کد مطلب : ۲۲۹۶۴
گزارشی از الاتحاد
محمد (ص) در چشم بزرگان غرب
الاتحاد نوشت: اتهام به رسول خدا (ص) و تخریب چهره اسلام این طور وانمود می شود که گویی دانشمندان و متفکران غربی که بر سر بسیاری از مسایل با هم اختلاف نظر دارند بر سر ایجاد تنفر نسبت به اسلام و پیامبرش وحدت نظر دارند؛ اما واقعیت چنین نیست. بنابراین مسایلی را که یکی از روزنامه های دانمارکی چندی پیش منتشر کرد یا کاریکاتورهایی را که مجله فرانسوی «شارلی ابدو» کشید، موضع فرهنگی غرب نسبت به اسلام و پیامبر این دین نیست.
جان ویلیام دریبر (۱۸۱۱-۱۸۸۲) فلیسوف و مورخ بریتانیایی در کتاب خود «تاریخ تحول فکری اروپا» می گوید: «در سال ۵۶۹ در جزیره العرب انسانی متولد شد که در بین همه بنی نوع بشر بیش از همه بر انسان ها اثر گذاشته است. او نامش محمد بود». الکساندر دوما (پدر) نویسنده شهیر فرانسوی و صاحب رمان معروف «کنت مونت کریستو» پیامبر ما را این طور توصیف می کند که: «او معجزه شرق بود. دینش مملو از اخلاق والا و خودش سرشار از صفات پسندیده بود». ژان ژا ک روسو فیلسوف فرانسوی در کتاب معروف «قراردادهای اجتماعی» - چاپ اول سال ۱۷۶۲- درحالی که به نظر می رسد دارد به مفتریان به پیامبر پاسخ می دهد می گوید: «ممکن است در بین مردم کسی باشد که زبان عربی را نداند یا قرآن را وقتی می خواند نفهمد اما او اگر بشنود که محمد به این زبان ظریف و آن صدای دلنشین قرآن را می خواند که بی واسطه بر قلب ها اثر می گذارد یا بببیند که احکامش را با بیانی فصیح توضیح می دهد درمقابلش سجده کرده و خواهد گفت: ای پیامبر خدا، دست ما را هم بگیر و به آن مقام شامخ و پر افتخار برسان و از نابودی و خطر دور کن. ما هم در راه تو قرار داریم و دوست داریم در این راه یا بمیریم یا پیروز شویم».
پیش از روسو، رنه دکارت ( ۱۵۹۶- ۱۶۵۰) صاحب نظریه «من فکر می کنم پس هستم» در کتاب مشهور خود «مقاله ای در روش» می گوید: «ما و مسلمانان در این زندگی هستیم. آنها به پیام های مسیح و محمد عمل می کنند لکن ما تنها به اولی عمل می کنیم. اگر انصاف به خرج می دادیم ما هم درکنار آنها می ایستادیم. زیرا پیام شان متناسب با همه دوران هاست و صاحب شریعت شان یعنی محمد کسی است که اعراب را از آوردن کتابی شبیه به قرآن به عجز آورد. حتی می توان گفت تاریخ کسی فصیح تر از او به خود ندیده است که چنین منطق رسایی داشته و از بالاترین اخلاق برخوردار باشد. این ها همه دلیلی است بر اینکه پیامبر مسلمانان از چه صفات پسندیده ای برخوردار است. صفاتی که او را شایسته آن کرده است تا در حلقه انبیا قرار گیرد و به همین دلیل است که میلیون ها مسلمان دین او را گردن نهاده اند».
