کد مطلب : ۲۱۶۲۳
نمایش های دینی باید هم‌تراز با سطح درک عمومی مخاطبان تولید شوند
کوروش زارعی، بازیگر و کارگردان تئاتر دینی گفت: هنرمند فرزند زمانه خودش است و باید متناسب با شرایط و احوالی که در آن زندگی می‌کند به کار و تولید آثار فرهنگی و هنری بپردازد، با این وجود نباید از این موضوع غافل شد که مخاطبان آثار هنری غالباً مردم عادی جامعه هستند و اثر هنری باید بتواند با اقشار گوناگون مردم ارتباط برقرار کند.
وی گفت: هنرمندانی به ویژه در عرصه هنرهای نمایشی با داعیه اینکه تئاتر هنر افراد و اشخاص خاص هستند مبتنی بر ساختارها و قالب‌های به روز تئاتری به تولید آثاری مبادرت می‌ورزند که قادر به برقراری ارتباط با مخاطب نیست و تنها افرادی که آشنا به قراردادهای تئاتری و اشکال غیرمتعارف روایت نمایشی هستند می‌توانند ارتباطی آن هم نسبی با اثر هنری برقرار کنند.
زارعی تصریح کرد: چنین رویکردی که به ویژه در مورد آثار نمایشی غیرمذهبی به وفور یافت می‌شود موجب شده است که این تلقی در میان مسئولان و هنرمندان تئاتر ایجاد شود که با استفاده از زبان مدرن و به روز تئاتری نمی‌توان به روایت تاریخ دین پرداخت و از آنجا که حوادث تاریخی واقع‌گرا هستند لذا به شکل سنتی باید روایت خطی و به دور از هر گونه تعلیق و گره‌افکنی، داستانی سرراست را بازگو کرد.
سرپرست گروه نمایشی آئین ادامه داد: این در حالیست که تمرکز و اصرار بر روی روایت‌های سنتی تاریخ مذهبی و دینی موجب تکرار و کلیشه آنها شده است چرا که بارها چنین روایاتی را هم در صحنه‌های نمایش، هم در قاب سینما و تلویزیون و هم در پای منابر مذهبی دیده و شنیده‌ایم و به دنبال کشف زوایه‌ای تازه از یک روایت دینی است که مخاطب پایش به تالارهای نمایشی کشیده می‌شود.
مدیر دفتر تئاتر بچه‌های مسجد حوزه هنری تأکید کرد: به اعتقاد من در تولید نمایش‌های دینی و مذهبی باید حد اعتدال حفظ شود، یعنی آنچنان پایبند به شیوه‌های سنتی پردازش نمایش روی بیاوریم که موجب کسالت تماشاگران شویم چرا که بارها و بارها با آن واقعه از زوایه‌ای تکراری مواجه شده‌اند و نه آنچنان غرق در نگرشی روشنفکرانه و فلسفی شویم که مخاطب اصلی خود یعنی مردم را به واسطه ارتباط برقرار نکردن با نمایش از دست بدهیم.
وی در پایان گفت: روایتگری نوی نمایشی از یک واقعه تاریخی با توجه به پیشینه تاریخی مردم ایران که بیشتر محتواپذیر هستند تا به ساختار و فرم وقعی نشان دهند، باید بیشتر بر محتوای روایت متمرکز شود و فارغ از ساختار و فرم، قصه را از زاویه‌ای نو و توسط اشخاص خیالی و یا حقیقی بازگو کنیم که بیشتر موجب جلب و جذب توجه مخاطبان خواهد شد.
وی گفت: هنرمندانی به ویژه در عرصه هنرهای نمایشی با داعیه اینکه تئاتر هنر افراد و اشخاص خاص هستند مبتنی بر ساختارها و قالب‌های به روز تئاتری به تولید آثاری مبادرت می‌ورزند که قادر به برقراری ارتباط با مخاطب نیست و تنها افرادی که آشنا به قراردادهای تئاتری و اشکال غیرمتعارف روایت نمایشی هستند می‌توانند ارتباطی آن هم نسبی با اثر هنری برقرار کنند.
زارعی تصریح کرد: چنین رویکردی که به ویژه در مورد آثار نمایشی غیرمذهبی به وفور یافت می‌شود موجب شده است که این تلقی در میان مسئولان و هنرمندان تئاتر ایجاد شود که با استفاده از زبان مدرن و به روز تئاتری نمی‌توان به روایت تاریخ دین پرداخت و از آنجا که حوادث تاریخی واقع‌گرا هستند لذا به شکل سنتی باید روایت خطی و به دور از هر گونه تعلیق و گره‌افکنی، داستانی سرراست را بازگو کرد.
سرپرست گروه نمایشی آئین ادامه داد: این در حالیست که تمرکز و اصرار بر روی روایت‌های سنتی تاریخ مذهبی و دینی موجب تکرار و کلیشه آنها شده است چرا که بارها چنین روایاتی را هم در صحنه‌های نمایش، هم در قاب سینما و تلویزیون و هم در پای منابر مذهبی دیده و شنیده‌ایم و به دنبال کشف زوایه‌ای تازه از یک روایت دینی است که مخاطب پایش به تالارهای نمایشی کشیده می‌شود.
مدیر دفتر تئاتر بچه‌های مسجد حوزه هنری تأکید کرد: به اعتقاد من در تولید نمایش‌های دینی و مذهبی باید حد اعتدال حفظ شود، یعنی آنچنان پایبند به شیوه‌های سنتی پردازش نمایش روی بیاوریم که موجب کسالت تماشاگران شویم چرا که بارها و بارها با آن واقعه از زوایه‌ای تکراری مواجه شده‌اند و نه آنچنان غرق در نگرشی روشنفکرانه و فلسفی شویم که مخاطب اصلی خود یعنی مردم را به واسطه ارتباط برقرار نکردن با نمایش از دست بدهیم.
وی در پایان گفت: روایتگری نوی نمایشی از یک واقعه تاریخی با توجه به پیشینه تاریخی مردم ایران که بیشتر محتواپذیر هستند تا به ساختار و فرم وقعی نشان دهند، باید بیشتر بر محتوای روایت متمرکز شود و فارغ از ساختار و فرم، قصه را از زاویه‌ای نو و توسط اشخاص خیالی و یا حقیقی بازگو کنیم که بیشتر موجب جلب و جذب توجه مخاطبان خواهد شد.
مرجع : ایکنا
