کد مطلب : ۲۵۵۰۵
خداوند در مقابل شهادت امام حسین(ع) چه پاداشهایی به ایشان داد
در ادامه بخشی از صحبتهای مرحوم آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی می آید:
امام صادق(علیه السلام) فرمودند: اجر اولین گام و اولین قدم شخصی که از محل سکونتش خارج می‌شود و براي زیارت امام حسین علیه السلام می‌رود، آمرزش گناهان اوست. (با اولين قدم آمرزيده مي‌شود.) «ثُمَّ لَمْ يَزَلْ يُقَدَّسُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ حَتَّى يَأْتِيَهُ» با هر قدمي كه برمي دارد، پاك مي‌شود.
در ادامه روایت بالا می‌گوید: خداوند او را پاک می‌کند، تا به حائر حسینی علیه‌السلام مي‌رسد. «فَإِذَا أَتَاهُ»، وقتي به آنجا رسید، «نَاجَاهُ اللَّهُ تعالي»؛ خدا با او نجوا مي‌كند. خیلی دقت کنیم!... نمی گوید «نادی»؛ نمی گوید «دعا»؛ می گوید «نجوا»... «نَاجَاه» یعنی چه؟ يعني خدا با او «تو دلی» حرف می زند؛ نجوا يعني درِگوشی حرف زدن. نفرمود «دعاه الله»، يا «ناداه الله»؛ گفت «ناجاه الله». یعنی خدا خیلی ظریف و مخفیانه با او سخن مي‌گويد. «وَ قَالَ عَبْدِي سَلْنِي أُعْطِكَ»؛ بنده من! حالا که پاک و پاکیزه شدی و به اينجا آمده‌ای، از من بخواه، به تو می‌دهم... «وَ ادْعُنِي أُجِبْكَ»؛ دعا کن، جوابت را می دهم! صدایم کن. «اطْلُبْ شَيْئاً أُعْطِكَ»؛ طلب کن تا عطا کنم. «سَلْنِي حَاجَةً أَقْضِهَا لَكَ»؛ حاجتت را از من بخواه، برآورده می کنم. در آخر، امام صادق علیه السلام تعبیر عجيبي فرمودند: «وَ حَقٌّ عَلَى اللَّهِ أَنْ يُعْطِيَ مَا بَذَلَ». دیگر سزوار است که خدا به او عطا کند...
فرمودند: همه این آثاری که در زیارت سیدالشهداء علیه السلام وجود دارد، مبادله ای بود که خداوند، در ازای کاری که امام حسین علیه‌السلام کرد، با او انجام داده است.
اما مبادله چه بود؟
امام صادق علیه السلام فرمودند: خدا در عِوَضِ شهادت امام حسین علیه السلام، اينها را به او داد:
اول: امامت را در ذریه او قرار داد.
دوم: «وَ الشِّفَاءَ فِي تُرْبَتِهِ»؛ در خاك او شفا قرار داد. (خوردن خاك حرام است، امّا خوردن تربت حسین علیه السلام مستحب است؛ چون شفابخش است.)
سوم: «وَ إِجَابَةَ الدُّعَاءِ عِنْدَ قَبْرِهِ»؛ اگر كسي در كنار قبر او هر چه دعا کند، دعایش قبول می‌شود.
چهارم: «وَ لَا تُعَدُّ أَيَّامُ زَائِرِيهِ جَائِياً وَ رَاجِعاً» خداوند مدت رفت و برگشت کسانی را که برای زیارت مزار حسین علیه السلام می روند، جزء عمرشان حساب نمی کند.
(فرض کنید در قضا و قدر الهی، برای کسی ۵۰ سال عمر مقدر بوده؛ اگر این شخص یک ماه به زيارت امام حسين عليه السلام رفته باشد، این مدت را از آن پنجاه سال کم نمی کنند و جزء عمر او نیست.)
این آثار به خاطر «از همه چیز گذشتگي» اوست که در راه خدا از همه ی مال و فرزندان و جان و خانه و... همه چیزش گذشت. لذا در روز عرفه، وقتي خداوند مي‌خواهد به بندگان نظر رحمت کند و به دعاي بندگان جواب دهد، اوّل به زوار امام حسین علیه السلام نظر مي كند، بعد به حاجی هاي واقف در عرفات که به تعبیر پیغمبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم ميهمانان خود خدایند! حسین علیه السلام از همه چیزش برای خدا گذشت؛ خدا هم برای او ...
