کد مطلب : ۱۴۸۶
یک مدرس حوزه:
امام حسين (ع) با استناد به آيه 10 سوره فتح، الهی بودن بيعتش را به كوفيان تفهيم كرد
به گزارش خیمه، حجت‌الاسلام عبدالكريم پاك‌نيا گفت: اهميت آيات متبلور در واقعه عاشورا بسیار مهم است كه اين حركت، استمرار حركت انبيای الهی است و همچنان بر پايه و غايت هدايت انسان‌ها می‌چرخد. همچنين تاكيد کرد كه قيام مشروع سالار شهيدان به مثابه اتمام حجتی برای آحاد جامعه مسلمان به شمار می‌رود.
وی «تسليم شدن به قضای الهی» را به عنوان يكی از اركان قيام امام حسين (ع) برشمرد و امام حسين (ع) را منادی باوری توحيدی دانست كه بارها در پيام‌های خود، اعلان فرمود كه وقتی قرار است همه افراد ذائقه موت را بچشند؛ چه بهتر كه آن شهادت در راه خدا باشد.
پاك‌نيا يكی از تبعات عظيم اين حركت الهی را جدايی حق از باطل يا «فرقان» خواند. وی در همين رابطه جايگاه و اهميت امامان صالح را تبيين كرده و دلدادگی مطلق به خدا را يكی از عوامل مقاومت امام حسين (ع) دانست.
وی همچنين آيه استرجاع را از جمله آيات و عباراتی دانست كه امام حسين (ع) به هنگام شهادت ياران باوفايش و در موارد ديگر، بارها آن را تلاوت می‌فرمود و به اين ترتيب پناهندگی خود را در مواقع سخت به خداوند ابراز می‌كرد.
مدرس حوزه علميه قم درباره پيام‌های آيه استرجاع در حماسه عاشورا گفت: امام با تكيه بر اين آيه، اوج معرفت خود را در عرصه توحيد ابراز كرد. اين آيه واضح‌ترين شعار حق‌جويان و سالكان وادی عرفان است. آنان هرگاه با انبوه مشكلات و سختی‌ها و كمبودها و مصائب مواجه شوند با تلاوت اين آيه كه از عمق جانشان بر می‌آيد، به دريای بی‌كران فضل و رحمت الهی پناهنده می‌شوند. تلاوت اين آيه نشانگر صبر صابران و شكيبايی گرفتاران موحد در راه حق است.
پاك‌نيا اين شيوه برخورد با شدائد و مصائب زندگی را از آموزه‌های رسول خدا(ص) دانست و گفت: اين صبر را خداوند متعال به آنان آموخته است؛ چراكه «الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِيبَةٌ قَالُواْ إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعونَ» (كسانى كه چون مصيبتى به آنان برسد مىگويند ما از آن خدا هستيم و به سوى او باز مىگرديم) «بقره، 156» و در ادامه قرآن كريم می‌فرمايد: «أُولَئِكَ عَلَیْهِمْ صَلَوَاتٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ» (بر ايشان درودها و رحمتى از پروردگارشان [باد] و راهيافتگان [هم] خود ايشانند)، «بقره، 157».
نويسنده كتاب «آموزه‌های وحی در قصه‌های تربيتی» خاطرنشان كرد: امام حسين (ع) نيز با قرائت اين آيه به هنگام مصائب نفس‌گير و فجايع طاقت‌فرسا، به ما آموخت كه به هنگام شدايد و زوال نعمت‌ها محزون و ناراحت نشويم؛ چراكه همه نعمت‌ها و مواهب الهی حتی وجود خود ما نيز متعلق به اوست كه روزی به ما هبه كرده و روز ديگر نيز بنابر مصالحی از ما می‌گيرد.
وی در ادامه افزود: دنيا خانه هميشگی برای ما نيست و ما همچون مسافری بايد از آن بگذريم و همه اين مشكلات زنجيروار برای كامل شدن ما در سير به سوی مقصد نهايی است؛ همچنان‌كه خود در اوج طوفان‌های سخت بلا اين گونه بود. اين باور وحيانی كه امام به ما می‌آموزد، در كمال روح و تقويت ايمان و روحيه پايداری نقشی به سزا دارد.
