کد مطلب : ۳۳۹۵۰
رئیس دانشگاه مذاهب اسلامی:
جهان اسلام امروز بیش از هرزمان نیازمند خُلق محمّدی و حلم حسنی است
در این یادداشت آمده است:
بیست و هشتم ماه صفر یادآور رحلت اشرف مخلوقات و سیّدانبیاء حضرت محمّد (صلی‌الله‌علیه وآله) است. وجود مقدّسی که جامع جمیع مکارم اخلاق و مظهر لطایف ذوالجلال است. پیامبری که خداوند متعال جهان را به یمن او و عترت پاکش آفرید و نور او اول مخلوق خداوند است. نَفْس مبارکی که صاحب خلق عظیم و مظهر عظمت قرآن عظیم است: «کَانَ خُلُقُهُ الْقُرْآنَ». (لوامع،ج1،ص122)
رحلت خاتم الانبیاء (صلی‌الله‌علیه وآله) بزرگترین مصیبت در جهان اسلام است. مصیبتی است که رشته اتصال آسمان و زمین را از هم گسست و رابطه خلق و خالق با وحی را از هم گسیخت، چنانکه امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) در رثای آن حضرت فرمود: «لَقَدِ انْقَطَعَ بِمَوْتِکَ مَا لَمْ یَنْقَطِعْ بِمَوْتِ غَیْرِکَ مِنَ النُّبُوَّةِ وَ الْإِنْبَاءِ وَ أَخْبَارِ السَّمَاءِ» (نهج‌البلاغه،خطبه،235) امام باقر (علیه‌السّلام) نیز در روایتی میفرماید: «مَنْ أُصِیبَ بِمُصِیبَةٍ فَلْیَذْکُرْ مُصَابَهُ بِالنَّبِیِّ فَإِنَّهُ مِنْ أَعْظَمِ الْمَصَائِبِ» (الکافی،ج3،ص220) هر کس به مصیبتی گرفتار شد، پس مصیبت خود را نسبت به پیامبر (صلی‌الله علیه‌وآله) بیاد آورد؛ زیرا آن مصیبت از بزرگترین مصیبتها است».
از سوی دیگر، این ایّام، مصادف با شهادت جانسوز ریحانه رسول خدا (صلی‌الله علیه وآله) امام حسن مجتبی (علیه‌السّلام) و حضرت علی بن موسی الرضا(ع) است. شهادت امام حسن مجتبی (علیه‌السّلام) بقدری بر جهان اسلام سنگین بود که هنگام شهادت آن حضرت بازار مدینه تا هفت روز تعطیل شد و برخی از علمای بزرگ اهل سنت، شهادت حسن بن علی(علیهم‌االسّلام) را نخستین خواری برای عرب خوانده‌اند.[1] باید اعتراف کرد که فضائل «کریم اهل بیت» (علیهم‌السّلام) در این سطرها نمی گنجد و قلم از توصیف او عاجز و شرمسار است. او که یکی از اهل کساء و مصداق آیات تطهیر و اطعام و مودّت و مباهله است. او که دو بار کل دارایی‌اش را در راه خدا بخشید و سه بار نیمی از اموالش را به نیازمندان داد و بیش از بیست مرتبه پیاده به حجّ مشرف شد.
جایگاه بلند «ثقلین» در اندیشه اسلامی
سخن در فضایل و مناقب رسول خدا (صلی الله‌علیه وآله) و خاندان طاهرینش (علیهم‌السّلام) بسیار است، اما در این مقام قصد دارم تا با عذر تقصیر به پیشگاه قرآن و اهل بیت (علیهم‌السّلام) قدری درباره جایگاه بلند «ثقلین» در اندیشه اسلامی سخن بگویم. به واقع، ثقلین تبلور مرارتهای تمام انبیاء الهی است، که خدا آن دو گوهر را به امّت آخرالزمان عنایت فرموده است. «قرآن» و «اهل بیت» (علیهم‌السّلام) عصاره تمام فیوضات ربّانی هستند.
علامه طباطبائی (قدّس الله نفسه‌الزکیّه) میفرماید: قرآن کریم موجود یگانه‌ای است که چشمه فیوضات است و بیتردید یک فرشته که منشأ خیرات و برکات است. قرآن یک موجود درک کننده و فعّال است، چون وحی حیّ و زنده است، بنابراین، قرآن فرشته میباشد، زیرا فرشته همان موجود زنده و آگاه و فعّالی است که واسطه میان خداوند و مخلوق می باشد. (رسائل توحیدی،ص201)
از سوی دیگر، ذوات مقدّس معصومین (علیهم‌السّلام) به ویژه وجود مبارک امام حسن مجتبی (علیه‌السّلام) یگانه‌های روزگارند که واسطه فیض و منبع کرامت هستند. خاندان پاک رسالت، مصداق «راسخون» و «اهل ذکر» و «مطهرون» قرآن هستند که یگانه باب ورود به معرفت الله و اقیانوس با عظمت قرآن هستند. چرا که در بیت وحی متولد شده و از سرچشمه لایزال وحی الهی سیراب شدهاند.
