیدالله زیاد، آن را نمایاند و شناساند که والله ما رایتُ الا جمیلا، خداوند چشم‌های ما را بصیرت زینبی عنایت کند.
چرا در عصر گم‌شدگی انسان و توفان‌خیزی و وارونگی زمان، از حسین و عاشورایش، همچون حبلی متین و عروه الوثقایی مبین بهره‌گیری نکنیم و گذار از جاده‌های خطر را با این همراه مطمئن آغاز نکنیم؟
عاشورا چه ندارد تا سراغ سرمشق‌ها و مکتب‌های دیگر برویم؟ این رستاخیز عظیم، همه درس‌های لازم برای صلاح و فلاح را دارد. کربلا قصه زیستن و دیگرگونه زیستن و حیات طیبه را تجربه کردن است. در کربلا، همه عناصر لازم برای سیر به کمال، عزت و رستگاری پیداست. معنویت، زیبایی، فضیلت‌های انسانی، حضور همه انسان، حضور بی‌فاصله خدا، حضور همه ارزش‌ها و در یک کلام حضور بی‌پرده خدا، انسان، راستی و درستی و حقیقت زلال قرآن تنها و تنها در همین حادثه یافتنی و ادراک شدنی است.
عاشورا، نه روزی است از جنس روزهای معمولی و نه حادثه‌ای خزیده در گوشه‌ای از حافظه تاریخ؛ عاشورا زنده و زاینده است.
از همین رو ما در بنیاد دعبل به فکر راه‌اندازی جایزه‌ای افتادیم که حدود پنج سال ذهن و توان ما را به خود مشغول کرد، نخستین هدف از راه‌اندازی این جایزه و انتخاب کتاب سال عاشورا ارائه تصویری روشن از وضعیت آثار مکتوب در حوزه عاشورا بود، واقعیت این است که با وجود همه پژوهش‌ها دقیقا نمی‌دانیم که از گذشته تاکنون چه اتفاقاتی در این حوزه افتاده است، اما اکنون که این سطرها را می‌نویسم دست‌کم می‌دانیم که خلأها کجاست. شناسایی کاستی‌ها و نارسایی‌ها، شناخت نویسندگان، پژوهشگران و صاحب‌نظران، بهره‌گیری از توانایی‌ها برای برطرف کردن کاستی‌ها، ترغیب و حمایت از پژوهشگران، نقد و بررسی آثار عاشورایی، تکمیل کتابخانه‌ای بزرگ و معرفی آثار به کتابخانه‌ها و جامعه از دیگر اهداف اجرای جایزه دعبل و انتخاب کتاب سال است.
امیدوارم این اتفاق پنجره‌ای تازه برای تماشا و ادراک زیباترین و باشکوه‌ترین تابلوی هستی باشد، تابلویی که زینب(س) در کلام کوبنده خود در مجلس بیداد عبیدالله زیاد، آن را نمایاند و شناساند که والله ما رایتُ الا جمیلا، خداوند چشم‌های ما را بصیرت زینبی عنایت کند.