مولف كتاب «ارتباط با خدا» يكی ديگر از عبرت‌های عاشورا را «فرجام پيمان‌شكنان» خوانده و تصريح كرد: حضرت ابا عبدالله در منزلگاه «بيضه» در كنار سپاه خود برای لشگريان «حر بن‌يزيد رياحی» خطبه‌ای خواند و اهل كوفه را از عواقب تاسف‌بار پيمان‌شكنی برحذر داشت و در فرازی از آن فرمود: «نامه‌های شما به دستم رسيد و فرستاده‌های شما پی‌درپی آمدند كه شما با بيعت خود ما را تسليم دشمن نمی‌كنيد، اگر بر بيعت خود ثابت بمانيد به رشد و كمال می‌ر‌سيد. من حسين فرزند علی و فاطمه دختر رسول الله، خودم با شمايم و خاندانم با خاندان شماست، من الگو و اسوه شما هستيم اما اگر نقض پيمان كنيد، قسم به جان خود اين رفتار شما ناشناخته نيست، شما با پدرم، برادرم، و پسر عمم مسلم، نقض پيمان كرده‌ايد، شما در كسب سعادت خطا كرده و نصيب توفيق و ايمان خود را بر باد داده‌ايد»
پاك‌نيا اذعان كرد: آنگاه امام (ع) اين آيه شريفه را تلاوت فرمودند: «... فَمَن نَّكَثَ فَإِنَّمَا یَنكُثُ عَلَى نَفْسِهِ ...» (... پس هر كه پيمانشكنى كند تنها به زيان خود پيمان مىشكند ...) «فتح، 10». خداوند در اين آيه به پيمان بستن و عواقب پيمان‌شكنی با پيامبر اشاره كرده و فرموده است: «ای رسول ما كسانی كه با تو بيعت می‌كند، در حقيقت با خدا بيعت می‌كنند و دست خدا بالای دست آن‌هاست؛ پس هر كس پيمان‌شكنی كند، تنها به زيان خود پيمان شكسته و آن كس كه نسبت به عهدی كه با خدا بسته وفا كند، به زودی پاداش بزرگی به او خواهد داد.»
مدير نشر فرهنگ اهل بيت (ع) گفت: امام در واقع با استناد به اين آيه، به اهل كوفه و همه مسلمانان فهماند كه پيمان بستن با پيامبر و امام معصوم (ع) در حقيقت پيمان با خداست و شكستن اين پيمان نقض عهد الهی است و عواقب وخيمی در پی دارد.
وی «تسليم شدن به قضای الهی» را به عنوان يكی از اركان قيام امام حسين (ع) برشمرد و امام حسين (ع) را منادی باوری توحيدی دانست كه بارها در پيام‌های خود، اعلان فرمود كه وقتی قرار است همه افراد ذائقه موت را بچشند؛ چه بهتر كه آن شهادت در راه خدا باشد.
پاك‌نيا يكی از تبعات عظيم اين حركت الهی را جدايی حق از باطل يا «فرقان» خواند. وی در همين رابطه جايگاه و اهميت امامان صالح را تبيين كرده و دلدادگی مطلق به خدا را يكی از عوامل مقاومت امام حسين (ع) دانست.
وی همچنين آيه استرجاع را از جمله آيات و عباراتی دانست كه امام حسين (ع) به هنگام شهادت ياران باوفايش و در موارد ديگر، بارها آن را تلاوت می‌فرمود و به اين ترتيب پناهندگی خود را در مواقع سخت به خداوند ابراز می‌كرد.
مدرس حوزه علميه قم درباره پيام‌های آيه استرجاع در حماسه عاشورا گفت: امام با تكيه بر اين آيه، اوج معرفت خود را در عرصه توحيد ابراز كرد. اين آيه واضح‌ترين شعار حق‌جويان و سالكان وادی عرفان است. آنان هرگاه با انبوه مشكلات و سختی‌ها و كمبودها و مصائب مواجه شوند با تلاوت اين آيه كه از عمق جانشان بر می‌آيد، به دريای بی‌كران فضل و رحمت الهی پناهنده می‌شوند. تلاوت اين آيه نشانگر صبر صابران و شكيبايی گرفتاران موحد در راه حق است.