جهان امروز، بیش از هر زمان دیگر، نیازمند صبر و صلابت نبوی و کرامت مجتبوی است.
امروز که با عنایت خداوند متعال امّت اسلامی محبّ قرآن و اهل بیت رسول خدا (علیهم‌السّلام) و صحابه بزرگوار آن حضرت هستند، ظرفیت های زیادی برای همگرایی و همفکری درباره مسائل مرتبط با جهان اسلام وجود دارد. امروز، جهان اسلام نیازمند بازگشت مجدد به قرآن و تعالیم اهل بیت (علیهم‌السّلام) است. امروز، جهان اسلام نیازمند خُلق محمّدی و حلم حسنی است. جهان امروز، بیش از هر زمان دیگر، مشتاق رایحه خوش محمّدی و روی خوش حسنی است. جهان امروز، نیازمند صبر و صلابت نبوی و کرامت مجتبوی است.
مجالس سوگواری اهل بیت محفلی برای تألیف قلوب و تجلی گاه وحدت مسلمانان
از اینرو، در اوضاع نابسامان امروز، که فتنه و درگیری، پیکره امّت اسلامی را مجروح ساخته است، همگان، به ویژه علمای کشورهای اسلامی، باید منادی وحدت و تقریب مذاهب اسلامی باشند و اجازه ندهند تا آتش تفرقه، پیکره تنومند این شجره مبارکه را بیازارد. همچنین، مجالس سوگواری اهل بیت (علیهم‌السّلام)، به ویژه ایّام رحلت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و سبط اکبرش امام حسن مجتبی (علیه‌السّلام)، باید زمانی برای تألیف قلوب و تجلی‌گاه وحدت مسلمانان باشد تا بتواند با افزایش همگرایی در میان همه مذاهب اسلامی، اخلاق محمّدی و حلم مجتبوی را برای همگان به ارمغان آورد. «اللهم اهدنا لأحسن الأخلاق إنّه لایهدی لأحسنها الّا انت»
[1] ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۸ق، ج۱۰، ص۳۵۱-۳۵3؛ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۱۳، ص۲۹۵؛ طبری، تاریخ، ۱۳۸۷ق. ج۵، ص۲۷۹.
بیست و هشتم ماه صفر یادآور رحلت اشرف مخلوقات و سیّدانبیاء حضرت محمّد (صلی‌الله‌علیه وآله) است. وجود مقدّسی که جامع جمیع مکارم اخلاق و مظهر لطایف ذوالجلال است. پیامبری که خداوند متعال جهان را به یمن او و عترت پاکش آفرید و نور او اول مخلوق خداوند است. نَفْس مبارکی که صاحب خلق عظیم و مظهر عظمت قرآن عظیم است: «کَانَ خُلُقُهُ الْقُرْآنَ». (لوامع،ج1،ص122)
رحلت خاتم الانبیاء (صلی‌الله‌علیه وآله) بزرگترین مصیبت در جهان اسلام است. مصیبتی است که رشته اتصال آسمان و زمین را از هم گسست و رابطه خلق و خالق با وحی را از هم گسیخت، چنانکه امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) در رثای آن حضرت فرمود: «لَقَدِ انْقَطَعَ بِمَوْتِکَ مَا لَمْ یَنْقَطِعْ بِمَوْتِ غَیْرِکَ مِنَ النُّبُوَّةِ وَ الْإِنْبَاءِ وَ أَخْبَارِ السَّمَاءِ» (نهج‌البلاغه،خطبه،235) امام باقر (علیه‌السّلام) نیز در روایتی میفرماید: «مَنْ أُصِیبَ بِمُصِیبَةٍ فَلْیَذْکُرْ مُصَابَهُ بِالنَّبِیِّ فَإِنَّهُ مِنْ أَعْظَمِ الْمَصَائِبِ» (الکافی،ج3،ص220) هر کس به مصیبتی گرفتار شد، پس مصیبت خود را نسبت به پیامبر (صلی‌الله علیه‌وآله) بیاد آورد؛ زیرا آن مصیبت از بزرگترین مصیبتها است».