اللهم الرزقنا زیارت قبر الحسین فی الدنیا و شفاعت الحسین فی الآخره
امام صادق(علیه السلام) فرمودند: اجر اولین گام و اولین قدم شخصی که از محل سکونتش خارج می‌شود و براي زیارت امام حسین علیه السلام می‌رود، آمرزش گناهان اوست. (با اولين قدم آمرزيده مي‌شود.) «ثُمَّ لَمْ يَزَلْ يُقَدَّسُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ حَتَّى يَأْتِيَهُ» با هر قدمي كه برمي دارد، پاك مي‌شود.
در ادامه روایت بالا می‌گوید: خداوند او را پاک می‌کند، تا به حائر حسینی علیه‌السلام مي‌رسد. «فَإِذَا أَتَاهُ»، وقتي به آنجا رسید، «نَاجَاهُ اللَّهُ تعالي»؛ خدا با او نجوا مي‌كند. خیلی دقت کنیم!... نمی گوید «نادی»؛ نمی گوید «دعا»؛ می گوید «نجوا»... «نَاجَاه» یعنی چه؟ يعني خدا با او «تو دلی» حرف می زند؛ نجوا يعني درِگوشی حرف زدن. نفرمود «دعاه الله»، يا «ناداه الله»؛ گفت «ناجاه الله». یعنی خدا خیلی ظریف و مخفیانه با او سخن مي‌گويد. «وَ قَالَ عَبْدِي سَلْنِي أُعْطِكَ»؛ بنده من! حالا که پاک و پاکیزه شدی و به اينجا آمده‌ای، از من بخواه، به تو می‌دهم... «وَ ادْعُنِي أُجِبْكَ»؛ دعا کن، جوابت را می دهم! صدایم کن. «اطْلُبْ شَيْئاً أُعْطِكَ»؛ طلب کن تا عطا کنم. «سَلْنِي حَاجَةً أَقْضِهَا لَكَ»؛ حاجتت را از من بخواه، برآورده می کنم. در آخر، امام صادق علیه السلام تعبیر عجيبي فرمودند: «وَ حَقٌّ عَلَى اللَّهِ أَنْ يُعْطِيَ مَا بَذَلَ». دیگر سزوار است که خدا به او عطا کند...
فرمودند: همه این آثاری که در زیارت سیدالشهداء علیه السلام وجود دارد، مبادله ای بود که خداوند، در ازای کاری که امام حسین علیه‌السلام کرد، با او انجام داده است.
اما مبادله چه بود؟
امام صادق علیه السلام فرمودند: خدا در عِوَضِ شهادت امام حسین علیه السلام، اينها را به او داد:
اول: امامت را در ذریه او قرار داد.
دوم: «وَ الشِّفَاءَ فِي تُرْبَتِهِ»؛ در خاك او شفا قرار داد. (خوردن خاك حرام است، امّا خوردن تربت حسین علیه السلام مستحب است؛ چون شفابخش است.)
سوم: «وَ إِجَابَةَ الدُّعَاءِ عِنْدَ قَبْرِهِ»؛ اگر كسي در كنار قبر او هر چه دعا کند، دعایش قبول می‌شود.
چهارم: «وَ لَا تُعَدُّ أَيَّامُ زَائِرِيهِ جَائِياً وَ رَاجِعاً» خداوند مدت رفت و برگشت کسانی را که برای زیارت مزار حسین علیه السلام می روند، جزء عمرشان حساب نمی کند.
(فرض کنید در قضا و قدر الهی، برای کسی ۵۰ سال عمر مقدر بوده؛ اگر این شخص یک ماه به زيارت امام حسين عليه السلام رفته باشد، این مدت را از آن پنجاه سال کم نمی کنند و جزء عمر او نیست.)
این آثار به خاطر «از همه چیز گذشتگي» اوست که در راه خدا از همه ی مال و فرزندان و جان و خانه و... همه چیزش گذشت. لذا در روز عرفه، وقتي خداوند مي‌خواهد به بندگان نظر رحمت کند و به دعاي بندگان جواب دهد، اوّل به زوار امام حسین علیه السلام نظر مي كند، بعد به حاجی هاي واقف در عرفات که به تعبیر پیغمبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم ميهمانان خود خدایند! حسین علیه السلام از همه چیزش برای خدا گذشت؛ خدا هم برای او ...
اللهم الرزقنا زیارت قبر الحسین فی الدنیا و شفاعت الحسین فی الآخره
مرجع : مهر
