کد مطلب : ۳۲۶۲۱
یک درد دل
یک درد دل
رویدادهای فرهنگی، قلب شریان‌های فرهنگی جامعه هستند:
ما (فعالان عرصه هیأت) نظریه‌پردازان را به‌صورت سازمان‌یافته به کار نگرفته‌ایم،
سؤالات راهبردی و کلان این عرصه را طراحی و به نظریه‌پردازان عرضه نکرده‌ایم،
پژوهشگر و استراتژیست نداریم،
منابع پژوهشیِ اندکی داریم،
روشِ اختصاصی برای پژوهش در این عرصه طراحی نکرده‌ایم،
نشریه‌ی علمی مختص این حوزه و کتابخانه تخصصی نداریم،
تا کنون پیمایش اجتماعی و یا افکارسنجیِ دوره‌ای اجرا نکرده‌ایم،
در اسناد ملی جایی نداریم و هنوز فهرست اقدامات ملی‌ای که باید در این حوزه انجام شود تدوین نشده است،
در رویدادهای فرهنگیِ ملی که ارتباط وثیقی با عامه مردم به خصوص طبقه متوسط به عنوان جریان‌سازانِ اصلی فرهنگی، دارد حضور نداریم،
رسانه تخصصی و عمومیِ استاندارد نداریم و کارشناسانِ رسانه‌ای برای این حوزه تربیت نشده‌اند. راهبرد مشخصی در فضای مجازی نداریم،
حتی حضور اثرگذاری هم در این فضا نداریم،
همه این برنامه‌ها در صورت تحقق برای ارتقاء وضعیت فرهنگی و علمی مخاطب است، اما ما حتی اطلاع دقیق و علمی از وضعیت مخاطبمان نداریم.
فرمانده ارشد فرهنگی کشور، خطوط و اهداف اصلی در این حوزه را به صورت روشن و دقیق تعریف کرده‌اند، اما ما به جای آنکه آن‌ها را تبدیل به نظریه، استراتژی و برنامه عمل کنیم صرفاً آن را در بسته‌بندی‌های مختلف منتشر کرده و مکرر آن را برای هم می‌خوانیم. دریغ از ذره‌ای اثرگذاری.
رویدادهای فرهنگی، قلب شریان‌های فرهنگی جامعه هستند:
- جشنواره‌های فیلم‌های سینمایی،فیلم کوتاه، فیلم مستند،جشنواره تئاتر، جشنواره مطبوعات، جشنواره کتاب و ...
- سند مهندسی کشور، سند تحول در حوزه آموزش، ستاد ساماندهی شئون فرهنگی، شورای فرهنگ عمومی، شورای عالی انقلاب فرهنگی، شورای عالی توسعه قرآن و عترت، معاونت قرآن و عترت وزارت ارشاد و ...
- کتابخانه‌های تخصصی، نشریات علمی ترویجی و یا علمی و پژوهشی،مقالات آی‌اس‌آی، پژوهشکده‌های تخصصی، پیمایش‌های اجتماعی، افکار سنجی‌ها، پژوهشگران، منابع پژوهشی،کتابخانه‌های تخصصی
- فیلسوفان، نظریه‌پردازان، استراتژیست‌ها، برنامه‌ریزان فرهنگی، مدیران ارشد، مدیران اجرایی
ما (فعالان عرصه هیأت) نظریه‌پردازان را به‌صورت سازمان‌یافته به کار نگرفته‌ایم،
سؤالات راهبردی و کلان این عرصه را طراحی و به نظریه‌پردازان عرضه نکرده‌ایم،
پژوهشگر و استراتژیست نداریم،
منابع پژوهشیِ اندکی داریم،
روشِ اختصاصی برای پژوهش در این عرصه طراحی نکرده‌ایم،
نشریه‌ی علمی مختص این حوزه و کتابخانه تخصصی نداریم،
تا کنون پیمایش اجتماعی و یا افکارسنجیِ دوره‌ای اجرا نکرده‌ایم،
در اسناد ملی جایی نداریم و هنوز فهرست اقدامات ملی‌ای که باید در این حوزه انجام شود تدوین نشده است،
در رویدادهای فرهنگیِ ملی که ارتباط وثیقی با عامه مردم به خصوص طبقه متوسط به عنوان جریان‌سازانِ اصلی فرهنگی، دارد حضور نداریم،
رسانه تخصصی و عمومیِ استاندارد نداریم و کارشناسانِ رسانه‌ای برای این حوزه تربیت نشده‌اند. راهبرد مشخصی در فضای مجازی نداریم،
حتی حضور اثرگذاری هم در این فضا نداریم،
همه این برنامه‌ها در صورت تحقق برای ارتقاء وضعیت فرهنگی و علمی مخاطب است، اما ما حتی اطلاع دقیق و علمی از وضعیت مخاطبمان نداریم.
فرمانده ارشد فرهنگی کشور، خطوط و اهداف اصلی در این حوزه را به صورت روشن و دقیق تعریف کرده‌اند، اما ما به جای آنکه آن‌ها را تبدیل به نظریه، استراتژی و برنامه عمل کنیم صرفاً آن را در بسته‌بندی‌های مختلف منتشر کرده و مکرر آن را برای هم می‌خوانیم. دریغ از ذره‌ای اثرگذاری.
