کد مطلب : ۲۷۰۲۱
دل‌های مردم عراق با حسین (ع) و شمشیرهایشان با بنی‌امیه است
مجتبی فرآورده نویسنده و کارگردان سینما با سلسله یادداشت هایی که از روز هفتم ذیحجه شروع شده است و تا اربعین ادامه دارد قرار است روزشمار وقایع کاروان حسینی در این ایام را روایت کند که امروز سیزدهم ذیحجه هفتمین یادداشت وی را می خوانید:
سیزدهم ذیحجه
«شب از راه رسید بود و کاروانیان برخی در پناه خیمه ها آرمیده و گروهی به گِرد آتش نشسته و گوش جان سپرده بودند به آیات کتاب الله، که به صدای بُریر تلاوت شد.
نسیم شبانگاه، شعله های پی سوز را بازی داد و خیمۀ قافله سالار، میزبان مهمانی دیگر بود.
قافله سالار گفت: از کدام قبیله ای؟
مرد گفت: از بنی اسد.
پرسید: برادر اسدی، از کجا می آیی؟
گفت: از عراق.
پرسید: مردمان را چگونه وداع کردی؟
گفت: در حالی که دل های آنان با تو و شمشیرهایشان با بنی امیه است.
قافله سالار لحظه‌ای به سکوت نشست و آهی کشید.
گفت: راست می گویی برادر!
و پیالۀ شیر را به او تعارف کرد. مرد اسدی جرعه ای نوشید و نفسی تازه کرد.
گفت: فرصت را غنیمت بدانم و پرسشی کنم؟
قافله سالار اجازه داد.
گفت: مرا از مُراد آیه «يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ» آگاه می کنی؟
گفت: امام بر دو گونه است، امامی که به هدایت می خواند و امام گمراهی که به ضلالت دعوت می کند.
هر که امام هدایت را پاسخ دهد به بهشت رهنمون شود و هر که امام ضلالت را اطاعت کند به آتش درآید.
و این قول خدای تعالی است که فرمود، گروهی در بهشتند و گروهی در آتش.»
سیزدهم ذیحجه
«شب از راه رسید بود و کاروانیان برخی در پناه خیمه ها آرمیده و گروهی به گِرد آتش نشسته و گوش جان سپرده بودند به آیات کتاب الله، که به صدای بُریر تلاوت شد.
نسیم شبانگاه، شعله های پی سوز را بازی داد و خیمۀ قافله سالار، میزبان مهمانی دیگر بود.
قافله سالار گفت: از کدام قبیله ای؟
مرد گفت: از بنی اسد.
پرسید: برادر اسدی، از کجا می آیی؟
گفت: از عراق.
پرسید: مردمان را چگونه وداع کردی؟
گفت: در حالی که دل های آنان با تو و شمشیرهایشان با بنی امیه است.
قافله سالار لحظه‌ای به سکوت نشست و آهی کشید.
گفت: راست می گویی برادر!
و پیالۀ شیر را به او تعارف کرد. مرد اسدی جرعه ای نوشید و نفسی تازه کرد.
گفت: فرصت را غنیمت بدانم و پرسشی کنم؟
قافله سالار اجازه داد.
گفت: مرا از مُراد آیه «يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ» آگاه می کنی؟
گفت: امام بر دو گونه است، امامی که به هدایت می خواند و امام گمراهی که به ضلالت دعوت می کند.
هر که امام هدایت را پاسخ دهد به بهشت رهنمون شود و هر که امام ضلالت را اطاعت کند به آتش درآید.
و این قول خدای تعالی است که فرمود، گروهی در بهشتند و گروهی در آتش.»
مرجع : مهر
