کد مطلب : ۳۵۹۴
گزارشي از سفره‌هاي مذهبي زنان در ايران
به گزارش خيمه، برپايي سفره‌هاي مذهبي در ايران كه محفلي زنانه است و سابقه‌اي طولاني در كشورمان دارد و همواره مذين به نام‌هاي ائمه و معصومين مثل سفره حضرت ابوالفضل(ع)، حضرت رقيه(س) بوده است اين روزها بساطي براي خوشگذراني، خريد و فروش، بنگاه ازدواج، فالگيري، سحر و جادو و محفلي براي شوي لباس زنان در بستر جلسه دعاخواني شده است.
نويسنده وبلاگ يادداشت‌های يک خبرنگار زن می‌نويسد: در مراسم سفره‌هاي مذهبي در گذشته سوره‌هايي از قرآن و دعاهايي از مفاتيح‌الجنان قرائت مي‌شد و زنان همسايه و اقوام براي دعاكردن براي نيت باني كه همان صاحبخانه بود دور هم جمع مي‌شدند؛ سفره اي از نان و پنير و سبزي، عدس پلو، آش و كاچي پهن مي‌كردند و هر زني نيز به نيت تبرك، نان و پنيري از اين سفره را براي خانواده‌اش مي‌برد.
امروز... اين سفره ها رنگ و بوي تازه و جالبي گرفته است، سفره ها پر ملاط تر و رنگين تر شده است، زنان براي شركت در اين مراسم ها مثل مجالس عروسي ساعت‌ها در آرايشگاه به سر مي برند و بهترين لباس‌هاي خود را با آخرين مدهاي روز مي‌پوشند.
صاحبخانه هم سفره‌اي را پهن مي‌كند كه هر چه بلند بالاتر و پر رونق‌تر باشد، پرستيژ و كلاس صاحبخانه را بيشتر مي‌رساند.
مجلس گرداني به نام «خانم جلسه‌اي» نيز به اين مجالس دعوت مي‌شود كه هم قرآن و دعا مي‌خواند، هم مداحي و مولودي‌خواني مي‌كند و هم احكام دين را تفسير مي كند. (البته در دهه ۵۰ اين مجلس‌گردان‌ها مرد بوده‌اند.)
اين روزها خانم‌هاي جلسه‌اي حق‌الزحمه‌هايي بابت يك تا ۲ ساعت حضور در مجالس مي‌گيرند كه رقمي بين ۲۰ تا ۲۰۰ هزار تومان است و خانم جلسه‌اي هر محله‌اي نيز با كمك‌هاي مالي زناني كه در اين جلسات حاضر مي‌شوند سيستم‌هاي صوتي مي‌خرند تا حنجره شان خيلي آسيب نبيند.
در اين مجالس زنان براي مسايل خصوصي هر خانواده‌اي هم دعا مي‌كنند مثلاً خانم جلسه‌اي در ميكروفون اعلام مي‌كند:«براي سبز شدن دامان فلان خانم همه يك صلوات بفرستيد.» (كنايه از بچه‌دار شدن)
خرافه‌ها نيز به اين مجالس راه پيدا كرده‌اند به طوري كه دختران دم بخت حاضر در مجلس را دور هم مي‌نشانند و هر آنچه كه ته مانده سفره است روي سر آنها مي‌تكانند تا «سفيدبخت» شوند.
يا اينكه «كاچي» سفره حضرت رقيه را اگر زن‌ها به خانه مي برند هيچ مردي نبايد آن را بخورد براي مردها حرام است... يا اينكه اگر مجلس سفره در يك مناسب شادي مثل ولادت يكي از ائمه و امامان برپا باشد مي گويند هر كسي كه برقصد حاجت مي گيرد و ....
جالب‌تر اينكه تفاسير مدرني از احكام دين را از زبان خانم جلسه اي‌ها در اين مجالس مي‌توان شنيد به طور مثال اينكه «نماز خانم‌ها با لاك ناخن مشكلي ندارد مهم اين است كه دختران ما نماز بخوانند و بعداً خودشان به اين نتيجه مي‌رسند كه بايد بدون لاك، نماز بخوانند...»
در حاشيه اين مراسم، زنان، انواع لباس، لوازم خانه، لوازم آرايش و... را براي فروش مي‌آورند و با استقبال خوبي هم مواجه مي‌شوند.
البته در همه چيز استثنا وجود دارد، اما عموم اين مجالس به سمت و سويي غير از هدف اصلي‌شان مي‌روند؛ اينها همه را گفتم تا اينكه بگويم اين مجالس مذهبي كه به اسم حضرت ابوالفضل(ع) و... شكل مي‌گيرد روزگاري فقط مجلس دعا بود، اما امروز تنها بهانه‌اي براي جمع شدن زنان محله و خويشاوند دور همديگر است تا داشته هاي هم را به رخ يكديگر بكشند، به چشم و هم چشمي‌هايشان دامن بزنند، با سحر و جادوهايي كه مي‌خوانند زندگي‌ها را از هم بپاشانند و در پايان مراسم هم بزن و برقصي! به راه بيندازند.