به همین شیوه روسو و دکارت است که کارل یوهان تورنبرگ مستشرق سوئدی ( ۱۸۰۷-۱۸۷۷) می گوید: «این پیامبر با پیام خود دورانی از علم و روشنایی و شناخت را گشود. افکار و اندیشه ها و اعمالش همه به روشی علمی آراسته شده است» یا «رو لرد هدلی» متفکر بزرگ در برابر نحوه برخورد پیامبر با اسرای مشرکان در جنگ بزرگ بدر حیرت زده شده و احساس می کند رفتار او در اوج اخلاق و بخشندگی است. بنابراین می پرسد: «آیا این دلیلی بر آن نیست که محمد برعکس آنچه دشمنانش می گویند هرگز خشونت طلب یا تشنه خون نبوده است؟ او پیوسته می کوشید جلوی هرگونه خون ریزی را بگیرد. سراسر جزیره العرب از شرق گرفته تا غرب تسیلم او شد اما در همان حال وقتی یک هیات از مسیحیان نجران اهل یمن به رهبری اسقفی نزد او آمدند، او هرگز تلاش نکرد آنها را به زور مسلمان کند. در دین اسلام هیچ اجباری نیست. حتی به اموال و جان های شان تضمین داد و امر کرد هیچ کس به اعتقادات و آداب و رسوم دینی شان تعرضی نکند».
قطعا هیات تحریریه مجله «شارلی ابدو» مطالبی را که لامارتین نویسنده مشهور فرانسوی درباره پیامبر ما گفته است نخوانده اند. این متفکر بزرگ در کتاب خود درباره تاریخ ترکیه می گوید: «اگر قرار باشد نبوغ انسان ها را با هم مقایسه کنیم چه کسی جرات می کند یکی از بزرگان تاریخ را با محمد (ص) مقایسه کند؟ این مشاهیر دنیا هستند که سلاح می سازند یا قوانین می نویسند و امپراتوری ها بنا می کنند. اما این مرد نه ارتشی داشت و نه قوانینی نوشت و نه امپراتوری ها ساخت بلکه میلیون ها انسان را هدایت کرد. او ادیان و افکار و باورهای پوسیده را کنار زد و درزندگی اش تنها یک هدف داشت و آن ایمان به وحدانیت خداوند بود. محمد؛ خطیب، پیامبر، شارع، مجاهد، موسس مذهبی بود که به عبادت خداوند و ترک بت ها می خواند».
همچنین قطعا نویسندگان «شارلی ابدو» قصیده ای را که ویکتور هوگو درباره پیامبر سروده و او را ستایش کرده است، نخوانده اند. این نویسنده شهیر فرانسوی در قصیده ای که برای محمد (ص) سرود نسبت به او ابراز محبت زیادی کرد. قطعا آنها سخنان گوته فیلسوف آلمانی (۱۷۴۹-۱۸۳۲) را هم نخوانده اند که می گوید: «باید به محمد (ص) به عنوان یک پیامبر نگریست نه یک شاعر. باید به قرآن به عنوان یک قانون الهی نگریست نه کتابی از سوی یک فرد». نویسنده نامدار بریتانیایی مونتگمری وات در کتاب خود «محمد در مکه» می گوید: «او راهی را رفت که به خاطر عقیده اش رنج های فراوانی متحمل شد و این نشان می دهد که تا چه حد در راهش استوار و وارسته بوده است. درتاریخ ملت ها هیچ چهره ای گرامی تر و محترم تر از محمد (ص) یافت نمی شود».
اینها تنها نمونه هایی اندک از اظهارات دانشمندان و متفکران غربی درباره پیامبر اسلام بود. حال انصاف بدهید اگر تبلیغاتی علیه این پیامبر می شود هرگز نمی تواند به سطح آن اظهارات برسد زیرا این ها اظهارات کسانی است که تمدن غرب را ساخته و بنیان های فرهنگی اش را تاسیس کرده اند. استفان شاربونه، آن کمونیست افراطی مخالف با هرگونه دین و مذهب و خانواده یعنی سردبیر شارلی ابدو، کجاست که این سخنان را بشنود؟ از این رو تصور می کنم تبلیغات و اتهاماتی را که افرادی نادان این روزها مطرح می کنند در مجموع حادثه ای گذرا باشد. آنچه ثابت و همیشگی خواهد بود همان تصویری است که دانشمندان و متفکران اروپایی از پیامبر ما ساختند. گوته شاعر و فیلسوف آلمانی می گوید: «اگر اسلام به معنای تسلیم در برابر خدا باشد... ما بر این دین زنده می شویم و می میریم». با این همه باید گفت تهاجم یک مشت انسان نادان و تهمت زن چیزی از ارزش پیامبر ما کم نمی کند همچنانکه تحسین و تبریک دانشمندان غرب نیز چیزی بر ارزش و اعتبار او نمی افزاید زیرا او همان کسی است که خداوند سبحان وی را برگزید و درباره اش فرمود: او اخلاقی بس بلند دارد!
