واژه نامه ى هيأتى
شماره ششم ماهنامه خیمه - رجب المرجب1424 - شهریور1382
يك موضوع - دو ديدگاه
ديدگاه اول
مدّاح: اسطورهاى بىبديل. اگه معروف باشه بهتره. به شرط اينكه بشه باهاش عكس انداخت!
سخنرانى: واسهى پيره مرداس. شنيدنش تحمّل زيادى مىخواد. البته واسهى رسيدن مدّاح، بد نيست باشه تا مجلس يه كم طول بكشد.
شور: هر چى بيشتر، بهتر!
نوحه: تا چه سبكى باشه!
سبك: تكراريش اعصاب خورد كنه.
سينهزنى: عادتى كه تركش موجب ضرره! ورزش خوبيه! خيلى حال مىده!
پذيرايى: دير بجنبى تمومه.
بعد از پذيرايى: فرصتى براى شنيدن جوكهاى دست اول!
كف زدن: بايد اونقدر باشه تا كف كنى! البته با آستينِ بالا حالش بيشتره!!
روضه: اگر خَفَن باشه، بايد حال خونندهشو گرفت!
پيش كسوتها: البته رو سر ما جا دارن، بايد بذاريمشون دم در واسه خوش آمدگويى. الآن دور، دورِ جووناس.
شعر: اگر «هُو»يى باشه كولاكه!
ديدگاه دوم
مدّاح: اگه توى خاكى نزنه، به مقصد مىرسه.
سخنرانى: فرصت مغتنمى واسهى كسب معرفته؛ البته اگه پخته باشه.
شور: زياديش شعور رو از بين مىبره!
نوحه: يه نوع عرض ادب سنّتيه كه بايد حفظ بشه.
سينهزنى: اگه با حالِ توجه باشه، آدمو بالا مىبره!
پذيرايى: چون متبرّك به نام اهلبيته، كيمياس.
بعد از پذيرايى: يه فرصت طلايى براى كمك به نظافت مجلس؛ البته با قصد قربت.
كف زدن: مثل دَر زدنه. البته اگه عادى باشه، بهتره به جاش صلوات و تكبير باشه.
روضه: ذكر مصيبت مظلوم، واسهى زمينگير كردن ظالم.
پيشكسوت: مايهى افتخار و بركت هيأت.
سبْك: وسيلهاى واسهى مؤثرتر كردن شعره. سبُكش آدمو سبُك مىكنه و شايستهى مجلس اهلبيت نيست.
اشك: وقتى سرازير شد، يعنى خريدنت، راهت دادن!
مستمع: بايد قدر خودشو بدونه. آخه روى بال ملائكه نشسته.
روضههاى آبكى: سوز مجلسو از بين مىبره!
شما فكر مىكنيد هر كدام از اين دو ديدگاه چقدر طرفدار دارد؟ به انتظار جواب شما مىمانيم.
