کد مطلب : ۶۹۹۵
کارگردان «شعله در زمهریر»:
مداحی در تئاتر، افت کیفیت نیست
محمدرضا مداحیان، کارگردان تئاتر «شعله در زمهریر» در گفت‌وگو با خبرنگار خیمه گفت: «این کار مربوط به پنج سال پیش است اما به دلیل استقبال مخاطبان، هر سال اجرا می‌شود. هرچند امسال در نظر داشتم برای این ایام کار دیگری را به روی صحنه ببرم اما مسوولان قبول نکردند و دلیل آن را هم استقبال زیاد مردم از این کار عنوان کردند.»
وی همچنین گفت:«این نمایش به عنوان پرمخاطب‌ترین نمایش‌هایی که در حال اجراست آنچنان‌که ما خودمان هم باور نمی‌کردیم چنین جمعیتی پای این نوع تئاتر بنشیند.»
مداحیان گفت:«من کارهای مذهبی و حرفه‌ای، که بزرگان تئاتر کار کرده‌اند را دیده‌ام که برخی از آنها واقعا ناموفق بوده‌اند.»
وی با بیان اینکه «ساده نیست چنین جمعیتی را به تماشای تئاتر کشاند» گفت:«ما تلاش کردیم در کارمان ابزار و وسائل تئاتر را وارد صحنه کار مذهبی کنیم و این، آن چیزی است که من تصور می‌کنم ما تلاش کردیم اتفاق بیفتد.»
وی اظهار داشت:«باید یک پشتوانه‌ای برای این نوع از تئاتر وجود داشته باشد. مثلا باید تماشاچی فلان گروه بفهمد که این گروه توانایی‌هایی دارد برای جذب مخاطب که کارهایش را دیده و با آن ارتباط برقرار کند.»
مداحیان گفت:«نقدهای تندی که به این نمایش می‌شود، به خاطر آن مداحی‌هایی است که ما در کار استفاده کرده‌ایم. اما من معتقدم که موسیقی ابزار تئاتر است و شایسته نیست که به آن ایراد گرفته شود.»
وی درخصوص شائبه‌های پیرامون توزیع رایگان بلیط این کار توضیح داد:«من نیز چنین حرف‌هایی را شنیده‌ام و به شدت ناراحت شدم. اصلا این‌طوری نیست که در میان مردم کارت مجانی توزیع کنیم. ما برای اجرای «شعله در زمهریر»، با مرکز ۲۵میلیون قرارداد داشتیم ولی هزینه کار، ۶۰ میلیون شد و ما نیاز داریم برای جبران هزینه‌های خود، درآمدی از راه فروش بلیط داشته باشیم.»
مداحیان اظهار داشت:«اصلا فرض کن کارت رایگان هم توزیع شود ولی آیا اگر کار بد باشد، مخاطب رغبتی به تماشای آن نشان می‌دهد؟ آیا اگر تماشاگر با حیل و طرف وارد سالن شود، اگر کار بد باشد، تا انتها پای آن می‌نشیند؟ در حالیکه ما شاهدیم در طول اجراهای مختلف این کار، تعداد کسانی که وسط نمایش سالن را ترک می‌کنند، به ده نفر هم نمی‌رسد.»
وی با بیان اینکه بعضی‌ها ناراحتند از اینکه کار ما مخاطب دارد و فروش می‌کند، گفت:«برای این کار فکر شده بود و اتفاقی نبود این حجم از تماشاچی. ما فکر کرده‌ایم و راه جذب مخاطب را پیدا کرده‌ایم.»
وی افزود:«ما بدون رابطه آمدیم ولی ایراد تئاتری‌ها این است که وقتی حرفه‌ای‌ها کار اجرا می‌کنند و سالن‌ها خالی است، کلی در روزنامه ها فریاد "وا اسفا" سر می‌دهند، اما حال که تئاتر ما با استقبال پرشور مخاطبان مواجه شده است، در نقدهای خود می‌گویند این ناشناس‌ها از کجا آمده‌اند؟ یا هویت تئاتر شهر با غیرحرفه‌ای‌ها در حال از دست رفتن است.»
وی همچنین گفت:«این نمایش به عنوان پرمخاطب‌ترین نمایش‌هایی که در حال اجراست آنچنان‌که ما خودمان هم باور نمی‌کردیم چنین جمعیتی پای این نوع تئاتر بنشیند.»
مداحیان گفت:«من کارهای مذهبی و حرفه‌ای، که بزرگان تئاتر کار کرده‌اند را دیده‌ام که برخی از آنها واقعا ناموفق بوده‌اند.»
وی با بیان اینکه «ساده نیست چنین جمعیتی را به تماشای تئاتر کشاند» گفت:«ما تلاش کردیم در کارمان ابزار و وسائل تئاتر را وارد صحنه کار مذهبی کنیم و این، آن چیزی است که من تصور می‌کنم ما تلاش کردیم اتفاق بیفتد.»
وی اظهار داشت:«باید یک پشتوانه‌ای برای این نوع از تئاتر وجود داشته باشد. مثلا باید تماشاچی فلان گروه بفهمد که این گروه توانایی‌هایی دارد برای جذب مخاطب که کارهایش را دیده و با آن ارتباط برقرار کند.»
مداحیان گفت:«نقدهای تندی که به این نمایش می‌شود، به خاطر آن مداحی‌هایی است که ما در کار استفاده کرده‌ایم. اما من معتقدم که موسیقی ابزار تئاتر است و شایسته نیست که به آن ایراد گرفته شود.»
وی درخصوص شائبه‌های پیرامون توزیع رایگان بلیط این کار توضیح داد:«من نیز چنین حرف‌هایی را شنیده‌ام و به شدت ناراحت شدم. اصلا این‌طوری نیست که در میان مردم کارت مجانی توزیع کنیم. ما برای اجرای «شعله در زمهریر»، با مرکز ۲۵میلیون قرارداد داشتیم ولی هزینه کار، ۶۰ میلیون شد و ما نیاز داریم برای جبران هزینه‌های خود، درآمدی از راه فروش بلیط داشته باشیم.»
مداحیان اظهار داشت:«اصلا فرض کن کارت رایگان هم توزیع شود ولی آیا اگر کار بد باشد، مخاطب رغبتی به تماشای آن نشان می‌دهد؟ آیا اگر تماشاگر با حیل و طرف وارد سالن شود، اگر کار بد باشد، تا انتها پای آن می‌نشیند؟ در حالیکه ما شاهدیم در طول اجراهای مختلف این کار، تعداد کسانی که وسط نمایش سالن را ترک می‌کنند، به ده نفر هم نمی‌رسد.»
وی با بیان اینکه بعضی‌ها ناراحتند از اینکه کار ما مخاطب دارد و فروش می‌کند، گفت:«برای این کار فکر شده بود و اتفاقی نبود این حجم از تماشاچی. ما فکر کرده‌ایم و راه جذب مخاطب را پیدا کرده‌ایم.»
وی افزود:«ما بدون رابطه آمدیم ولی ایراد تئاتری‌ها این است که وقتی حرفه‌ای‌ها کار اجرا می‌کنند و سالن‌ها خالی است، کلی در روزنامه ها فریاد "وا اسفا" سر می‌دهند، اما حال که تئاتر ما با استقبال پرشور مخاطبان مواجه شده است، در نقدهای خود می‌گویند این ناشناس‌ها از کجا آمده‌اند؟ یا هویت تئاتر شهر با غیرحرفه‌ای‌ها در حال از دست رفتن است.»
