کد مطلب : ۱۷۳۵
حجت الاسلام کاظم صدیقی، خطاب به مداحان:
مداح خودتان نباشید
مداح یعنی پرچمدار خدا
مداحان به یقین یک پرچم هستند. البته در نوع خود یک مادح، یک شاعر و یک مجلس آرای اهل بیت(ع) مرکز ثقل است، جمعیت را او جمع می‌کند و آنها چشم به او دوخته‌اند.
ببینیم این علامت‌ها(نشانه‌های پرچمدار) در ماها هست یا نه. اگر نباشد دیر یا زود پرچم را از ما می‌گیرند. پرچم را حضرت سید المرسلین به بعضی هم دادند اما این پرچم دادن به آنها مقدمه اعلام بی‌کفایتی‌شان بود.
آنها رفتند و از عهده کار برنیامدند و در نهایت فرمود که «لاعطین الرایه غدا رجل...» پرچم را به آنها داده بودند که نشان دهند نمی‌توانند پرچمدار باشند. پس نشانه‌های پرچمدار این است که مرد است و ترس در وجودش نیست و یک جایی که قرار باشد دار خود را بر دوش خود حمل کند و از جبهه حق دفاع کند همین کار را می‌کند ودفاع می‌کند. دیگر این که دل به خدا داده و تبعیت کرده است و بعد به مقام محبوبیت خدا نایل شده.
این درجه‌ای دارد که بهشتیان هم همه این درجه را ندارند. (مقام رضا و محبوبیت خدا) این خصوصیاتی است که یک پرچمدار خداوند متعال می‌خواهد.
مسئله اول این شد که مداح، خطیب و سخنگوی یک جامعه، آرم پرچمداری را به خود اختصاص داده و باید دارای این ویژگیها باشد.
شما در جایگاه زینب(س) نشسته‌اید
دو مسئله بلاغ است، «ما علی الرسول الا البلاغ». باید یک پرچمدار، یک مداح و یک مرثیه سر او کسی که سفره برای مداح‌ها پهن می کند و خوراک برای دلها آماده می‌کند، که شعرای بزرگوار و ستارگان آسمان ادب و هنر هستند، که با احساس مردم آشنا هستند و چاشنی احساسی را می‌توانند تأمین کنند، این‌ها باید بدانند که در دستگاه دین اگر کسی در این سنگر نشست به جای پیامبر نشسته. پیامبر کارش بلاغ و تبلغ بوده و آنها هم باید آن را در سیره خودشان قرار دهند.
آیت الله بهجت به من فرمودند که شما در جایی می‌نشینی که جای پیامبر است. نه تنها من، والله شما به جای حضرت زینب می‌نشنیند. حضرت زینب(س) کجا خودش را نشان داده است. حضرت زینب همه جا حسینش را نشان داده و همه جا خدای حسینش را نشان داده کجا خودش را نشان داده است؟ در غیر این صورت که آن بلاها برایش زیبا نمی‌شد. «ما رأیت الا جمیلا». علت جمیل (زیبا) دیدن حضرت زینب(س) این بود که اصلا خودی نمی‌دید. او قلم خدا را می‌دید که زیبا نوشته است. شما بهترین مجلس آرای روزگار باشید. اگر خودنمایی شد، چند صباحی چرب و شیرینی گیرتان می‌آید. به بهی هم گفته می‌شود ولی تمام می‌شود. با ارباب معامله کنید. مرحوم شهید دستغیب و سید احمد زنجانی نوشته‌اند آشیخ ابراهیم صاحب زمانی شاعر بوده‌اند. یک شعری برای امام رضا(ع) گفته بود، می‌خواست برای نایب القولیه ببرد تا صله‌ای بگیرد. در ذهنش آمده بود که جا برا نایب القویه بخوانم برای خود حضرت می‌خوانم و صله را از خودش می‌گیرم. وارد حرم شد و شعرهایش را خواند. و عرض کرد خطاب به حضرت که من آمده‌ام از خودتان صله بگیرم.
دستی در درون دستش آمده بود. دیده بود ده تومان در دستش است، ده تومان هفتاد ـ هشتاد سال قبل. گفته بود که آقا باز هم می‌خواهم. ده تومان دیگر به او دادند و تا شصت تومان مستقیما از خود امام رضا(ع) گرفته بود. از حرم که بیرون آمد با مرحوم آشیخ حسنعلی نخودکی برخورد کرد. شیخ یک نگاهی به او کرد و لبخندی زد و گفت: خوب با امام رضای روی هم ریختید!
برایش شعر می‌خوانی و صله می‌گیری. بیا این صد تومان را به تو بدهم آن شصت تومان را به من بده. شصت تومان را داده بود و صد تومان گرفته بود. مقداری که مرحوم شیخ ابراهیم جدا شد با خود گفت که وای بر من. آنچه که از خود امام رضا(ع) گرفته بودم چقدر مفت از دست دادم. برگشته بود و اظهار پشیمانی کرده بود. مرحوم نخودکی هم گفتند که تمام شد. البته مأموریت بود و پول خود امام رضا(ع) قسمتش نبود.
بدانید که امام رضا(ع) خودش هم عطا می‌کند. امام حسین(ع) هم همینطور. بیایید امروز عهد کنیم که به خاطر پول و به خاطر گرفتن مجلس مداحی نکنیم؛ بیایید با هم رقابت نکنیم، بیاید از همدیگر تعریف و تمجید کنیم؛ آن وقت ببینید فضای جامعه عوض می‌شود یا نه؛ جامعه از ما درس می‌گیرد.
مبلغ دین باشیم نه مبلغ خودمان
مرحوم شیخ عباس قمی در همین مسجد گوهرشاد بر منبر مشغول وعظ بود. دیده بود که مرحوم شیخ عباس تربتی در حال آمدن است. وسط صحبت‌هایش اعلام کرده بود که مردم حاج شیخ دارند می‌آیند.
من هم پایین می‌آیم تا حاج شیخ بالای منبر بروند و همه ما از ایشان استفاده کنیم. ما چند تا آخوند این جوری داری؟ چند تا مداح این جوری داریم؟ دستگاه؟ دستگاه قداست و نور است. دستگاه دستگاه حضرت سیدالشهدا(ع) است. پس ما مبلغیم، قبل از هر موقعی که می‌خواهیم صحبت کنیم و بخوانیم ببینیم من که می‌خواهم بخوانم بین خود و خدا، حضرت عباسی خودم را می‌خواهم نشان بدهم؟
لذا توقع دستگاه امام حسین(ع) از تک تک شما این است که اهل مطالعه شوید، فرهیخته شوید، با محکمات آشنا شوید و شنیده‌های خود را به قرآن و احادث عرضه کنید. اگر تطابق داشت بگویید و اگر تطابق نداشت نگویید. دنبال گرفتن مجلس نباشید که این خسارت آیت دنبال راضی کردن صاحب مجلس باشید. در مجلسی که خودتان می‌گویید حضرت زهرا(س) آن جاست، اول خودت توجه به حضرت کن که برای او می‌خوانی.
هر کاری می‌خواهید انجام دهید و هر چه می‌خواهید بگویید. هر شعری هم می‌خواهید بخوانید اما بدانید که خدا و رسول خدا و علی و اولاد علی می‌بینند. مومنون، دوزاده امام و حضرت زهرا(س) مصداق این آیه هستند. از دور هم نمی‌بینند. همه جا هستند و حضور الهی دارند.
مداحان به یقین یک پرچم هستند. البته در نوع خود یک مادح، یک شاعر و یک مجلس آرای اهل بیت(ع) مرکز ثقل است، جمعیت را او جمع می‌کند و آنها چشم به او دوخته‌اند.
ببینیم این علامت‌ها(نشانه‌های پرچمدار) در ماها هست یا نه. اگر نباشد دیر یا زود پرچم را از ما می‌گیرند. پرچم را حضرت سید المرسلین به بعضی هم دادند اما این پرچم دادن به آنها مقدمه اعلام بی‌کفایتی‌شان بود.
آنها رفتند و از عهده کار برنیامدند و در نهایت فرمود که «لاعطین الرایه غدا رجل...» پرچم را به آنها داده بودند که نشان دهند نمی‌توانند پرچمدار باشند. پس نشانه‌های پرچمدار این است که مرد است و ترس در وجودش نیست و یک جایی که قرار باشد دار خود را بر دوش خود حمل کند و از جبهه حق دفاع کند همین کار را می‌کند ودفاع می‌کند. دیگر این که دل به خدا داده و تبعیت کرده است و بعد به مقام محبوبیت خدا نایل شده.
این درجه‌ای دارد که بهشتیان هم همه این درجه را ندارند. (مقام رضا و محبوبیت خدا) این خصوصیاتی است که یک پرچمدار خداوند متعال می‌خواهد.
مسئله اول این شد که مداح، خطیب و سخنگوی یک جامعه، آرم پرچمداری را به خود اختصاص داده و باید دارای این ویژگیها باشد.
شما در جایگاه زینب(س) نشسته‌اید
دو مسئله بلاغ است، «ما علی الرسول الا البلاغ». باید یک پرچمدار، یک مداح و یک مرثیه سر او کسی که سفره برای مداح‌ها پهن می کند و خوراک برای دلها آماده می‌کند، که شعرای بزرگوار و ستارگان آسمان ادب و هنر هستند، که با احساس مردم آشنا هستند و چاشنی احساسی را می‌توانند تأمین کنند، این‌ها باید بدانند که در دستگاه دین اگر کسی در این سنگر نشست به جای پیامبر نشسته. پیامبر کارش بلاغ و تبلغ بوده و آنها هم باید آن را در سیره خودشان قرار دهند.
