منصور دوانقي علاوه بر سركوب قيام هاي بني الحسن(ع) و كشتن تعدادي از آنان، از جمله محمد (نفس زكيه) و ابراهيم (قتيل باخمري)، بسياري از آنان را دستگير و در سياه چال هاي مخوف زنداني كرد.
سپاهيان جرّار و ستم پيشه يزيد كه به تازگي از قيام مردمي مدينه منوره به رهبري عبدالله بن حنظله فارغ شده بودند، به دستور يزيد بن معاويه به سوي مكه معظمه هجوم آوردند.