کد مطلب : ۷۱۸۲
چهره
درباره حاج علی اکرام
حاج علی اکرام علی‌زاده فرزند اسماعیل، مبارز مسلمان و رهبر مجاهد اسلام‌گرایان مناطق قفقاز و جمهوری آذربایجان، در سال ۱۹۴۰م در قصبه نارداران واقع در ۲۵کیلومتری شمال باکو در یک خانواده متدین متولد شد.
وی فارغ‌التحصیل رشته تربیت بدنی از باکو است.به دلیل گرایش‌های مذهبی و شیعی، از اوایل جوانی زیر بار برنامه‌های تحمیلی کمونیست‌ها نرفت و بنای ناسازگاری گذاشت.
در سال ۱۹۷۴(۱۳۵۳شمسی) از طریق یک دانشجوی یمنی در باکو، با نام امام خمینی و زندگی و مبارزات ایشان آشنا و از تبعیدی بودن آن بزرگوار آگاه شد.در نخستین روزهای پیروزی انقلاب اسلامی، صدای امام و پیام ایشان را از طریق رادیو تبریز شنید و از لحظه ورود امام به ایران که از تلویزیون مسکو تماشا می‌کرد، از مرجع تقلید اول خود عدول کرد و مقلد امام گردید.
در دوران حیات امام بسیار تلاش کرد تا به ایران بیاید و امام را ببیند، اما اجازه چنین کاری را نیافت.حتی به مدت هشت سال از نزدیک‌شدن او به مناطق جنوبی آذربایجان و مرزهای ایران ممنوع شد!
حاج علی اکرام، رهبری مقلدان امام در باکو و قصبه نارداران را به عهده داشت و از ارادتمندان مقام معظم رهبری است. بعد از فروپاشی شوروی و استقلال جمهوری آذربایجان، رهبر اسلام‌گرایان در آن مناطق بود و «حزب اسلامی آذربایجان» یا به تعبیر خودش «حزب جمهوری اسلامی آذربایجان» را تأسیس کرد.
مبارزات و مجاهدات او و همرزمانش علیه سلطه غرب و حاکمیت کمونیست‌های سابق و خاندان «علیاف» و دعوت مردم مسلمان و روشنفکران به اسلام و حاکمیت ارزش‌های دینی، از درخشان‌ترین صفحات تاریخ انقلاب اسلامی در خارج از ایران است.
حاج علی اکرام پیش از فروپاشی شوروی، به سبب داشتن گرایش‌های مذهبی، از بسیاری از امتیازات اجتماعی محروم شد و بعد از فروپاشی شوروی و تثبیت حکومت حیدر علی‌یف در آذربایجان، سال‌ها در زندان مخوف این حکومت مانده و مورد شدیدترین شکنجه‌ها و اهانت‌ها قرار گرفته است.
در زندان، بیماری قند در بدنش شدت یافت و حکومت حیدر علیاف اجازه معالجه و مراجعه به پزشک نداد؛ در نتیجه چشم‌هایش دچار آسیب‌های جبران‌ناپذیری شد. او در زندان بود که حیدر علیاف حکومت ارثی خود را به پسرش سپرد و خود به دیار نیستی رفت.
بعد از مرگ علیاف، درِ زندان باز شد و مجاهد حق طلب و مؤمن، حاج علی اکرام در حالی از زندان بیرون آمد (۲۰۰۳) که بیش از هشتاد درصد روشنایی چشمانش را در زندان تاریک حیدر علیاف از دست داده بود، اما همچون اباذر، شجاع، صریح، هوشیار و منطقی علیه ظالمان همچنان می‌خروشد و از اسلام دفاع می‌کند. حاج علی اکرام، آزرده از آشنا و بیگانه، در اواخر بهمن ماه سال ۱۳۸۴ شمسی برای معالجه چشمانش به ایران آمد.
وی هم‌اکنون ساکن قصبه نارداران در حومة باکو می‌باشد و همچنان به فعالیت دینی و شیعی ادامه می‌دهد و به عنوان رهبر شیعیان جمهوری آذربایجان مطرح است.
وی فارغ‌التحصیل رشته تربیت بدنی از باکو است.به دلیل گرایش‌های مذهبی و شیعی، از اوایل جوانی زیر بار برنامه‌های تحمیلی کمونیست‌ها نرفت و بنای ناسازگاری گذاشت.
در سال ۱۹۷۴(۱۳۵۳شمسی) از طریق یک دانشجوی یمنی در باکو، با نام امام خمینی و زندگی و مبارزات ایشان آشنا و از تبعیدی بودن آن بزرگوار آگاه شد.در نخستین روزهای پیروزی انقلاب اسلامی، صدای امام و پیام ایشان را از طریق رادیو تبریز شنید و از لحظه ورود امام به ایران که از تلویزیون مسکو تماشا می‌کرد، از مرجع تقلید اول خود عدول کرد و مقلد امام گردید.
در دوران حیات امام بسیار تلاش کرد تا به ایران بیاید و امام را ببیند، اما اجازه چنین کاری را نیافت.حتی به مدت هشت سال از نزدیک‌شدن او به مناطق جنوبی آذربایجان و مرزهای ایران ممنوع شد!
حاج علی اکرام، رهبری مقلدان امام در باکو و قصبه نارداران را به عهده داشت و از ارادتمندان مقام معظم رهبری است. بعد از فروپاشی شوروی و استقلال جمهوری آذربایجان، رهبر اسلام‌گرایان در آن مناطق بود و «حزب اسلامی آذربایجان» یا به تعبیر خودش «حزب جمهوری اسلامی آذربایجان» را تأسیس کرد.
مبارزات و مجاهدات او و همرزمانش علیه سلطه غرب و حاکمیت کمونیست‌های سابق و خاندان «علیاف» و دعوت مردم مسلمان و روشنفکران به اسلام و حاکمیت ارزش‌های دینی، از درخشان‌ترین صفحات تاریخ انقلاب اسلامی در خارج از ایران است.
حاج علی اکرام پیش از فروپاشی شوروی، به سبب داشتن گرایش‌های مذهبی، از بسیاری از امتیازات اجتماعی محروم شد و بعد از فروپاشی شوروی و تثبیت حکومت حیدر علی‌یف در آذربایجان، سال‌ها در زندان مخوف این حکومت مانده و مورد شدیدترین شکنجه‌ها و اهانت‌ها قرار گرفته است.
در زندان، بیماری قند در بدنش شدت یافت و حکومت حیدر علیاف اجازه معالجه و مراجعه به پزشک نداد؛ در نتیجه چشم‌هایش دچار آسیب‌های جبران‌ناپذیری شد. او در زندان بود که حیدر علیاف حکومت ارثی خود را به پسرش سپرد و خود به دیار نیستی رفت.
بعد از مرگ علیاف، درِ زندان باز شد و مجاهد حق طلب و مؤمن، حاج علی اکرام در حالی از زندان بیرون آمد (۲۰۰۳) که بیش از هشتاد درصد روشنایی چشمانش را در زندان تاریک حیدر علیاف از دست داده بود، اما همچون اباذر، شجاع، صریح، هوشیار و منطقی علیه ظالمان همچنان می‌خروشد و از اسلام دفاع می‌کند. حاج علی اکرام، آزرده از آشنا و بیگانه، در اواخر بهمن ماه سال ۱۳۸۴ شمسی برای معالجه چشمانش به ایران آمد.
وی هم‌اکنون ساکن قصبه نارداران در حومة باکو می‌باشد و همچنان به فعالیت دینی و شیعی ادامه می‌دهد و به عنوان رهبر شیعیان جمهوری آذربایجان مطرح است.
