کد مطلب : ۲۰۷۵۶
«عاشورا در مصاف استیلا» منتشر شد
کتاب «عاشورا در مصاف استیلا» پژوهشی درباره توانایی رویارویی در روز عاشوراست که به قلم اکرم روشن‌فکر انجام شده و انتشارات خیمه آن را به چاپ رسانده است.
به گفته مؤلف، روش نگارش این کتاب به تقلید از قلم امام خمینی(ره) و با تکیه بر کلام جدید است، اما نه چنان پُر از مباحث عقلی است که ملالت انگیزد و نه چندان خالی از آن که رخوت خیزد. ترتیب سخن در پنج فصل نگارش یافته است و رمزگشایی واژگان کُددار هر فصل با قطره‌هایی از دریای علم حضرت امام(ره) میسر شد.
فصل نخست این کتاب، تعریفی از واژه فرهنگ ارائه کرده و کارکرد واژه ادب در مفاهیم جدید جامعه‌شناسی و عصر اسلامی را واکاوی کرده و سپس ارکان ادب اسلامی را تبیین کرده است که در این زمینه می‌خوانیم: «ادب اسلامی در سخن پیامبر اکرم(ص) سه رکن اساسی دارد که عبارت است از؛ حضور مقامی است که انسان خود را در آن، در محضر ربوبی می‌بیند؛ از این رو ادب اسلامی موضوع خود را موجودی مستعد و قابل فیض وجود قلمداد می‌کند. ادب اسلامی می‌کوشد انسان را به مقام ربوبی برساند؛ سپس او را با پشتیبانی دستورهای دینی و سیر عبودیت به مقام حضور برساند. به همین سبب عبودیت را جوهری دانسته‌اند که ژرفای آن ربوبیت است.»
فصل دوم، «آسیب‌شناسی علوی» نام گرفته و مباحثی چون شناخت طبقات مردم، ایجاد تقوای علم در جامعه، شبهه‌زدایی، نابسندگی اجتماعی در حکومت علوی، فروپاشی بدنه حکومت علوی، استحاله تدریجی ارزش‌ها و فروگذاشتن حق مورد توجه قرار داده است.
نویسنده در فصل سوم با عنوان «صلح استیلا» به بهره‌برداری از ویژگی‌های دوران انتقال، کارآمد شدن دنیاطلبی مزمن، ارائه صلح‌نامه سفید، حاکمیت تجاهر به فسق، فرمانداری ناپاکی و مصادره تولّی پرداخته است.
در فصل چهارم با عنوان «امام‌شناسی»، موضوعاتی چون وفای به عهد، آینده‌نگری عاشورا، خبررسانی عمومی، حفظ حرمت، شکیبایی در کشته شدن، ایجاد رخنه در استیلا، رشادت عواطف همیار و احساس و عاطفه همیار بررسی شده است و در فصل پنجم با عنوان «تناسب افاضه و اکتساب معصومیت در عاشورا»، تصویر روحانی عاشورا، پیمان‌شکنی، برائت، پلیدی و کفر، اصالت نماز و نیایش، اصالت دفاع از حریم، دلاوری در نبرد، اصالت قرآن کریم، تفسیر آیات قرآنی و استمرار معصومیت تبیین شده است.
نویسنده در ادامه این کتاب مطلبی با عنوان پایان سخن نوشته است که در بخشی از آن می‌خوانیم: «بدیهی‌ترین استیلا، گزینش حاکمیت تجاهر به فسق بود که با ولایتعهدی فرزند بدشگون معاویه و مطالبه پیمان امام حسین(ع) با وی تحقق یافت و به غفلت ازارتفاع راهبردی انسانیت انجامید. در مقابل، سیدالشهدا(ع) با در اختیار داشتن بلندای مقام انسان کامل، تمام مناطق سوق‌الجیشی انسانیت را با گردآوری یاران متناسب فتح کرد و از عاشورا تاکنون، باب ارتقا را در مراتب انسانی گشوده نهاد.»
در انتها کتابنامه این اثر درج شده که نشان می‌دهد نویسنده از ۷۴ منبع گوناگون بهره برده است و از جمله آنها می‌توان به «روزشمار جامع عاشورا»، «صحیفه انقلاب»، «شرح نهج‌البلاغه»، «تذکره شهدای کربلا»، «اللهوف علی قتلی الطفوف»، «معترک الاقران فی اعجاز القرآن»، «شرح مناجات شعبانیه» و ... اشاره کرد.
