کد مطلب : ۳۴۸۶۲
آیت الله شبیری زنجانی
عده‌ای برای خود دکان و دستگاهی تدارک می‌بینند
آیت الله شبیری زنجانی در دیدار اعضای بیت مرحوم آیت الله مومن با ایشان، با اشاره به شخصیت علمی آن عالم فقید، اظهار داشت: متاسفانه در این دوره‌های اخیر آن مرتبه‌ای از عشق به علم، زهد و تقوایی که قدمای ما داشتند باقی نمانده است و در این شرایط افراد استثناء، نمونه‌های الهی هستند.
وی خاطرنشان کرد: مکرر درباره وضعیت علمی حوزه گفته‌ام؛ اما متاسفانه برخی حتی با علومی که نیاز حوزه و ملا شدن طلبه است مبارزه کرده و طلبه را نسبت به آن علوم سست می کنند.
وی با نقل حکایتی از عشق و علاقه وافر علمای گذشته به مباحث علمی افزود:مرحوم شیخ علی محمد نجف آبادی که استاد مرحوم آسیدجمال گلپایگانی بوده در نجف به سلوک و عرفان شناخته می شد و عاشق علمیات و کتابخانه‌اش بود. الان کتابخانه را به حسینیه شوشتری‌ها هدیه کرده‌اند.
مرحوم سیدمحمد صادق لواسانی از پدرش آقا سیدابوالقاسم که از شاگردان مرحوم آخوند بوده، این داستان را نقل می‌کرد. شیخ علی محمد بیمار می شود. آقا سیدابوالقاسم لواسانی برای عیادتش می رود. شیخ علی محمد به او می گوید من امروز را به پایان نمی رسانم اما شنیده‌ام که آخوند خراسانی، کتاب “کفایه الأصول” نوشته است. مقداری از آن را برای من بگو تا قبل از فوتم آن را شنیده باشم. مقداری از کفایه را برایش می‌گویند و او در همان روز فوت می کند.
حضرت آیت الله شبیری زنجانی ادامه داد: علمای ما اینگونه به علم عشق می ورزیدند اما الان یک عده ای با این آثار مبارزه می کنند و عده ای بی‌اطلاع هم تحت تاثیر این سخنان و تبلیغاتشان قرار می‌گیرند.
وی با انتقاد از رواج برخی روشهای تصنعی و انحرافی به عنوان سیر و سلوک -که از فقاهت و روش علمای سلف فاصله دارند- افزود: در طول تاریخ حوزه همیشه علمای اهل سلوکی بودند که در حوزه درس اخلاق می‌گفتند.در دوره ای چهار نفر از بزرگان متکفل تربیت و رشد معنوی طلاب بودند：آخوند ملافتحعلی، ملاحسین قلی همدانی، شیخ اسماعیل قره باغی و سیدمرتضی کشمیری. در دوره ای دیگر آقا سید احمد کربلایی و بعد شاگردانشان آسید علی قاضی و آسید عبدالغفار مازندرانی، اکثر این افراد ملا و مجتهد بودند. نقل است که مرحوم میرزا محمد تقی شیرازی، تقلید از آسیداحمد کربلایی را جایز می دانسته اما ایشان نمی پذیرفته است. خب اینها هم اهل علم بودند و هم اهل اخلاق. در حوزه درس اخلاق می گفتند و طلبه‌ها تحت تربیت آنها بودند اما این نسل گویا منقرض شده و دیگر از این افراد در حوزه خبری نیست.
این مرجع تقلید شیعیان تصریح کرد: وجه مشترک تعالیم این بزرگان اخلاق این بوده که کسی که می خواهد در اخلاق کار کند باید واجبات را درست انجام بدهد و محرمات را ترک کند. پایه اخلاق و سلوک معنوی، مراقبت در عمل به واجبات و ترک محرماتی است که در شریعت آمده است. انسان مراقب باشد غیبت نکند. این کار سنگینی است. ماها به این مساله اهمیت نمی دهیم. همه می‌گوییم غیبت گناه کبیره است اما انجام می دهیم. ترک غیبت جزء اهم امور است اما به آن توجه نمی کنیم.البته گاهی هم کج سلیقگی‌هایی ایجاد می شود و در مقابل سیره معصومین علیهم السلام و روش علمای گذشته، عده‌ای برای خود دکان و دستگاهی تدارک می‌بینند اما آنچه برای ما باید مهم باشد سخنان معصومین علیهم السلام و اجرای آن در جامعه است.