از سوی دیگر، این ایّام، مصادف با شهادت جانسوز ریحانه رسول خدا (صلی‌الله علیه وآله) امام حسن مجتبی (علیه‌السّلام) و حضرت علی بن موسی الرضا(ع) است. شهادت امام حسن مجتبی (علیه‌السّلام) بقدری بر جهان اسلام سنگین بود که هنگام شهادت آن حضرت بازار مدینه تا هفت روز تعطیل شد و برخی از علمای بزرگ اهل سنت، شهادت حسن بن علی(علیهم‌االسّلام) را نخستین خواری برای عرب خوانده‌اند.[1] باید اعتراف کرد که فضائل «کریم اهل بیت» (علیهم‌السّلام) در این سطرها نمی گنجد و قلم از توصیف او عاجز و شرمسار است. او که یکی از اهل کساء و مصداق آیات تطهیر و اطعام و مودّت و مباهله است. او که دو بار کل دارایی‌اش را در راه خدا بخشید و سه بار نیمی از اموالش را به نیازمندان داد و بیش از بیست مرتبه پیاده به حجّ مشرف شد.
جایگاه بلند «ثقلین» در اندیشه اسلامی
سخن در فضایل و مناقب رسول خدا (صلی الله‌علیه وآله) و خاندان طاهرینش (علیهم‌السّلام) بسیار است، اما در این مقام قصد دارم تا با عذر تقصیر به پیشگاه قرآن و اهل بیت (علیهم‌السّلام) قدری درباره جایگاه بلند «ثقلین» در اندیشه اسلامی سخن بگویم. به واقع، ثقلین تبلور مرارتهای تمام انبیاء الهی است، که خدا آن دو گوهر را به امّت آخرالزمان عنایت فرموده است. «قرآن» و «اهل بیت» (علیهم‌السّلام) عصاره تمام فیوضات ربّانی هستند.
علامه طباطبائی (قدّس الله نفسه‌الزکیّه) میفرماید: قرآن کریم موجود یگانه‌ای است که چشمه فیوضات است و بیتردید یک فرشته که منشأ خیرات و برکات است. قرآن یک موجود درک کننده و فعّال است، چون وحی حیّ و زنده است، بنابراین، قرآن فرشته میباشد، زیرا فرشته همان موجود زنده و آگاه و فعّالی است که واسطه میان خداوند و مخلوق می باشد. (رسائل توحیدی،ص201)
از سوی دیگر، ذوات مقدّس معصومین (علیهم‌السّلام) به ویژه وجود مبارک امام حسن مجتبی (علیه‌السّلام) یگانه‌های روزگارند که واسطه فیض و منبع کرامت هستند. خاندان پاک رسالت، مصداق «راسخون» و «اهل ذکر» و «مطهرون» قرآن هستند که یگانه باب ورود به معرفت الله و اقیانوس با عظمت قرآن هستند. چرا که در بیت وحی متولد شده و از سرچشمه لایزال وحی الهی سیراب شدهاند.
جهان امروز، بیش از هر زمان دیگر، نیازمند صبر و صلابت نبوی و کرامت مجتبوی است.
امروز که با عنایت خداوند متعال امّت اسلامی محبّ قرآن و اهل بیت رسول خدا (علیهم‌السّلام) و صحابه بزرگوار آن حضرت هستند، ظرفیت های زیادی برای همگرایی و همفکری درباره مسائل مرتبط با جهان اسلام وجود دارد. امروز، جهان اسلام نیازمند بازگشت مجدد به قرآن و تعالیم اهل بیت (علیهم‌السّلام) است. امروز، جهان اسلام نیازمند خُلق محمّدی و حلم حسنی است. جهان امروز، بیش از هر زمان دیگر، مشتاق رایحه خوش محمّدی و روی خوش حسنی است. جهان امروز، نیازمند صبر و صلابت نبوی و کرامت مجتبوی است.
مجالس سوگواری اهل بیت محفلی برای تألیف قلوب و تجلی گاه وحدت مسلمانان
از اینرو، در اوضاع نابسامان امروز، که فتنه و درگیری، پیکره امّت اسلامی را مجروح ساخته است، همگان، به ویژه علمای کشورهای اسلامی، باید منادی وحدت و تقریب مذاهب اسلامی باشند و اجازه ندهند تا آتش تفرقه، پیکره تنومند این شجره مبارکه را بیازارد. همچنین، مجالس سوگواری اهل بیت (علیهم‌السّلام)، به ویژه ایّام رحلت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و سبط اکبرش امام حسن مجتبی (علیه‌السّلام)، باید زمانی برای تألیف قلوب و تجلی‌گاه وحدت مسلمانان باشد تا بتواند با افزایش همگرایی در میان همه مذاهب اسلامی، اخلاق محمّدی و حلم مجتبوی را برای همگان به ارمغان آورد. «اللهم اهدنا لأحسن الأخلاق إنّه لایهدی لأحسنها الّا انت»
[1] ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۸ق، ج۱۰، ص۳۵۱-۳۵3؛ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۱۳، ص۲۹۵؛ طبری، تاریخ، ۱۳۸۷ق. ج۵، ص۲۷۹.
مرجع : ایسنا
