درباره سيدعبدالعزيزحکيم

پدر ايشان مرجع بزرگوار تقليد،  آيت‌الله العظمي سيدمحسن حکيم بود و ۱۰ برادر و چهار خواهر، فرزندان اين خانواده را تشکيل مي‌دادند که تنها دو نفر از آنان شامل يک خواهر و يک برادر (عبدالعزيز) باقي مانده بودند.

‌هفت برادر ايشان را رژيم بعث عراق به شهادت رساند که همه آنان روحاني و چند تن از آنان نيز به درجه اجتهاد و مرجعيت نائل شده بودند.

سيد عبدالعزيز حکيم، فرزند کوچک آیت الله سیدمحسن حکیم، دوازدهم شهريور ماه ۱۳۸۲ و پس از شهادت سيد محمدباقر حکيم، رييس مجلس اعلاي اسلامي عراق در نجف اشرف به رياست مجلس اعلاي اسلامي عراق انتخاب شد.

وي در اوايل دهه هفتاد ميلادي به تحصيل علوم ديني پرداخت و دروس ديني خود را نزد برخي از علما از جمله سيد محمود هاشمي شاهرودي ، سيد عبدالصاحب حکيم برادر خود و آيت الله شهيد سيد محمدباقر حکيم گذراند.

عبدالعزيز حکيم بعد از پايان درس سطح در فقه و اصول ، بحث خارج را از استاداني چون شهيد سيدمحمدباقر صدر و آيت الله خويي فراگرفت و به نوشتن تقريرات درسي شهيد صدر اقدام کرد.

وي پس از شهادت سيدمحمدباقر صدر وارد فعاليت‌هاي سياسي و مجبور به مهاجرت به ايران شد.

سيد عبدالعزيز حکيم پس از حضور در ايران راه مبارزه مسلحانه عليه رژيم صدام را براي رهايي ملت مظلوم عراق انتخاب کرد و در اين راستا نقش موثري در ايجاد سپاه بدر، شاخه نظامي مجلس اعلاي اسلامي عراق و مرکز حقوق بشر عراق ايفا کرد.

وي که پس از سقوط صدام به عراق بازگشته بود، مدتي نيز رياست دوره‌اي شوراي انتقالي عراق را بر عهده داشت و در هماهنگي با ساير گروه‌هاي اسلامي عراق در اولين دور از مجلس ملي عراق پس از سقوط صدام ائتلاف يکپارچه عراق را با همکاري گروه‌هاي عمده اسلامي تشکيل داد که داراي بيش از صد و سی نماينده در مجلس بود.

سيد عبدالعزيز حکيم همچنين پس از حضور در عراق خدمات ارزشمندي را براي برقراري آرامش انجام داد.

وی روز چهارشنبه، چهارم شهریور ۱۳۸۸، بر اثر ابتلا به بيماري سرطان ريه، در يکي از بيمارستان‌هاي تهران دار فانی را وداع گفت.