منبع: الاتحاد
جان ویلیام دریبر (۱۸۱۱-۱۸۸۲) فلیسوف و مورخ بریتانیایی در کتاب خود «تاریخ تحول فکری اروپا» می گوید: «در سال ۵۶۹ در جزیره العرب انسانی متولد شد که در بین همه بنی نوع بشر بیش از همه بر انسان ها اثر گذاشته است. او نامش محمد بود». الکساندر دوما (پدر) نویسنده شهیر فرانسوی و صاحب رمان معروف «کنت مونت کریستو» پیامبر ما را این طور توصیف می کند که: «او معجزه شرق بود. دینش مملو از اخلاق والا و خودش سرشار از صفات پسندیده بود». ژان ژا ک روسو فیلسوف فرانسوی در کتاب معروف «قراردادهای اجتماعی» - چاپ اول سال ۱۷۶۲- درحالی که به نظر می رسد دارد به مفتریان به پیامبر پاسخ می دهد می گوید: «ممکن است در بین مردم کسی باشد که زبان عربی را نداند یا قرآن را وقتی می خواند نفهمد اما او اگر بشنود که محمد به این زبان ظریف و آن صدای دلنشین قرآن را می خواند که بی واسطه بر قلب ها اثر می گذارد یا بببیند که احکامش را با بیانی فصیح توضیح می دهد درمقابلش سجده کرده و خواهد گفت: ای پیامبر خدا، دست ما را هم بگیر و به آن مقام شامخ و پر افتخار برسان و از نابودی و خطر دور کن. ما هم در راه تو قرار داریم و دوست داریم در این راه یا بمیریم یا پیروز شویم».
پیش از روسو، رنه دکارت ( ۱۵۹۶- ۱۶۵۰) صاحب نظریه «من فکر می کنم پس هستم» در کتاب مشهور خود «مقاله ای در روش» می گوید: «ما و مسلمانان در این زندگی هستیم. آنها به پیام های مسیح و محمد عمل می کنند لکن ما تنها به اولی عمل می کنیم. اگر انصاف به خرج می دادیم ما هم درکنار آنها می ایستادیم. زیرا پیام شان متناسب با همه دوران هاست و صاحب شریعت شان یعنی محمد کسی است که اعراب را از آوردن کتابی شبیه به قرآن به عجز آورد. حتی می توان گفت تاریخ کسی فصیح تر از او به خود ندیده است که چنین منطق رسایی داشته و از بالاترین اخلاق برخوردار باشد. این ها همه دلیلی است بر اینکه پیامبر مسلمانان از چه صفات پسندیده ای برخوردار است. صفاتی که او را شایسته آن کرده است تا در حلقه انبیا قرار گیرد و به همین دلیل است که میلیون ها مسلمان دین او را گردن نهاده اند».
به همین شیوه روسو و دکارت است که کارل یوهان تورنبرگ مستشرق سوئدی ( ۱۸۰۷-۱۸۷۷) می گوید: «این پیامبر با پیام خود دورانی از علم و روشنایی و شناخت را گشود. افکار و اندیشه ها و اعمالش همه به روشی علمی آراسته شده است» یا «رو لرد هدلی» متفکر بزرگ در برابر نحوه برخورد پیامبر با اسرای مشرکان در جنگ بزرگ بدر حیرت زده شده و احساس می کند رفتار او در اوج اخلاق و بخشندگی است. بنابراین می پرسد: «آیا این دلیلی بر آن نیست که محمد برعکس آنچه دشمنانش می گویند هرگز خشونت طلب یا تشنه خون نبوده است؟ او پیوسته می کوشید جلوی هرگونه خون ریزی را بگیرد. سراسر جزیره العرب از شرق گرفته تا غرب تسیلم او شد اما در همان حال وقتی یک هیات از مسیحیان نجران اهل یمن به رهبری اسقفی نزد او آمدند، او هرگز تلاش نکرد آنها را به زور مسلمان کند. در دین اسلام هیچ اجباری نیست. حتی به اموال و جان های شان تضمین داد و امر کرد هیچ کس به اعتقادات و آداب و رسوم دینی شان تعرضی نکند».
