کد مطلب : ۱۱۸۶۷
درباره آنطوان بارا
آنطوان بارا (معاصر- ۱۹۴۳ م) نویسنده مسیحی، عرب زبان و آگاه به تاریخ اسلام است که در سال ۱۹۴۳ م، در سوریه متولد شد.
او از کودکی به دلیل حضور در مدارس مسلمانان، با دین اسلام آشنا شد و به توصیه آیت الله سید محمد شیرازی، به تحقیق درباره حادثه عاشورا و قیام امام حسین(ع) پرداخت و تا آنجا پیش رفت که درسال ۱۹۷۸ م، کتاب «امام حسین(ع) در اندیشه مسیحیت» را منتشر کرد.
وی به برخی شرق‌شناسان که واقعه دردناک کربلا را فقط یک درگیری نظامی که بدون تدبیر، تبدیل به قیام شده و بُعد الهی آن را لحاظ نمی‌کنند، خرده می‌گیرد و علت آن را «مسیحی غربی» آن عده از شرق‌شناسان می‌داند و علت اینکه خود، بعد الهی را در واقعه کربلا لحاظ می‌کند، مسیحی عربی بودن خود می‌داند.
از جمله آثار او می‌توان به «چهار ویژگی انقلاب حسین(ع)»، «من یک مسیحی شیعه‌گرا هستم» و «امام حسین(ع) در اندیشه مسیحیت» اشاره کرد.
او با لحنی نزدیک به شیعه می‌گوید: «پس از دو سال مطالعه سیره سیدالشهدا(ع) بهتر دیدم که افکار و دیدگاه‌های خود را مرتب کنم تا از آن به بعد بر اساس آنچه به دست آوردم و در پرتو افکار و الهاماتی که با عنایت خداوند کسب کردم، یک سال را نیز در تألیف کتاب سپری کنم.
اینک وقتی آن را بازخوانی می‌کنم، اطمینان می‌یابم که من در خلال تهیه آن تحت تأثیر الهاماتی قرار داشته‌ام که بدون آن هرگز نمی‌توانم این کار را به پایان ببرم به همین خاطر خدا را سپاس می‌گویم و یقین دارم که مشمول عنایت گل خوشبوی پیامبر(ص)، سربریده از روی ستم و شهید راه حق در دل سرزمین کربلا، حسین(ع) خواهم بود.»
سپس می‌نویسد: «هیچ حماسه انسانی، چه در گذشته و چه در حال، به اندازه حماسه شهادت‌طلبانه کربلا موجب همدردی و درس‌آموزی نشده است. انقلابی بود در حد بزرگترین حادثه درونی امت اسلام که وجود آن نقطه عطف مؤثری در مسیر اندیشه اسلامی به حساب می‌آمد. اگر این حادثه نبود اسلام آیین بی‌خاصیتی می‌گشت که در کاسه ظاهری سر قرار داشت، نه عقیده‌ای محکم که در درون سینه‌ها جای گیرد و وجدان هر مسلمانی را لبریز نماید. بی‌گمان زلزله‌ای بود و چه زلزله‌ای، تمامی ارکان امت اسلامی را لرزاند. چشم‌ها را باز کرد و دلها را متوجه سیطره گناه و شرارت ناشی از زورمداری و آمادگی دست پروردگان ستم بر کشت نهال فساد در سرزمین دلها نمود. تا در پس پرده‌ای دروغین ارزش‌های دینی را نابود نکنند و حقوق کسانش را نادیده نگیرند و پرتوهای درخشان جوهره سحر انگیزش را خاموش ننمایند و بر این اساس انقلاب حسین(ع) در تاریخ انسانیت از آغاز تا ابد «برترین»، «سرآمد» و «یگانه» و «بی‌نظیر» است و به جاودانگی انسانی که به خاطر آن قیام کرده، جاودانه و همیشگی خواهد بود.»
آنطوان بارا که سوری الاصل و ساکن کویت است، نویسنده‌ای توانا و ادیبی با ذوق است که علاوه بر کتاب «حسین در اندیشه مسیحیت» (اولین بار در سال ۱۹۷۸ به رشته تحریر درآمد) ۱۵جلد کتاب دیگر نیز به رشته تحریر درآورده که بیشتر آنها در حوزه ادبیات و رمان و داستان است.
