کد مطلب : ۱۵۶۴۸
نغمه‌های عاشورايی نی‌نوازان در اراك نواخته شد
فرهنگ: هنرمندان نی‌نواز سراسر كشور با حضور در اولين همايش سراسری نغمه‌های نی‌نوا به اجرای قطعات موسيقی عاشورايی با استفاده از ساز نی پرداختند.
به همت واحد موسيقی حوزه هنری استان مركزی اولين همايش سراسری نغمه‌های نينوا با حضور هنرمندان سراسر كشور در محل فرهنگ‌سرای آيينه اراك برگزار شد.
براساس اين گزارش در اين همايش كه به مناسبت فرارسيدن اربعين حسينی طی روزهای ۷ و ۸ بهمن‌ماه برگزار شد ۲۰ نفر از هنرمندان موسيقی سراسر كشور به اجرای قطعات موسيقی عاشورايی با استفاده از ساز نی پرداختند.
«هوشنگ جاويد» از پژوهشگران عرصه موسيقی ايران در نشست تخصصی كه به عنوان برنامه جنبی اين همايش برگزار شد به تبيين جايگاه ساز نی در تاريخ موسيقی ايران پرداخت و با بيان اين مطلب كه در اين نكته كه ساز نی در تاريخ ايران ريشه دارد شكی وجود ندارد، افزود: داستان‌هايی در اين رابطه وجود دارد كه نياكان ما در قالب اين داستان‌ها جايگاه نی در ايران را تبيين كرده‌اند.
وی تصريح كرد: با مطالعه آيين‌های كهن ايرانی و نقوش بازمانده از ايرانيان باستان نقش پررنگ نی و دف در اين آيين‌ها نسبت به ديگر سازها مشهود است.
جاويد با اشاره به نقش ستايشی و نيايشی موسيقی در ايران دوره ساسانيان، گفت: با ورود هنرمندان هندی به ايران، موسيقی اين كشور از حالت نيايشی صرف بيرون آمده و به حالتی سبك‌تر گذر كرد.
وی اذعان كرد: پژوهشگران برای موسيقی پس از اسلام دو دوره پرده‌گانی و دستگاهی را قائلند، ولی بايد دوره‌های بيشتری را برای دوره‌های پس از اسلام اين هنر تعريف كرد.
جاويد گفت: ممنوعيت موسيقی پس از ورود اسلام به ايران باعث تحول و ارتقای موسيقی اين سرزمين شد و يكی از مهمترين عواملی كه زمينه اين تحول را فراهم كرد ايجاد و رشد باورهای دينی در ميان مردم بود.
وی با بيان اينكه نحله‌های فلسفی در اين زمان نی را به كار گرفتند و آن را وسيله بيان عرفانی خود قرار دادند، گفت: نی پس از گذر از ميان نحله‌های فلسفی زمينه برقراری ارتباط معنوی ميان مردم و عالم معنا را ايجاد كرد و بويژه در ميان شبانان از جايگاهی ويژه برخوردار شد.
جاويد با اشاره به نی‌نامه‌های شاعرانی چون مولوی، ارتباط شاعران با نی را نشانگر اهميت اين ساز از نظر تأثيرگذاری بر ارواح جامعه دانست و افزود: با بروز نحله‌های فلسفی نی به موسيقی مذهبی ما وارد شد و در دوران صفويه هنرمندان شبيه‌خوان برگزاركننده تعزيه دو طفلان مسلم در روايت داستان غم‌بار اين كودكان از نی در كنار ديگر سازهای تعزيه بهره گرفتند.
وی با تأكيد براينكه در لحظات حزن‌انگيز تعزيه از نی برای تأثيرگذاری بيشتر و بهتر كمك گرفته می‌شود، اظهار كرد: نياكان ما از نظر فلسفی نگرش مثبتی به اين ساز داشتند و آن را برای برقراری ارتباط با عالم معنا ابزار مناسبی می‌دانستند.
اين پژوهشگر موسيقی در پايان سخنان خود جايگاه موسيقی ايرانی را از لحاظ تأثير بر روح بسيار قابل توجه دانست و با بيان اينكه ايرانيان نيايش‌های خود را تبديل به آواهای موسيقی كرده‌اند، به نقاره‌زنی در بارگاه امام رضا (ع) اشاره كرد و افزود: آهنگ‌هايی كه در اين قالب نواخته می‌شود بيان اذكار و ادعيه به زبان موسيقی است و نشان می‌دهد كه هنرمندان ايرانی با گذشت زمان در عرصه موسيقی به باورهای دينی روی آورده‌اند.
