آیا اُمتی که حسین(ع) را کُشتند امید به شفاعت جدّ او دارند

مجتبی فرآورده نویسنده و کارگردان سینما با سلسله یادداشت هایی که از روز هفتم ذیحجه شروع شده و تا اربعین حسینی ادامه دارد، روزشمار وقایع کاروان حسینی در این ایام را روایت می‌کند و امروز هجدهم محرم، چهل و دومین یادداشت وی را می‌خوانید: هجدهم محرم «شب بود و شهر بی طپش، در شب تاریک خُفته بود. مردان سپاه، سرها را در صندوق نهاده بودند و چند تن به نگهبانی. بازماندگان کاروان، خسته و رنجور و داغدیده. و سیدالساجدین، در سکوت بود و سکوت، چشم به صندوق حاوی سر پدر داشت. به یکباره نور، از صندوق زبانه کشید و پرتو افشانی کرد، به قلب آسمان رفت و آسمان را نور باران کرد، و او، در اندیشۀ کارستان پدر، فقط نگاه به آینده داشت. آینده ای بسیار دور، که پدر دوباره بازگردد. ناگهان دستی پدیدار شد از دیوار شهر، و با خط خون نوشت، آیا اُمتی که حسین را کُشتند، امید به شفاعت جدّ او در روز حساب دارند؟ و دست، ناگهان مخفی شد. و سیدالساجدین، آیه ای از کتاب الله را بخاطر آورد. یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا ای كسانی كه ایمان آورده ‏اید، مَنْ یَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دینِهِ هر كس از شما از دین خود برگردد، فَسَوْفَ یَأْتِی اللّهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَ یُحِبُّونَهُ. (۱) به زودی خدا گروهی دیگر را می ‏آورد كه آنان را دوست می‏ دارد و آنان نیز او را دوست دارند.» ...... ۱- سوره مائده. آیه ۵۴