وی با تقدیر از تلاشهای علمی و ساده زیستی آیت الله مومن افزود: ایشان استعداد مطلوبی داشت و از این نعمت استفاده کردند. عمر محدود است و انسان نمی تواند انتظار زندگی ابدی داشته باشد اما آنچه که می ماند خدمت به علم و دین است. ساده زیستی و زهد ایشان تعلیمی برای طلاب است. اگر عالم اهل تشریفات باشد جامعه از او الگو می گیرد.
وی خاطرنشان کرد: مکرر درباره وضعیت علمی حوزه گفته‌ام؛ اما متاسفانه برخی حتی با علومی که نیاز حوزه و ملا شدن طلبه است مبارزه کرده و طلبه را نسبت به آن علوم سست می کنند.
وی با نقل حکایتی از عشق و علاقه وافر علمای گذشته به مباحث علمی افزود:مرحوم شیخ علی محمد نجف آبادی که استاد مرحوم آسیدجمال گلپایگانی بوده در نجف به سلوک و عرفان شناخته می شد و عاشق علمیات و کتابخانه‌اش بود. الان کتابخانه را به حسینیه شوشتری‌ها هدیه کرده‌اند.
مرحوم سیدمحمد صادق لواسانی از پدرش آقا سیدابوالقاسم که از شاگردان مرحوم آخوند بوده، این داستان را نقل می‌کرد. شیخ علی محمد بیمار می شود. آقا سیدابوالقاسم لواسانی برای عیادتش می رود. شیخ علی محمد به او می گوید من امروز را به پایان نمی رسانم اما شنیده‌ام که آخوند خراسانی، کتاب “کفایه الأصول” نوشته است. مقداری از آن را برای من بگو تا قبل از فوتم آن را شنیده باشم. مقداری از کفایه را برایش می‌گویند و او در همان روز فوت می کند.
حضرت آیت الله شبیری زنجانی ادامه داد: علمای ما اینگونه به علم عشق می ورزیدند اما الان یک عده ای با این آثار مبارزه می کنند و عده ای بی‌اطلاع هم تحت تاثیر این سخنان و تبلیغاتشان قرار می‌گیرند.
وی با انتقاد از رواج برخی روشهای تصنعی و انحرافی به عنوان سیر و سلوک -که از فقاهت و روش علمای سلف فاصله دارند- افزود: در طول تاریخ حوزه همیشه علمای اهل سلوکی بودند که در حوزه درس اخلاق می‌گفتند.در دوره ای چهار نفر از بزرگان متکفل تربیت و رشد معنوی طلاب بودند：آخوند ملافتحعلی، ملاحسین قلی همدانی، شیخ اسماعیل قره باغی و سیدمرتضی کشمیری. در دوره ای دیگر آقا سید احمد کربلایی و بعد شاگردانشان آسید علی قاضی و آسید عبدالغفار مازندرانی، اکثر این افراد ملا و مجتهد بودند. نقل است که مرحوم میرزا محمد تقی شیرازی، تقلید از آسیداحمد کربلایی را جایز می دانسته اما ایشان نمی پذیرفته است. خب اینها هم اهل علم بودند و هم اهل اخلاق. در حوزه درس اخلاق می گفتند و طلبه‌ها تحت تربیت آنها بودند اما این نسل گویا منقرض شده و دیگر از این افراد در حوزه خبری نیست.
این مرجع تقلید شیعیان تصریح کرد: وجه مشترک تعالیم این بزرگان اخلاق این بوده که کسی که می خواهد در اخلاق کار کند باید واجبات را درست انجام بدهد و محرمات را ترک کند. پایه اخلاق و سلوک معنوی، مراقبت در عمل به واجبات و ترک محرماتی است که در شریعت آمده است. انسان مراقب باشد غیبت نکند. این کار سنگینی است. ماها به این مساله اهمیت نمی دهیم. همه می‌گوییم غیبت گناه کبیره است اما انجام می دهیم. ترک غیبت جزء اهم امور است اما به آن توجه نمی کنیم.البته گاهی هم کج سلیقگی‌هایی ایجاد می شود و در مقابل سیره معصومین علیهم السلام و روش علمای گذشته، عده‌ای برای خود دکان و دستگاهی تدارک می‌بینند اما آنچه برای ما باید مهم باشد سخنان معصومین علیهم السلام و اجرای آن در جامعه است.
وی با تقدیر از تلاشهای علمی و ساده زیستی آیت الله مومن افزود: ایشان استعداد مطلوبی داشت و از این نعمت استفاده کردند. عمر محدود است و انسان نمی تواند انتظار زندگی ابدی داشته باشد اما آنچه که می ماند خدمت به علم و دین است. ساده زیستی و زهد ایشان تعلیمی برای طلاب است. اگر عالم اهل تشریفات باشد جامعه از او الگو می گیرد.
