در كلام امام حسين(ع): ایمان و یقین

عَن یحیی بن یَعمُر: کنت عِندَ الحسین علیه‌السلام إذ دَخلَ عَلَیهِ رَجُل مِنَ العَرَبِ مُتَلَثِّماً أسمَرُ شَدیدُ الَّسمرَةِ فَسَلَّمَ ورَدَّ الحُسَینُ علَیه‌السَّلام:
فَقالَ یَابن رَسول‌ِ اللهِ مَسألَةٌ. 
فَقالَ: هاتِ.
.....[در متن منبع این بخش افتاده است]......
قالَ: أربَعُ اصابِعَ.
قالَ: کَیفَ؟
قالَ: الإیمانُ ما سَمِعناهُ و الیَقینَ ما رَأَیناهُ و بَینَ السَّّمعِ و البَصَرَ أربَعُ أصابِعَ.
قالَ: فَکَم بَینَ السَّماءِ وَ الأَرضِ؟‌
قالَ: دَعوَةٌ مُستجابَة.
قالَ: فَکَم بَینَ المَشرِقِ وَ المَغرِبِ؟
قالَ: مَسیرَةُ یَومٍ لِلشَّمسِ.

به نقل از یحیی بن یَعمُر: نزد امام حسین (ع) بودم که مرد عربی بسیار گندمگون، در حالی که روی خود را پوشانده بود، بر او درآمد و سلام داد و امام (ع) هم پاسخش را داد.
او پرسید: ای فرزند رسول خدا سؤالی دارم.
فرمود: «بگو!»
گفت: میان ایمان و یقین چقدر فاصله است؟
فرمود: «چهار انگشت»
گفت: چگونه؟
فرمود: «ایمان، چیزی است که شنیده‌ایم و یقین، چیزی است که دیده‌ایم و میان گوش و چشم، چهار انگشت فاصله است.»
گفت: میان آسمان و زمین، چقدر فاصله است؟
فرمود: «دعایی که مستجاب شود»
گفت: میان مشرق و مغرب چقدرراه است؟
فرمود: «راه یک روزِ خورشید»

منبع:
حكمت‌نامه امام حسین (ع)، جلد اول، محمدی ری‌شهری، با همکاری سید محمود طباطبائی‌نژاد، سید روح‌الله طبایی، مترجم عبدالهادی مسعودی، قم، دارالحدیث، ۱۳۸۵، صفحه ۶۱-۵۸ به نقل از کفایه الاثر ص ۲۳۲، بحارالانوار ج ۳۶ ص ۳۸۴ ح ۵، الاحتجاج ج ۲ ص ۱۵ ح ۱۴۹، المناقب لابن شهر آشوب ج ۴ ص ۱۳ عن الامام الحسن علیه‌السلام و کلاها نحوه