وی همچنین روزنامه‌نگاری است حرفه‌ای، که بیش از چهل سال سابقه فعالیت مطبوعاتی در کارنامه خود دارد. او در مجلات و روزنامه‌های معروف و مختلف قلم زده و در حال حاضر سردبیر هفته‌نامه شبکه الحوادث کویت است.
«آنطوان بارا» تشیع را بالاترین درجات عشق الهی معرفی می‌کند و امام حسین(ع) را فقط متعلق به شیعه یا مسلمانان نمی‌داند بلکه متعلق به همه جهانیان می‌داند و او را با عبارت «حسین گوهر ادیان» معرفی می‌کند و در پایان ، سخنش را با این عبارت به انتها می‌رساند که «حسین علیه السلام در قلب من است.»
به گفته خودش، وی تاکنون ۲۵ بار نهج البلاغه را به طور کامل خوانده و هربار نکات جدیدی از آن کشف کرده است.
آنطوان بارا دارای چهار برادر و سه خواهر و همين طور چهار فرزند به نام‌های: طلال، مريم، فيصل و يوسف است.
اجداد وی در اصل از منطقه نجد عربستان بودند كه از سال‌های دور به سرزمين شام مهاجرت كردند. خانواده بارا، از طبقه متوسط پيشه‌وران و نياكان و پدرش همگی به شغل نجاری و ساختن ابزار و آلات مورد نياز كشاورزان اشتغال داشتند.
تحصيلات ابتدائی‌اش را در مدرسه متعلق به مسيحيان طی کرد. اما در دوره راهنمائی، همراه برادرش حبيب، به يك مدرسه دولتی منتقل شد. آنها نخستين دانش‌آموزان مسيحی بودند كه به اين مدرسه قدم می‌گذاشتند.
به گفته خودش، در اولين جلسه درس تعليمات دينی اسلامی، معلم آنها را به اتاق مجاور می‌برد؛ با این تصور که نيازی نيست در اين درس شركت كنند و قرار بر آن می‌شود که نمره درس دينی آنها را براساس نمره درس عربی تعیین کنند.
اما پدرشان «یوسف» می‌گوید که آنها نیز بايد در درس تعلميات دينی اسلامی شركت كنند تا با ساير اديان آشنا شوند و عادت كنند كه از فرهنگ اسلامی هم بياموزند. چرا که به اعتقاد او، آنها به عنوان اعراب مسيحی از همان تمدن و فرهنگ سيراب می‌شوند و در يك محيط فرهنگی، زندگی می‌كنند و لذا نبايد از هر آنچه كه مربوط به مسلمانان است، ناآگاه باشند.
و اينچنين بود كه پدرشان زمينه آشنايی او را با اسلام فراهم كرد. در دوره دبيرستان نيز رشته ادبی را برگزيد و در سنين پايين و از همان دوران دبيرستان كار مطبوعاتی را آغاز كرد.
پس از مهاجرت به كويت اولين بار به عنوان نويسنده ورزشی در روزنامه «اخبار الكويت» مشغول به كار شد. از آن تاريخ به بعد در بخش‌های مختلف مطبوعاتی اعم از ورزشی، فرهنگی، اقتصادی، هنری و محلی به نويسندگی و يا سردبيری در روزنامه‌ها و نشريات مختلف مشغول بوده است.
در زمينه تأليف نيز اولين كتابش را در سنين جوانی بنام «الحسين فی الفكر المسيحی» به رشته تحرير درآورد.
آنطوان بارا در این‌باره می‌گوید: «البته خودم نمی‌دانم چگونه اين كتاب دشوار را نگاشتم و هر وقت آن را می‌خوانم تعجب می‌كنم كه چگونه فعاليت فكری خود را با اين كتاب آغاز كردم البته نگارش اين كتاب راهگشای نوشتن ۱۵ كتاب ديگر در زمينه‌های ادبی شد.»
بارا، بیش از ۲۷ سال است که کتابی با نام «زينب صرخه اكملت مسيره » (زينب فريادی كه مسير امام حسين(ع) را كامل كرد) در دست تالیف دارد اما به اعتراف خودش، مشغله مانع از تکمیل این اثر می‌شود. در عین حال می‌گوید: «هنوز نگارش آن را به پايان نبرده‌ام چون احتمال می‌دهم همچون كتاب برادرش حسين(ع) در نيايد.»