يادآوری می‌شود، هنرمندان نی‌نواز شركت‌كننده در اين همايش طی دور روز آثار عاشورايی خود را برای علاقه‌مندان به اين هنر عرضه كردند.
به همت واحد موسيقی حوزه هنری استان مركزی اولين همايش سراسری نغمه‌های نينوا با حضور هنرمندان سراسر كشور در محل فرهنگ‌سرای آيينه اراك برگزار شد.
براساس اين گزارش در اين همايش كه به مناسبت فرارسيدن اربعين حسينی طی روزهای ۷ و ۸ بهمن‌ماه برگزار شد ۲۰ نفر از هنرمندان موسيقی سراسر كشور به اجرای قطعات موسيقی عاشورايی با استفاده از ساز نی پرداختند.
«هوشنگ جاويد» از پژوهشگران عرصه موسيقی ايران در نشست تخصصی كه به عنوان برنامه جنبی اين همايش برگزار شد به تبيين جايگاه ساز نی در تاريخ موسيقی ايران پرداخت و با بيان اين مطلب كه در اين نكته كه ساز نی در تاريخ ايران ريشه دارد شكی وجود ندارد، افزود: داستان‌هايی در اين رابطه وجود دارد كه نياكان ما در قالب اين داستان‌ها جايگاه نی در ايران را تبيين كرده‌اند.
وی تصريح كرد: با مطالعه آيين‌های كهن ايرانی و نقوش بازمانده از ايرانيان باستان نقش پررنگ نی و دف در اين آيين‌ها نسبت به ديگر سازها مشهود است.
جاويد با اشاره به نقش ستايشی و نيايشی موسيقی در ايران دوره ساسانيان، گفت: با ورود هنرمندان هندی به ايران، موسيقی اين كشور از حالت نيايشی صرف بيرون آمده و به حالتی سبك‌تر گذر كرد.
وی اذعان كرد: پژوهشگران برای موسيقی پس از اسلام دو دوره پرده‌گانی و دستگاهی را قائلند، ولی بايد دوره‌های بيشتری را برای دوره‌های پس از اسلام اين هنر تعريف كرد.
جاويد گفت: ممنوعيت موسيقی پس از ورود اسلام به ايران باعث تحول و ارتقای موسيقی اين سرزمين شد و يكی از مهمترين عواملی كه زمينه اين تحول را فراهم كرد ايجاد و رشد باورهای دينی در ميان مردم بود.
وی با بيان اينكه نحله‌های فلسفی در اين زمان نی را به كار گرفتند و آن را وسيله بيان عرفانی خود قرار دادند، گفت: نی پس از گذر از ميان نحله‌های فلسفی زمينه برقراری ارتباط معنوی ميان مردم و عالم معنا را ايجاد كرد و بويژه در ميان شبانان از جايگاهی ويژه برخوردار شد.
جاويد با اشاره به نی‌نامه‌های شاعرانی چون مولوی، ارتباط شاعران با نی را نشانگر اهميت اين ساز از نظر تأثيرگذاری بر ارواح جامعه دانست و افزود: با بروز نحله‌های فلسفی نی به موسيقی مذهبی ما وارد شد و در دوران صفويه هنرمندان شبيه‌خوان برگزاركننده تعزيه دو طفلان مسلم در روايت داستان غم‌بار اين كودكان از نی در كنار ديگر سازهای تعزيه بهره گرفتند.
وی با تأكيد براينكه در لحظات حزن‌انگيز تعزيه از نی برای تأثيرگذاری بيشتر و بهتر كمك گرفته می‌شود، اظهار كرد: نياكان ما از نظر فلسفی نگرش مثبتی به اين ساز داشتند و آن را برای برقراری ارتباط با عالم معنا ابزار مناسبی می‌دانستند.
اين پژوهشگر موسيقی در پايان سخنان خود جايگاه موسيقی ايرانی را از لحاظ تأثير بر روح بسيار قابل توجه دانست و با بيان اينكه ايرانيان نيايش‌های خود را تبديل به آواهای موسيقی كرده‌اند، به نقاره‌زنی در بارگاه امام رضا (ع) اشاره كرد و افزود: آهنگ‌هايی كه در اين قالب نواخته می‌شود بيان اذكار و ادعيه به زبان موسيقی است و نشان می‌دهد كه هنرمندان ايرانی با گذشت زمان در عرصه موسيقی به باورهای دينی روی آورده‌اند.
يادآوری می‌شود، هنرمندان نی‌نواز شركت‌كننده در اين همايش طی دور روز آثار عاشورايی خود را برای علاقه‌مندان به اين هنر عرضه كردند.
مرجع : ایکنا