قطعا هیات تحریریه مجله «شارلی ابدو» مطالبی را که لامارتین نویسنده مشهور فرانسوی درباره پیامبر ما گفته است نخوانده اند. این متفکر بزرگ در کتاب خود درباره تاریخ ترکیه می گوید: «اگر قرار باشد نبوغ انسان ها را با هم مقایسه کنیم چه کسی جرات می کند یکی از بزرگان تاریخ را با محمد (ص) مقایسه کند؟ این مشاهیر دنیا هستند که سلاح می سازند یا قوانین می نویسند و امپراتوری ها بنا می کنند. اما این مرد نه ارتشی داشت و نه قوانینی نوشت و نه امپراتوری ها ساخت بلکه میلیون ها انسان را هدایت کرد. او ادیان و افکار و باورهای پوسیده را کنار زد و درزندگی اش تنها یک هدف داشت و آن ایمان به وحدانیت خداوند بود. محمد؛ خطیب، پیامبر، شارع، مجاهد، موسس مذهبی بود که به عبادت خداوند و ترک بت ها می خواند».
همچنین قطعا نویسندگان «شارلی ابدو» قصیده ای را که ویکتور هوگو درباره پیامبر سروده و او را ستایش کرده است، نخوانده اند. این نویسنده شهیر فرانسوی در قصیده ای که برای محمد (ص) سرود نسبت به او ابراز محبت زیادی کرد. قطعا آنها سخنان گوته فیلسوف آلمانی (۱۷۴۹-۱۸۳۲) را هم نخوانده اند که می گوید: «باید به محمد (ص) به عنوان یک پیامبر نگریست نه یک شاعر. باید به قرآن به عنوان یک قانون الهی نگریست نه کتابی از سوی یک فرد». نویسنده نامدار بریتانیایی مونتگمری وات در کتاب خود «محمد در مکه» می گوید: «او راهی را رفت که به خاطر عقیده اش رنج های فراوانی متحمل شد و این نشان می دهد که تا چه حد در راهش استوار و وارسته بوده است. درتاریخ ملت ها هیچ چهره ای گرامی تر و محترم تر از محمد (ص) یافت نمی شود».
اینها تنها نمونه هایی اندک از اظهارات دانشمندان و متفکران غربی درباره پیامبر اسلام بود. حال انصاف بدهید اگر تبلیغاتی علیه این پیامبر می شود هرگز نمی تواند به سطح آن اظهارات برسد زیرا این ها اظهارات کسانی است که تمدن غرب را ساخته و بنیان های فرهنگی اش را تاسیس کرده اند. استفان شاربونه، آن کمونیست افراطی مخالف با هرگونه دین و مذهب و خانواده یعنی سردبیر شارلی ابدو، کجاست که این سخنان را بشنود؟ از این رو تصور می کنم تبلیغات و اتهاماتی را که افرادی نادان این روزها مطرح می کنند در مجموع حادثه ای گذرا باشد. آنچه ثابت و همیشگی خواهد بود همان تصویری است که دانشمندان و متفکران اروپایی از پیامبر ما ساختند. گوته شاعر و فیلسوف آلمانی می گوید: «اگر اسلام به معنای تسلیم در برابر خدا باشد... ما بر این دین زنده می شویم و می میریم». با این همه باید گفت تهاجم یک مشت انسان نادان و تهمت زن چیزی از ارزش پیامبر ما کم نمی کند همچنانکه تحسین و تبریک دانشمندان غرب نیز چیزی بر ارزش و اعتبار او نمی افزاید زیرا او همان کسی است که خداوند سبحان وی را برگزید و درباره اش فرمود: او اخلاقی بس بلند دارد!
منبع: الاتحاد
مرجع : شفقنا
