تاریخ انتشار
شنبه ۱۳ تير ۱۳۸۸ ساعت ۱۱:۳۵
۰
کد مطلب : ۷۳۷۸

«نیایش» پاسخی به خلأهای عاطفی انسان امروز است

«نیایش» پاسخی به خلأهای عاطفی انسان امروز است
حجت‌الاسلام مرتضی وافی با اشاره به اینکه انسان برای ارتباط با مبدأ و خالق هستی احساس نیاز می کند، بیان کرد: «احساس نیاز برای ارتباط با یک نیروی قدرتمند، احساسی فطری است.»

مدیر مرکز مطالعات راهبردی خیمه با بیان اینکه «گاهی برخی مسائل مانع ارتباط انسان با مبدأ هستی می‌شوند»، تصریح کرد: «از این رو فضای نیایش اصیل تبدیل به ادعاهای کاذب، مدعیان دروغین، انسان‌های ساختگی، آداب و رسوم خرافی و ادعیه و اعمال ساختگی می‌شود. در تمام ادیان الهی و در کلام همه پیامبران عظیم‌الشأن نیایش کلید و محور است. به طوری‌که سرلوحه شعار همه انبیا توحید و خداپرستی است.


یکتاپرستی با نیایش معنا می‌یابد
دبیر شورای فرهنگی و برنامه‌ریزی مسجد مقدس جمکران با اشاره به اینکه یکتاپرستی با نیایش معنا پیدا می کند، خاطرنشان کرد: «گرچه این نقشها به استناد آیات قرآن و متون روایی در هر دوره‌ای از دینداری متفاوت بوده، اما فضای نیایش در همه ادیان الهی یکی است.»

حجت‌الاسلام وافی گفت: «انسان گرفتار به واسطه دعا از گرفتاری نجات می‌یابد نه اینکه مشکل او حل شود، بلکه احساس می‌کند جایی دارد که با آن فضا ارتباط برقرار کند، بار اندوه و فشار مشکلات او کاسته می‌شود، حتی اگر حاجتش برآورده نشود.»


آرامش روانی مهمتر از برآورده شدن حاجات است
مدیر مرکز مطالعات راهبردی خیمه با اشاره به اینکه «انسان در دعا خواستار رفع حاجات خود است»، بیان کرد: «هیچ دعایی بی نتیجه نیست. هنگامی که انسان به سمت دعا می‌رود، به علت ارتباط با قدرت لایزال آرامش روحی و روانی کسب می‌کند که مهمتر از برآورده شدن حاجات است.»

دبیر شورای فرهنگی و برنامه‌ریزی مسجد مقدس جمکران افزود: «در دعاهای اصیل روش زندگی کردن و برخورد با مشکلات آمده است و آثار و برکات مهمی به دنبال دارد؛ به طوریکه می‌توان گفت آرامش نتیجه حضور در کلاس درس معرفت است که در دعا و نیایش ایجاد می‌شود؛ دعا مفاهیم مختلفی به ما القا می‌کند.»

وی با بیان اینکه «انسانی که در فضای مدرن امروز، جامعه صنعتی و اطلاعاتی و فرا اطلاعاتی سرو کار دارد روح و روانش افسرده می شود و حس کمبود می‌کند»، تصریح کرد: «تعابیر دعاهای مختلف این کمبود عاطفی و هویتی انسان را می‌پوشاند.»
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما