کد مطلب : ۷۸۶۰
در کلام امام حسین
در كلام امام حسين(ع): رضای اهلبیت(ع) به رضایت الهی
اللهُمَّ وَ أنّی مَعَ ذلِکَ کُلُّهُ عائِذٌ بِکَ، لائِذٌ بِحَولِکَ وَ قُوَّتِکَ، راضٍ بِحُکمِکَ الّذی سُقتَهُ إلَیَّ فی عِلمِکَ، جارٍ بِحَیثُ أجرَیتَنی، قاصِدٌ ما أمَّمتَنی، غَیرُ ضَنینٍ بِنَفسی فیما یُرضیکَ عَنّی إذ بِهِ قَد رَضَّیتَنی.
خدایا! من با همه اینها به تو پناهنده میشوم و به چارهجویی و نیروی تو پناه میبرم، و به حکم تو –که با علم خود، آن را به سوی من راندهای- خشنودم و به هرجا روانهام کنی، میروم. هر چه تو قصد کردهای، قصد میکنم و در آنچه تو را از من راضی میکند، از جانم دریغ نمیکنم؛ چرا که تو مرا بدان راضی داشتهای.
منبع:
حكمتنامه امام حسین (ع)، جلد اول، محمدی ریشهری، با همکاری سید محمود طباطبائینژاد، سید روحالله طبایی، مترجم عبدالهادی سمعوی، قم، دارالحدیث، ۱۳۸۵، صفحه ۱۲۱-۱۲۰نقل از مهجالدعوات ص ۶۸، بحارالأنوار ج ۸۵ ص ۲۱۴ ح ۱