تاریخ انتشار
سه شنبه ۱۴ بهمن ۱۳۹۳ ساعت ۱۳:۳۶
۰
کد مطلب : ۲۳۰۰۴

قطعه‌ای از دیوان اشعار منسوب به امام علی(ع)

قطعه‌ای از دیوان اشعار منسوب به امام علی(ع)
امیرالمومنین امام على(ع) ـ در ديوان منسوب به ايشان ـ می فرماید:

در دنيا آرزو را دراز مى‌‏سازى، و نمى‏‌دانى
كه چون شب شود، آيا تا سپيده ‏دَم مى‌‏مانى؟

بسا تن‏درست، كه بى‏ هيچ بيمارى‏‌اى درگذشت
و بسا بيمار، كه ساليان سال بزيست

بسا جوانى كه شب و روز مى‌‏زيَد، آسوده
بى ‏خبر از آن كه كفنش بافته شده است

متن حدیث:

الإمام عليّ عليه‏‌السلامـ فِي الدّيوانِ المَنسوبِ إلَيهِ ـ :
تُؤَمِّل فِي الدُّنيا طَويلاً فَلا تَدري إذا جَنَّ لَيلٌ هَل تَعيشُ إلى فَجرِ
فَكَم مِن صَحيحٍ ماتَ مِن غَيرِ عِلَّةٍ و كَم مِن مَريضٍ عاشَ دَهرا إلى دَهرِ
و كَم مِن فَتىً يُمسي ويُصبحُ آمِنا و قَد نُسِجَت أكفانُهُ وهُوَ لا يَدري


پی نوشت:
«الديوان المنسوب إلى‌الإمام علي(ع)، صفحه ۲۵۸»
مرجع : مشرق
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما