کد مطلب : ۱۴۶۴
یک شاعر:
شعر ظلم‌ستيز هم جزوء شعر‌های عاشورايی به حساب می‌آيد
به گزارش خیمه، غلامرضا كافی گفت: اصطلاح ترانه با نوعی هيجان شادمانه همراه است كه با فلسفه عاشورا در تضاد است؛ اگر ما لفظی مانند «جان‌سروده‌های عاشورايی» را جايگزين كنيم ديگر نه با لفظ، ستيز كرده‌ايم نه بر خلاف معنا و مفهوم قالب، محتوای ديگری را ارئه داده‌ايم.
وی افزود: شعر عاشورايی بايد پيرامون قيام و شهادت امام حسين(ع) و ماجراهای پس از شهادت آن حضرت باشد؛ البته نبايد فراموش كرد كه شعر ظلم‌ستيز هم جزوء شعر‌های عاشورايی به حساب می‌آيد.
عضو هيئت علمی دانشگاه شيراز ادامه داد: ما با چند نوع شعر عاشورايی روبه‌رو هستيم؛ نوحه، نسخه تعزيه و شعر مطلق؛ طبيعی است كه غالبا نوحه و نسخه تعزيه از ارزش ادبی كمتری در مقابل شعر برخوردار هستند؛ البته اين به طور مطلق نيست چه بسا نوحه‌ای با تمام مصداق شعری سروده شود و از ارزش ادبی بالايی هم برخوردار باشد؛ همانگونه كه در گذشته و در آثار «يغمای جندقی» و ديگر شاعران نوحه‌سرا چنين بود.
کافی گفت: شعر عاشورايی از جايگاه خوبی برخوردار است و پس از انقلاب به دليل مضمون و محتوای ترويج شده از سوی انقلاب و تناسبات بين عاشورا و انقلاب، رويكرد شاعران به اين نوع شعر بيشتر شد؛ از طرف ديگر به دليل ترويج شايسته‌ای كه از عاشورا و عزاداری‌ها صورت گرفت و حركت جامعه به سمت مذهب‌گرايی و آيين‌مداری، شعر نوحه بر ساير اقلام شعر عاشورايی برتری يافت و با تقاضای زيادی در زمينه نوحه روبه‌رو شديم؛ در نتيجه تقاضای فراوان شعر نوحه موجب مشوش شدن بازار و روی كار آمدن آثاری ضعيف و سخيف و به شدت آزاردهنده برای اهل ادب شد.
شاعر مجموعه «دستی بر آتش» ادامه داد: اين اوضاع موجب شد تا ما ضعيف‌ترين دوران شعر نوحه را پس از انقلاب داشته باشيم كه دليل به وجود آمدن اين وضعيت، ناآشنايی مداحان با اصول شعری و نبود دقت و كنكاش شاعران بوده است.
بنا بر گزارش ایکنا، اين شاعر در پايان گفت: شاعران ما بايد به امام‌شناسی روی بياورند؛ يعنی در ابتدا بدانند امام حسين(ع) كه بود و چه كرد و اطلاعات كافی درباره جغرافيا و تاريخ حوادث كربلا به دست بياورند سپس عنصر قداست را كه بسيار عنصر مهمی است فراموش نكنند و نسبت‌های ناگوراربه معصومين ندهند.
وی افزود: شعر عاشورايی بايد پيرامون قيام و شهادت امام حسين(ع) و ماجراهای پس از شهادت آن حضرت باشد؛ البته نبايد فراموش كرد كه شعر ظلم‌ستيز هم جزوء شعر‌های عاشورايی به حساب می‌آيد.
عضو هيئت علمی دانشگاه شيراز ادامه داد: ما با چند نوع شعر عاشورايی روبه‌رو هستيم؛ نوحه، نسخه تعزيه و شعر مطلق؛ طبيعی است كه غالبا نوحه و نسخه تعزيه از ارزش ادبی كمتری در مقابل شعر برخوردار هستند؛ البته اين به طور مطلق نيست چه بسا نوحه‌ای با تمام مصداق شعری سروده شود و از ارزش ادبی بالايی هم برخوردار باشد؛ همانگونه كه در گذشته و در آثار «يغمای جندقی» و ديگر شاعران نوحه‌سرا چنين بود.
کافی گفت: شعر عاشورايی از جايگاه خوبی برخوردار است و پس از انقلاب به دليل مضمون و محتوای ترويج شده از سوی انقلاب و تناسبات بين عاشورا و انقلاب، رويكرد شاعران به اين نوع شعر بيشتر شد؛ از طرف ديگر به دليل ترويج شايسته‌ای كه از عاشورا و عزاداری‌ها صورت گرفت و حركت جامعه به سمت مذهب‌گرايی و آيين‌مداری، شعر نوحه بر ساير اقلام شعر عاشورايی برتری يافت و با تقاضای زيادی در زمينه نوحه روبه‌رو شديم؛ در نتيجه تقاضای فراوان شعر نوحه موجب مشوش شدن بازار و روی كار آمدن آثاری ضعيف و سخيف و به شدت آزاردهنده برای اهل ادب شد.
شاعر مجموعه «دستی بر آتش» ادامه داد: اين اوضاع موجب شد تا ما ضعيف‌ترين دوران شعر نوحه را پس از انقلاب داشته باشيم كه دليل به وجود آمدن اين وضعيت، ناآشنايی مداحان با اصول شعری و نبود دقت و كنكاش شاعران بوده است.
بنا بر گزارش ایکنا، اين شاعر در پايان گفت: شاعران ما بايد به امام‌شناسی روی بياورند؛ يعنی در ابتدا بدانند امام حسين(ع) كه بود و چه كرد و اطلاعات كافی درباره جغرافيا و تاريخ حوادث كربلا به دست بياورند سپس عنصر قداست را كه بسيار عنصر مهمی است فراموش نكنند و نسبت‌های ناگوراربه معصومين ندهند.