نويسنده وبلاگ يادداشت‌های يک خبرنگار زن می‌نويسد: در مراسم سفره‌هاي مذهبي در گذشته سوره‌هايي از قرآن و دعاهايي از مفاتيح‌الجنان قرائت مي‌شد و زنان همسايه و اقوام براي دعاكردن براي نيت باني كه همان صاحبخانه بود دور هم جمع مي‌شدند؛ سفره اي از نان و پنير و سبزي، عدس پلو، آش و كاچي پهن مي‌كردند و هر زني نيز به نيت تبرك، نان و پنيري از اين سفره را براي خانواده‌اش مي‌برد.
امروز... اين سفره ها رنگ و بوي تازه و جالبي گرفته است، سفره ها پر ملاط تر و رنگين تر شده است، زنان براي شركت در اين مراسم ها مثل مجالس عروسي ساعت‌ها در آرايشگاه به سر مي برند و بهترين لباس‌هاي خود را با آخرين مدهاي روز مي‌پوشند.
صاحبخانه هم سفره‌اي را پهن مي‌كند كه هر چه بلند بالاتر و پر رونق‌تر باشد، پرستيژ و كلاس صاحبخانه را بيشتر مي‌رساند.
مجلس گرداني به نام «خانم جلسه‌اي» نيز به اين مجالس دعوت مي‌شود كه هم قرآن و دعا مي‌خواند، هم مداحي و مولودي‌خواني مي‌كند و هم احكام دين را تفسير مي كند. (البته در دهه ۵۰ اين مجلس‌گردان‌ها مرد بوده‌اند.)
اين روزها خانم‌هاي جلسه‌اي حق‌الزحمه‌هايي بابت يك تا ۲ ساعت حضور در مجالس مي‌گيرند كه رقمي بين ۲۰ تا ۲۰۰ هزار تومان است و خانم جلسه‌اي هر محله‌اي نيز با كمك‌هاي مالي زناني كه در اين جلسات حاضر مي‌شوند سيستم‌هاي صوتي مي‌خرند تا حنجره شان خيلي آسيب نبيند.
در اين مجالس زنان براي مسايل خصوصي هر خانواده‌اي هم دعا مي‌كنند مثلاً خانم جلسه‌اي در ميكروفون اعلام مي‌كند:«براي سبز شدن دامان فلان خانم همه يك صلوات بفرستيد.» (كنايه از بچه‌دار شدن)
خرافه‌ها نيز به اين مجالس راه پيدا كرده‌اند به طوري كه دختران دم بخت حاضر در مجلس را دور هم مي‌نشانند و هر آنچه كه ته مانده سفره است روي سر آنها مي‌تكانند تا «سفيدبخت» شوند.
يا اينكه «كاچي» سفره حضرت رقيه را اگر زن‌ها به خانه مي برند هيچ مردي نبايد آن را بخورد براي مردها حرام است... يا اينكه اگر مجلس سفره در يك مناسب شادي مثل ولادت يكي از ائمه و امامان برپا باشد مي گويند هر كسي كه برقصد حاجت مي گيرد و ....
جالب‌تر اينكه تفاسير مدرني از احكام دين را از زبان خانم جلسه اي‌ها در اين مجالس مي‌توان شنيد به طور مثال اينكه «نماز خانم‌ها با لاك ناخن مشكلي ندارد مهم اين است كه دختران ما نماز بخوانند و بعداً خودشان به اين نتيجه مي‌رسند كه بايد بدون لاك، نماز بخوانند...»
در حاشيه اين مراسم، زنان، انواع لباس، لوازم خانه، لوازم آرايش و... را براي فروش مي‌آورند و با استقبال خوبي هم مواجه مي‌شوند.
البته در همه چيز استثنا وجود دارد، اما عموم اين مجالس به سمت و سويي غير از هدف اصلي‌شان مي‌روند؛ اينها همه را گفتم تا اينكه بگويم اين مجالس مذهبي كه به اسم حضرت ابوالفضل(ع) و... شكل مي‌گيرد روزگاري فقط مجلس دعا بود، اما امروز تنها بهانه‌اي براي جمع شدن زنان محله و خويشاوند دور همديگر است تا داشته هاي هم را به رخ يكديگر بكشند، به چشم و هم چشمي‌هايشان دامن بزنند، با سحر و جادوهايي كه مي‌خوانند زندگي‌ها را از هم بپاشانند و در پايان مراسم هم بزن و برقصي! به راه بيندازند.
مرجع : فردا
مطلبتون عالیه
خوشحال میشم اگه به سایت ما هم سری بزنید
http://www.solaha.com