ولادت امام هادی(ع) به روایتی

در روز دوم رجب المرجب بنا بر قولى ولادت امام هادى‏ عليه السلام واقع شده است.اقوال ديگر در ولادت آن حضرت در ۱۵ذى‏الحجه، پنجم رجب، ۲۷جمادى الاخر و سوم رجب است.

امام ابوالحسن علی‌النقی هادی علیه‌السلام ملقب به امام «هادی»، دهمین پیشوای شیعیان درنیمه ذیحجه سال ۲۱۲هجری در اطراف مدینه در محلی به نام «صریا» متولد گشت..

امام هادی علیه‌السلام به لقبهای دیگری مانند: نقی، عالم، فقیه، امین و طیب شهرت داشت و كنیه مبارك ایشان ابوالحسن است.

از آنجا كه كنیه امام موسی كاظم و امام رضا علیهما السلام نیز ابوالحسن بود، لذا برای اجتناب از اشتباه، ابوالحسن اول به امام كاظم علیه السلام، ابوالحسن ثانی به امام رضا علیه‌السلام و ابوالحسن ثالث به حضرت هادی علیه‌السلام اختصاص یافته است.

پدر بزرگوارش امام جواد (ع) و مادرش بانوی گرامی سمانه است كه بانویی با فضیلت و با تقوا بود. امام هادی (ع) در سن شش یا هشت سالگی یعنی در سال ۲۲۰ هجری، پس از شهادت امام جواد(ع) به امامت رسید. مدت ۳۳ ساله امامت امام هادی (ع) با خلفای معتصم، واثق، توكل، منتصر، مستعن و معتز معاصر بود.

ابن صباغ مالكی در كتابی موسوم به فصول‌المهمه خطوط واضحی از سیمای تابناك فضایل و ویژگی‌های اخلاقی امام هادی (ع) قهرمان شكست‌ناپذیر عصر متوكل عباسی را ترسیم می‌كند: «فضل و دانش امام دهم شیعیان بر اوج قلل بلند پایه عالم بشریت نقش بسته بود و رشته‌های مشعشع آن بر اختران آسمان سر می سایید.»

آن حضرت بنا به روایتى، در تاریخ سوم رجب سال ۲۴۵ هجرى به شهادت رسیدند.