آیت الله بهجت به من فرمودند که شما در جایی می‌نشینی که جای پیامبر است. نه تنها من، والله شما به جای حضرت زینب می‌نشنیند. حضرت زینب(س) کجا خودش را نشان داده است. حضرت زینب همه جا حسینش را نشان داده و همه جا خدای حسینش را نشان داده کجا خودش را نشان داده است؟ در غیر این صورت که آن بلاها برایش زیبا نمی‌شد. «ما رأیت الا جمیلا». علت جمیل (زیبا) دیدن حضرت زینب(س) این بود که اصلا خودی نمی‌دید. او قلم خدا را می‌دید که زیبا نوشته است. شما بهترین مجلس آرای روزگار باشید. اگر خودنمایی شد، چند صباحی چرب و شیرینی گیرتان می‌آید. به بهی هم گفته می‌شود ولی تمام می‌شود. با ارباب معامله کنید. مرحوم شهید دستغیب و سید احمد زنجانی نوشته‌اند آشیخ ابراهیم صاحب زمانی شاعر بوده‌اند. یک شعری برای امام رضا(ع) گفته بود، می‌خواست برای نایب القولیه ببرد تا صله‌ای بگیرد. در ذهنش آمده بود که جا برا نایب القویه بخوانم برای خود حضرت می‌خوانم و صله را از خودش می‌گیرم. وارد حرم شد و شعرهایش را خواند. و عرض کرد خطاب به حضرت که من آمده‌ام از خودتان صله بگیرم.
دستی در درون دستش آمده بود. دیده بود ده تومان در دستش است، ده تومان هفتاد ـ هشتاد سال قبل. گفته بود که آقا باز هم می‌خواهم. ده تومان دیگر به او دادند و تا شصت تومان مستقیما از خود امام رضا(ع) گرفته بود. از حرم که بیرون آمد با مرحوم آشیخ حسنعلی نخودکی برخورد کرد. شیخ یک نگاهی به او کرد و لبخندی زد و گفت: خوب با امام رضای روی هم ریختید!
برایش شعر می‌خوانی و صله می‌گیری. بیا این صد تومان را به تو بدهم آن شصت تومان را به من بده. شصت تومان را داده بود و صد تومان گرفته بود. مقداری که مرحوم شیخ ابراهیم جدا شد با خود گفت که وای بر من. آنچه که از خود امام رضا(ع) گرفته بودم چقدر مفت از دست دادم. برگشته بود و اظهار پشیمانی کرده بود. مرحوم نخودکی هم گفتند که تمام شد. البته مأموریت بود و پول خود امام رضا(ع) قسمتش نبود.
بدانید که امام رضا(ع) خودش هم عطا می‌کند. امام حسین(ع) هم همینطور. بیایید امروز عهد کنیم که به خاطر پول و به خاطر گرفتن مجلس مداحی نکنیم؛ بیایید با هم رقابت نکنیم، بیاید از همدیگر تعریف و تمجید کنیم؛ آن وقت ببینید فضای جامعه عوض می‌شود یا نه؛ جامعه از ما درس می‌گیرد.
مبلغ دین باشیم نه مبلغ خودمان
مرحوم شیخ عباس قمی در همین مسجد گوهرشاد بر منبر مشغول وعظ بود. دیده بود که مرحوم شیخ عباس تربتی در حال آمدن است. وسط صحبت‌هایش اعلام کرده بود که مردم حاج شیخ دارند می‌آیند.
من هم پایین می‌آیم تا حاج شیخ بالای منبر بروند و همه ما از ایشان استفاده کنیم. ما چند تا آخوند این جوری داری؟ چند تا مداح این جوری داریم؟ دستگاه؟ دستگاه قداست و نور است. دستگاه دستگاه حضرت سیدالشهدا(ع) است. پس ما مبلغیم، قبل از هر موقعی که می‌خواهیم صحبت کنیم و بخوانیم ببینیم من که می‌خواهم بخوانم بین خود و خدا، حضرت عباسی خودم را می‌خواهم نشان بدهم؟
لذا توقع دستگاه امام حسین(ع) از تک تک شما این است که اهل مطالعه شوید، فرهیخته شوید، با محکمات آشنا شوید و شنیده‌های خود را به قرآن و احادث عرضه کنید. اگر تطابق داشت بگویید و اگر تطابق نداشت نگویید. دنبال گرفتن مجلس نباشید که این خسارت آیت دنبال راضی کردن صاحب مجلس باشید. در مجلسی که خودتان می‌گویید حضرت زهرا(س) آن جاست، اول خودت توجه به حضرت کن که برای او می‌خوانی.
هر کاری می‌خواهید انجام دهید و هر چه می‌خواهید بگویید. هر شعری هم می‌خواهید بخوانید اما بدانید که خدا و رسول خدا و علی و اولاد علی می‌بینند. مومنون، دوزاده امام و حضرت زهرا(س) مصداق این آیه هستند. از دور هم نمی‌بینند. همه جا هستند و حضور الهی دارند.
