حضرت زینب در نگاه محقق غیرمسلمان آلمانی

محققان زیادی در ارتباط با قیام کربلا و حماسه حسینی دست به نگارش زده اند. در این زمینه محققان غربی نیز آثاری را ارائه نموده‎اند که به قیام سیدالشهداء حسین بن علی(ع) پرداخته‎اند. همه کسانی که به این حماسه پرشور پرداخته‎اند بدون شک به رسالت حضرت زینب(س) که در واقع رسالتی بعد از عاشورا سال ۶۱ هـ. بوده است نیز پرداخته‎اند.

به نظر می‎رسد جایگاه حضرت زینب(س) در نزد شیعیان، اهل سنت، مسیحیان و سایر مکاتب که به این مبحث پرداخته‎اند با یکدیگر تفاوتی نداشته باشد. عموماً محققان مکاتب مختلف، حضرت زینب(س) را فردی شجاع، مسئولیت‎پذیر و صبور معرفی کرده‎اند که با خطابه‎های آتشین خویش چهره حقیقت را آشکار ساخت و حکومت اموی را رسوا نمود.

«کورت فریشلر» آلمانی که کتابی نسبتاً مفصل در ارتباط با امام حسین(ع) نوشته است رسالت حضرت زینب(س) را به خوبی بیان کرده و می‎نویسد: «بعد از آنکه تمام اسیران وارد مجلس عبیدالله بن زیاد شدند و نشستند، زینب دخت امام علی بن ابیطالب(ع) و خواهر امام حسین(ع) وارد شد، علت تاخیر ورود زینب این بود که وی مسئولیت اداره امور اسیران را داشت و قبل از اینکه وارد بر حاکم عراق شود دقت کرد که هیچ یک از کودکان در خارج نمانند یا اینکه گم شوند و غذای کودکان را خود می‎داد و همواره در موقع غذا دادن شماره غذاها و شماره‎ کودکان را تطبیق می‎کرد که مبادا طفلی بی‎غذا بماند و چون تقسیم کننده غذا بود بعضی از اوقات حتی یک لقمه برای او نمی‎ماند و با گرسنگی بسر می‎برد... عبیدالله بن زیاد گفت: خدا را شکر می‎کنم که نشان داد شما ناحق هستید... زینب گفت: خدا را شکر می‎کنم که ما را از هر گونه آلودگی مصون کرد و مردان ما در تمام عمر با امانت و تقوی و صداقت زندگی کردند... خداوند پاداش برادرم حسین(ع) را داد و او اینک در بهشت با جدش رسول خدا(ص) بسر می‎برد. آنهایی که او را کشتند هم در این دنیا ملعون و سرافکنده می‎شوند و هم در آن دنیا».^[۱]

کورت فریشلر بعد از آنکه به شجاعت حضرت زینب(س) در مجلس یزید در شام اشاره می‎کند، خطبه تاریخی آن حضرت را ذکر کرده است.

وی می‎نویسد، «مضمون قسمت اصلی نطق زینب دختر علی که بدون وقفه و فی البداهه ایراد شد از این قرار است»^[۲] و سپس این خطبه مهم را بیان می کند. سپس می‎نویسد: «هنوز صحبت زینب تمام نشده بود و کسانی که در مجلس یزید حضور داشتند بدقت سخنان آن زن را می‎شنیدند و از شجاعت وی حیرت می‎کردند تا آن روز کسی جرأت نکرده بود که آن طور صریح و بدون پرده ظلم و فسق و رشوه خواری دستگاه خلافت یزید بن معاویه را رودررو و با حضور شاهدان و مستمعان زیادی به او بگوید. حتی در دوره معاویه، پدر یزید با این که وی نسبت به پسرش مردی معتدل و آرام بود کسی جرأت نکرد آن طور بی‎پرده و صریح صحبت کند»^[۳]

این نویسنده در پایان کتابش این سؤال را مطرح می‎کند که آیا نفرین زینب نسل اموی را از بین برد؟ و سپس در جواب این سؤال می‎نویسد: «... آنگاه بر اثر طول مدت خلافت بنی عباس، حتی نام امویان هم از بین رفت و تو گوئی نفرین زینب بنت علی آنها را به کلی نابود کرد. امروز در سراسر جهان اسلامی یک نفر وجود ندارد که بگوید وی از نسل بنی امیه است»^[۴].


_{پی نوشت ها:
[۱] . کورت فریشلر، امام حسین(ع) و ایران ترجمه ذبیح ا... صفوری تهران، سازمان انتشارات جاویدان، ۱۳۶۲، ص ۴۷۷ ـ ۴۷۶.
[۲] . همان، ص ۵۱۷.
[۳] . همان، ص ۵۲۰.
[۴] . همان، ص ۵۶۳.}