کد مطلب : ۳۲۲۴۲
خاطره تلخ خانم بازیگر از مراسم قمه زنی/ هیئتی هستم
پروانه معصومی، بازیگر تلویزیون و سینما با ذکر خاطراتی درباره محرم و چرایی عشق و ارادت خود به مناسک مذهبی از جمله ایام محرم بیان کرد: همه اینها برمی‌گردد به خانواده‌ای که من در آن بزرگ شدم. ما خانواده‌ای مذهبی داشتیم و در چنین خانواده‌ای بزرگ شدم. بطوری که برای ایام محرم نیز هیئت عزاداری داشتیم.
وی افزود: هیئات عزاداری به خانه ما می‌آمدند و شاید باور نکنید اما هنوز تصاویری از دوران دو سه سالگی را از آن زمان به یاد دارم. دورترین خاطره‌ام از محرم به دو و نیم سالگی برمی‌گردد. زمانیکه دسته‌های سینه‌زنی و قمه‌زنی به خانه می‌آمدند.
این بازیگر ادامه داد: خب آن زمان برخی جاها قمه‌زنی رایج بود که به نظرم شیوه درستی نیست. یک بار اینقدر ترسیدم که در همان سن وقتی می‌خواستم از آن فضا دور شوم و فرار کنم میخی به پایم رفت که هنوز درد آن در ذهنم مانده است. همان زمان این رسم قمه‌زنی را مادرم قدغن کرد.
معصومی با اشاره به نحوه نذری دادن در دوران بچگی خود اشاره داشت: حلیم می‌دادیم و برای پختش مثل امروز اجاق گاز و غیره در دسترس نبود بنابراین از چوب و تخته و الوار استفاده می‌کردند.
این بازیگر باسابقه، تأکید داشت: وقتی بچه‌ای در این فضا بزرگ شود و دست در دست خانواده به مراسمات مذهبی هم برود، به قول معروف بچه هیأتی بار می‌آید. کسی امروز نیست که عاشق امام حسین(ع) نباشد و خودش را حسینی نداند مگر اینکه ذره‌ای بوی جوانمردی از او برنخیزد.
معصومی عنوان کرد: کسی که خودش را در این ایام و شب‌ها در هیأت می‌بیند و برای حضرت سیدالشهدا(ع) عزاداری می‌کند، پوست و حس و خونش با این محرم عجین است. من نیز همیشه وفادار به عزاداری برای امام حسین(ع) هستم.
وی که سالیانی است در یکی از روستاهای شمال کشور زندگی می‌کند، گفت: همان زمانی که در اینجا مستقر شدم، در اولین محرم، اولین کاری که کردم این بود که پرچم عزای حسینی را بر در و دیوار خانه نصب کردم. الان شما بیایید می بینید که این رسم همه خانه‌ها شده و امروز سردر هر خانه‌ای در اینجا پرچم امام حسین(ع) برافراشته شده است.
این بازیگر با بیان اینکه مردم گیلان، دلبسته مذهب هستند گفت: کسی که مسلمان و شیعه است نمی‌تواند عزادار ایام محرم نباشد و برای امام حسین(ع) به هر شکلی عزاداری نکند.
پروانه معصومی درباره اینکه چرا این ایام مورد احترام همه از مذهبی و غیر مذهبی است، گفت: من فکر می‌کنم رشادت و عدالت‌خواهی امام حسین(ع) است که مردم را به هم وصل می‌کند. این زیربار حرف زور نرفتن و حق‌طلبی مردم را وفادار و متصل به همدیگر می‌کند. مصداقش را بخوبی در اربعین و آن راهپیمایی عظیم هم می‌بینیم.
وی افزود: هیئات عزاداری به خانه ما می‌آمدند و شاید باور نکنید اما هنوز تصاویری از دوران دو سه سالگی را از آن زمان به یاد دارم. دورترین خاطره‌ام از محرم به دو و نیم سالگی برمی‌گردد. زمانیکه دسته‌های سینه‌زنی و قمه‌زنی به خانه می‌آمدند.
این بازیگر ادامه داد: خب آن زمان برخی جاها قمه‌زنی رایج بود که به نظرم شیوه درستی نیست. یک بار اینقدر ترسیدم که در همان سن وقتی می‌خواستم از آن فضا دور شوم و فرار کنم میخی به پایم رفت که هنوز درد آن در ذهنم مانده است. همان زمان این رسم قمه‌زنی را مادرم قدغن کرد.
معصومی با اشاره به نحوه نذری دادن در دوران بچگی خود اشاره داشت: حلیم می‌دادیم و برای پختش مثل امروز اجاق گاز و غیره در دسترس نبود بنابراین از چوب و تخته و الوار استفاده می‌کردند.
این بازیگر باسابقه، تأکید داشت: وقتی بچه‌ای در این فضا بزرگ شود و دست در دست خانواده به مراسمات مذهبی هم برود، به قول معروف بچه هیأتی بار می‌آید. کسی امروز نیست که عاشق امام حسین(ع) نباشد و خودش را حسینی نداند مگر اینکه ذره‌ای بوی جوانمردی از او برنخیزد.
معصومی عنوان کرد: کسی که خودش را در این ایام و شب‌ها در هیأت می‌بیند و برای حضرت سیدالشهدا(ع) عزاداری می‌کند، پوست و حس و خونش با این محرم عجین است. من نیز همیشه وفادار به عزاداری برای امام حسین(ع) هستم.
وی که سالیانی است در یکی از روستاهای شمال کشور زندگی می‌کند، گفت: همان زمانی که در اینجا مستقر شدم، در اولین محرم، اولین کاری که کردم این بود که پرچم عزای حسینی را بر در و دیوار خانه نصب کردم. الان شما بیایید می بینید که این رسم همه خانه‌ها شده و امروز سردر هر خانه‌ای در اینجا پرچم امام حسین(ع) برافراشته شده است.
این بازیگر با بیان اینکه مردم گیلان، دلبسته مذهب هستند گفت: کسی که مسلمان و شیعه است نمی‌تواند عزادار ایام محرم نباشد و برای امام حسین(ع) به هر شکلی عزاداری نکند.
پروانه معصومی درباره اینکه چرا این ایام مورد احترام همه از مذهبی و غیر مذهبی است، گفت: من فکر می‌کنم رشادت و عدالت‌خواهی امام حسین(ع) است که مردم را به هم وصل می‌کند. این زیربار حرف زور نرفتن و حق‌طلبی مردم را وفادار و متصل به همدیگر می‌کند. مصداقش را بخوبی در اربعین و آن راهپیمایی عظیم هم می‌بینیم.