به گفته مؤلف، روش نگارش این کتاب به تقلید از قلم امام خمینی(ره) و با تکیه بر کلام جدید است، اما نه چنان پُر از مباحث عقلی است که ملالت انگیزد و نه چندان خالی از آن که رخوت خیزد. ترتیب سخن در پنج فصل نگارش یافته است و رمزگشایی واژگان کُددار هر فصل با قطره‌هایی از دریای علم حضرت امام(ره) میسر شد.
فصل نخست این کتاب، تعریفی از واژه فرهنگ ارائه کرده و کارکرد واژه ادب در مفاهیم جدید جامعه‌شناسی و عصر اسلامی را واکاوی کرده و سپس ارکان ادب اسلامی را تبیین کرده است که در این زمینه می‌خوانیم: «ادب اسلامی در سخن پیامبر اکرم(ص) سه رکن اساسی دارد که عبارت است از؛ حضور مقامی است که انسان خود را در آن، در محضر ربوبی می‌بیند؛ از این رو ادب اسلامی موضوع خود را موجودی مستعد و قابل فیض وجود قلمداد می‌کند. ادب اسلامی می‌کوشد انسان را به مقام ربوبی برساند؛ سپس او را با پشتیبانی دستورهای دینی و سیر عبودیت به مقام حضور برساند. به همین سبب عبودیت را جوهری دانسته‌اند که ژرفای آن ربوبیت است.»
فصل دوم، «آسیب‌شناسی علوی» نام گرفته و مباحثی چون شناخت طبقات مردم، ایجاد تقوای علم در جامعه، شبهه‌زدایی، نابسندگی اجتماعی در حکومت علوی، فروپاشی بدنه حکومت علوی، استحاله تدریجی ارزش‌ها و فروگذاشتن حق مورد توجه قرار داده است.
نویسنده در فصل سوم با عنوان «صلح استیلا» به بهره‌برداری از ویژگی‌های دوران انتقال، کارآمد شدن دنیاطلبی مزمن، ارائه صلح‌نامه سفید، حاکمیت تجاهر به فسق، فرمانداری ناپاکی و مصادره تولّی پرداخته است.
در فصل چهارم با عنوان «امام‌شناسی»، موضوعاتی چون وفای به عهد، آینده‌نگری عاشورا، خبررسانی عمومی، حفظ حرمت، شکیبایی در کشته شدن، ایجاد رخنه در استیلا، رشادت عواطف همیار و احساس و عاطفه همیار بررسی شده است و در فصل پنجم با عنوان «تناسب افاضه و اکتساب معصومیت در عاشورا»، تصویر روحانی عاشورا، پیمان‌شکنی، برائت، پلیدی و کفر، اصالت نماز و نیایش، اصالت دفاع از حریم، دلاوری در نبرد، اصالت قرآن کریم، تفسیر آیات قرآنی و استمرار معصومیت تبیین شده است.
نویسنده در ادامه این کتاب مطلبی با عنوان پایان سخن نوشته است که در بخشی از آن می‌خوانیم: «بدیهی‌ترین استیلا، گزینش حاکمیت تجاهر به فسق بود که با ولایتعهدی فرزند بدشگون معاویه و مطالبه پیمان امام حسین(ع) با وی تحقق یافت و به غفلت ازارتفاع راهبردی انسانیت انجامید. در مقابل، سیدالشهدا(ع) با در اختیار داشتن بلندای مقام انسان کامل، تمام مناطق سوق‌الجیشی انسانیت را با گردآوری یاران متناسب فتح کرد و از عاشورا تاکنون، باب ارتقا را در مراتب انسانی گشوده نهاد.»
در انتها کتابنامه این اثر درج شده که نشان می‌دهد نویسنده از ۷۴ منبع گوناگون بهره برده است و از جمله آنها می‌توان به «روزشمار جامع عاشورا»، «صحیفه انقلاب»، «شرح نهج‌البلاغه»، «تذکره شهدای کربلا»، «اللهوف علی قتلی الطفوف»، «معترک الاقران فی اعجاز القرآن»، «شرح مناجات شعبانیه» و ... اشاره کرد.
مرجع : ایکنا