او از کودکی به دلیل حضور در مدارس مسلمانان، با دین اسلام آشنا شد و به توصیه آیت الله سید محمد شیرازی، به تحقیق درباره حادثه عاشورا و قیام امام حسین(ع) پرداخت و تا آنجا پیش رفت که درسال ۱۹۷۸ م، کتاب «امام حسین(ع) در اندیشه مسیحیت» را منتشر کرد.
وی به برخی شرق‌شناسان که واقعه دردناک کربلا را فقط یک درگیری نظامی که بدون تدبیر، تبدیل به قیام شده و بُعد الهی آن را لحاظ نمی‌کنند، خرده می‌گیرد و علت آن را «مسیحی غربی» آن عده از شرق‌شناسان می‌داند و علت اینکه خود، بعد الهی را در واقعه کربلا لحاظ می‌کند، مسیحی عربی بودن خود می‌داند.
از جمله آثار او می‌توان به «چهار ویژگی انقلاب حسین(ع)»، «من یک مسیحی شیعه‌گرا هستم» و «امام حسین(ع) در اندیشه مسیحیت» اشاره کرد.
او با لحنی نزدیک به شیعه می‌گوید: «پس از دو سال مطالعه سیره سیدالشهدا(ع) بهتر دیدم که افکار و دیدگاه‌های خود را مرتب کنم تا از آن به بعد بر اساس آنچه به دست آوردم و در پرتو افکار و الهاماتی که با عنایت خداوند کسب کردم، یک سال را نیز در تألیف کتاب سپری کنم.
اینک وقتی آن را بازخوانی می‌کنم، اطمینان می‌یابم که من در خلال تهیه آن تحت تأثیر الهاماتی قرار داشته‌ام که بدون آن هرگز نمی‌توانم این کار را به پایان ببرم به همین خاطر خدا را سپاس می‌گویم و یقین دارم که مشمول عنایت گل خوشبوی پیامبر(ص)، سربریده از روی ستم و شهید راه حق در دل سرزمین کربلا، حسین(ع) خواهم بود.»
سپس می‌نویسد: «هیچ حماسه انسانی، چه در گذشته و چه در حال، به اندازه حماسه شهادت‌طلبانه کربلا موجب همدردی و درس‌آموزی نشده است. انقلابی بود در حد بزرگترین حادثه درونی امت اسلام که وجود آن نقطه عطف مؤثری در مسیر اندیشه اسلامی به حساب می‌آمد. اگر این حادثه نبود اسلام آیین بی‌خاصیتی می‌گشت که در کاسه ظاهری سر قرار داشت، نه عقیده‌ای محکم که در درون سینه‌ها جای گیرد و وجدان هر مسلمانی را لبریز نماید. بی‌گمان زلزله‌ای بود و چه زلزله‌ای، تمامی ارکان امت اسلامی را لرزاند. چشم‌ها را باز کرد و دلها را متوجه سیطره گناه و شرارت ناشی از زورمداری و آمادگی دست پروردگان ستم بر کشت نهال فساد در سرزمین دلها نمود. تا در پس پرده‌ای دروغین ارزش‌های دینی را نابود نکنند و حقوق کسانش را نادیده نگیرند و پرتوهای درخشان جوهره سحر انگیزش را خاموش ننمایند و بر این اساس انقلاب حسین(ع) در تاریخ انسانیت از آغاز تا ابد «برترین»، «سرآمد» و «یگانه» و «بی‌نظیر» است و به جاودانگی انسانی که به خاطر آن قیام کرده، جاودانه و همیشگی خواهد بود.»
آنطوان بارا که سوری الاصل و ساکن کویت است، نویسنده‌ای توانا و ادیبی با ذوق است که علاوه بر کتاب «حسین در اندیشه مسیحیت» (اولین بار در سال ۱۹۷۸ به رشته تحریر درآمد) ۱۵جلد کتاب دیگر نیز به رشته تحریر درآورده که بیشتر آنها در حوزه ادبیات و رمان و داستان است.