پاك‌نيا اين شيوه برخورد با شدائد و مصائب زندگی را از آموزه‌های رسول خدا(ص) دانست و گفت: اين صبر را خداوند متعال به آنان آموخته است؛ چراكه «الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِيبَةٌ قَالُواْ إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعونَ» (كسانى كه چون مصيبتى به آنان برسد مىگويند ما از آن خدا هستيم و به سوى او باز مىگرديم) «بقره، 156» و در ادامه قرآن كريم می‌فرمايد: «أُولَئِكَ عَلَیْهِمْ صَلَوَاتٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ» (بر ايشان درودها و رحمتى از پروردگارشان [باد] و راهيافتگان [هم] خود ايشانند)، «بقره، 157».
نويسنده كتاب «آموزه‌های وحی در قصه‌های تربيتی» خاطرنشان كرد: امام حسين (ع) نيز با قرائت اين آيه به هنگام مصائب نفس‌گير و فجايع طاقت‌فرسا، به ما آموخت كه به هنگام شدايد و زوال نعمت‌ها محزون و ناراحت نشويم؛ چراكه همه نعمت‌ها و مواهب الهی حتی وجود خود ما نيز متعلق به اوست كه روزی به ما هبه كرده و روز ديگر نيز بنابر مصالحی از ما می‌گيرد.
وی در ادامه افزود: دنيا خانه هميشگی برای ما نيست و ما همچون مسافری بايد از آن بگذريم و همه اين مشكلات زنجيروار برای كامل شدن ما در سير به سوی مقصد نهايی است؛ همچنان‌كه خود در اوج طوفان‌های سخت بلا اين گونه بود. اين باور وحيانی كه امام به ما می‌آموزد، در كمال روح و تقويت ايمان و روحيه پايداری نقشی به سزا دارد.
مولف كتاب «ارتباط با خدا» يكی ديگر از عبرت‌های عاشورا را «فرجام پيمان‌شكنان» خوانده و تصريح كرد: حضرت ابا عبدالله در منزلگاه «بيضه» در كنار سپاه خود برای لشگريان «حر بن‌يزيد رياحی» خطبه‌ای خواند و اهل كوفه را از عواقب تاسف‌بار پيمان‌شكنی برحذر داشت و در فرازی از آن فرمود: «نامه‌های شما به دستم رسيد و فرستاده‌های شما پی‌درپی آمدند كه شما با بيعت خود ما را تسليم دشمن نمی‌كنيد، اگر بر بيعت خود ثابت بمانيد به رشد و كمال می‌ر‌سيد. من حسين فرزند علی و فاطمه دختر رسول الله، خودم با شمايم و خاندانم با خاندان شماست، من الگو و اسوه شما هستيم اما اگر نقض پيمان كنيد، قسم به جان خود اين رفتار شما ناشناخته نيست، شما با پدرم، برادرم، و پسر عمم مسلم، نقض پيمان كرده‌ايد، شما در كسب سعادت خطا كرده و نصيب توفيق و ايمان خود را بر باد داده‌ايد»
پاك‌نيا اذعان كرد: آنگاه امام (ع) اين آيه شريفه را تلاوت فرمودند: «... فَمَن نَّكَثَ فَإِنَّمَا یَنكُثُ عَلَى نَفْسِهِ ...» (... پس هر كه پيمانشكنى كند تنها به زيان خود پيمان مىشكند ...) «فتح، 10». خداوند در اين آيه به پيمان بستن و عواقب پيمان‌شكنی با پيامبر اشاره كرده و فرموده است: «ای رسول ما كسانی كه با تو بيعت می‌كند، در حقيقت با خدا بيعت می‌كنند و دست خدا بالای دست آن‌هاست؛ پس هر كس پيمان‌شكنی كند، تنها به زيان خود پيمان شكسته و آن كس كه نسبت به عهدی كه با خدا بسته وفا كند، به زودی پاداش بزرگی به او خواهد داد.»
مدير نشر فرهنگ اهل بيت (ع) گفت: امام در واقع با استناد به اين آيه، به اهل كوفه و همه مسلمانان فهماند كه پيمان بستن با پيامبر و امام معصوم (ع) در حقيقت پيمان با خداست و شكستن اين پيمان نقض عهد الهی است و عواقب وخيمی در پی دارد.
مرجع : سايت خبری قرآنی