وی همچنین روزنامه‌نگاری است حرفه‌ای، که بیش از چهل سال سابقه فعالیت مطبوعاتی در کارنامه خود دارد. او در مجلات و روزنامه‌های معروف و مختلف قلم زده و در حال حاضر سردبیر هفته‌نامه شبکه الحوادث کویت است.
«آنطوان بارا» تشیع را بالاترین درجات عشق الهی معرفی می‌کند و امام حسین(ع) را فقط متعلق به شیعه یا مسلمانان نمی‌داند بلکه متعلق به همه جهانیان می‌داند و او را با عبارت «حسین گوهر ادیان» معرفی می‌کند و در پایان ، سخنش را با این عبارت به انتها می‌رساند که «حسین علیه السلام در قلب من است.»
به گفته خودش، وی تاکنون ۲۵ بار نهج البلاغه را به طور کامل خوانده و هربار نکات جدیدی از آن کشف کرده است.
آنطوان بارا دارای چهار برادر و سه خواهر و همين طور چهار فرزند به نام‌های: طلال، مريم، فيصل و يوسف است.
اجداد وی در اصل از منطقه نجد عربستان بودند كه از سال‌های دور به سرزمين شام مهاجرت كردند. خانواده بارا، از طبقه متوسط پيشه‌وران و نياكان و پدرش همگی به شغل نجاری و ساختن ابزار و آلات مورد نياز كشاورزان اشتغال داشتند.
تحصيلات ابتدائی‌اش را در مدرسه متعلق به مسيحيان طی کرد. اما در دوره راهنمائی، همراه برادرش حبيب، به يك مدرسه دولتی منتقل شد. آنها نخستين دانش‌آموزان مسيحی بودند كه به اين مدرسه قدم می‌گذاشتند.
به گفته خودش، در اولين جلسه درس تعليمات دينی اسلامی، معلم آنها را به اتاق مجاور می‌برد؛ با این تصور که نيازی نيست در اين درس شركت كنند و قرار بر آن می‌شود که نمره درس دينی آنها را براساس نمره درس عربی تعیین کنند.
اما پدرشان «یوسف» می‌گوید که آنها نیز بايد در درس تعلميات دينی اسلامی شركت كنند تا با ساير اديان آشنا شوند و عادت كنند كه از فرهنگ اسلامی هم بياموزند. چرا که به اعتقاد او، آنها به عنوان اعراب مسيحی از همان تمدن و فرهنگ سيراب می‌شوند و در يك محيط فرهنگی، زندگی می‌كنند و لذا نبايد از هر آنچه كه مربوط به مسلمانان است، ناآگاه باشند.
و اينچنين بود كه پدرشان زمينه آشنايی او را با اسلام فراهم كرد. در دوره دبيرستان نيز رشته ادبی را برگزيد و در سنين پايين و از همان دوران دبيرستان كار مطبوعاتی را آغاز كرد.
پس از مهاجرت به كويت اولين بار به عنوان نويسنده ورزشی در روزنامه «اخبار الكويت» مشغول به كار شد. از آن تاريخ به بعد در بخش‌های مختلف مطبوعاتی اعم از ورزشی، فرهنگی، اقتصادی، هنری و محلی به نويسندگی و يا سردبيری در روزنامه‌ها و نشريات مختلف مشغول بوده است.
در زمينه تأليف نيز اولين كتابش را در سنين جوانی بنام «الحسين فی الفكر المسيحی» به رشته تحرير درآورد.
آنطوان بارا در این‌باره می‌گوید: «البته خودم نمی‌دانم چگونه اين كتاب دشوار را نگاشتم و هر وقت آن را می‌خوانم تعجب می‌كنم كه چگونه فعاليت فكری خود را با اين كتاب آغاز كردم البته نگارش اين كتاب راهگشای نوشتن ۱۵ كتاب ديگر در زمينه‌های ادبی شد.»
بارا، بیش از ۲۷ سال است که کتابی با نام «زينب صرخه اكملت مسيره » (زينب فريادی كه مسير امام حسين(ع) را كامل كرد) در دست تالیف دارد اما به اعتراف خودش، مشغله مانع از تکمیل این اثر می‌شود. در عین حال می‌گوید: «هنوز نگارش آن را به پايان نبرده‌ام چون احتمال می‌دهم همچون كتاب برادرش حسين(ع) در نيايد.»
