کد مطلب : ۶۹۱۲
امام حسين عليه السلام از مادرش مي‌گويد
نویسنده: آيت الله کريمي جهرمي
حضرت صديقه طاهره، دخت پيامبر اکرم صلي‌الله‌عليه‌و‌آله ستايشگران بي شمار دارد و از فضايل، مناقب و مقامات عاليه او ستايش هاي فراواني شده است؛ دوست و دشمن، به کمال و عظمت او اعترافات کرده و جلالت شأن وي را ستوده‌اند؛ در اين نوشتار قصد آن داريم تا ستايشها و ستايشگران بانوي آب و آيينه را به منظر چشم شما آوريم.
امام حسین(ع) در ستایش فاطمه(ع)
در زندگي حضرت سيدالشهدا، حسين بن علي(ع) به نکاتي بر مي‌خوريم که حاکي از کمال عظمت حضرت زهرا(س) از ديدگاه آن حضرت است؛ او در موارد مختلف، از مادر سخن مي‌گفت و ياد وي را زنده نگاه مي‌داشت و از الهاماتي که از مادر گرانقدر خود گرفته بود ياد مي‌کرد.
حال به نمونه‌اي از توصيفات امام حسين عليه‌السلام از مادرش اشاره مي‌کنيم:
۱- شيخ مفيد رضوان الله نقل کرده که حسن فرزند امام حسن مجتبي عليه‌السلام به خواستگاري دختر امام حسين عموي گرامي خود رفت و از آن حضرت خواست که يکي از دو دختر خود را به او تزويج فرمايد، امام حسين(ع) فرمود: « يَا بُنيّ اختِر اَحبَّهُما اِلَيک ؛ فرزندم! هر کدام را که بيشتر دوست داري انتخاب کن.»
او در برابر امام حسين ساکت ماند و شرم و حيا مانع شد که از انتخاب خود سخن بگويد؛ امام حسين عليه السلام فرمود:
« فَانّي قَد اَختَرتُ لَکَ ?بْنَتي فاطمة وُ هِي اَکثَرُهُما شَبَهاً باُمّي فاطمة بنت رسول الله صلّي الله عليهما؛ [اکنون که تو سکوت کرده و جوابي نمي‌دهي] پس من دخترم فاطمه را براي تو اختيار کردم و اوست که شباهتش به مادرم فاطمه، دختر پيامبر خدا بيشتر است.»
اين جمله زيبا و جذاب، حاکي از موقعيت والاي حضرت زهرا از ديدگاه امام حسين عليه السلام است به طوري که شباهت داشتن فرزندانش به فاطمه، برايش اهميت داشته و آن يکي که به حضرت زهرا بيشتر شبيه بوده در نظرش از ويژگي خاص و امتياز مخصوص برخوردار بوده است. چنان که نام فاطمه را براي دختر خود انتخاب فرموده است تا هر لحظه و هر ساعت ذکر فاطمه بر لب داشته باشد و اين نام مقدس از زبانش نيفتد!!
۲- در جريان شب عاشورا و بي تابي حضرت زينب کبري سلام الله عليها آمده که امام حسين عليه السلام خواهر خود را تسليت داده و نوازش مي‌کرد و در گذشت نياکان و اسلاف پاک خود را يادآوري مي‌فرمود و از جمله خاطره‌ي مادر گرامي خود را براي خواهرش زينب بيان نموده و فرمود: « وَ اُمّي خَيرٌ مِنّي...2 ؛ مادرم فاطمه‌ي زهرا از من بهتر بود اما باقي نماند و از دنيا رفت.»
آري! امام حسين(ع) در آن شب حساس توصيف ناپذير و در آن لحظات بحراني و بيم جان خواهرش زينب(س) را داشت او را به ياد مادر مي‌اندازد و درگذشت و مرگش را يادآوري مي‌کند تا شهادت خود را براي وي آسان ساخته و او را آماده تحمل اين بارگران و مصيبت کمر شکن و جانسوز بنمايد و علاوه بر اين با ذکر جمله‌ي «خير منّي»، مرتبه‌ي والا و شأن رفيع حضرت زهرا را ترسيم مي‌کند و او را بهتر از خود شمرده و فضيلت عظمتش را يادآوري مي‌نمايد.
3- قطب راوندي رحمه الله نقل مي‌کند که حضرت امام زين العابدين عليه السلام در مورد روز عاشورا و ساعات پاياني عمر امام حسين(ع) مي‌فرمايد: پدرم (که سلام و درود خدا بر او باد) روز شهادتش درحاليکه خون از بدنش مي‌جوشيد مرا به سينه چسباند و فرمود: «احفظ عنّي دعاء علَّمتنيه فاطمة صلوات الله عليها و علّمها رسول الله صلي الله عليه و اله و علّمه جبرئيل في الحاجة و المهمّ و الغمّ و النازلة اذا نزلت و الامر العظيم الفادح ؛ دعايي از من فراگير و حفظ کن که مادرم فاطمه صلوات الله عليها به من آموخته است او نيز آن را از رسول الله فرا گرفته و جبرئيل اين دعا را به جدّم تعليم داده بود. دعايي که در وقت حاجت، امر مهم، و غم و اندوه، حوادث و رويدادهاي تلخ و پيشامدهاي سخت و شکننده خوانده مي‌شود.»
فرمود دعا کن و بخوان: « بحقّ يس و القران الحکيم و بحقّ طه و القرآن العظيم يا من يقدر علي حوائج السائلين يا من يعلم ما في الضمير يا منفّساً عن المکروبين يا مفرّجاً عن المغمومين يا راحم الشيخ الکبير يا رازق الطفل الصغير يا من لا يحتاج الي التفسير صلّ علي محمد و آل محمّد وافعل بي کذا و کذا »
قابل توجه و شايان ذکر است که امام حسين عليه السلام در آن شرايط خطرناک که صدها درد و رنج و گرفتاري جانکاه از هر سو به وجود تابناکش هجوم آورده بود و در آن اثنا که درست همانند نگيني در ميان حلقه‌ي بلا و داغ و محنت‌هاي گوناگون محاصره شده بود به اين فکر است تا دعايي را که روزي در ايام کودکي، مادرش فاطمه به او آموخته و او نيز از پدر گرامي خود فرا گرفته است، به فرزند خود تعليم نمايد تا اين يادگار کانون عصمت و اين گنج پربها دست به دست گردد و در نتيجه باقي بماند تا همه‌ي آيندگان از برکات و آثار بي شمار آن بهره‌مند گرديده و استفاده نمايند.
امام حسین(ع) در ستایش فاطمه(ع)
در زندگي حضرت سيدالشهدا، حسين بن علي(ع) به نکاتي بر مي‌خوريم که حاکي از کمال عظمت حضرت زهرا(س) از ديدگاه آن حضرت است؛ او در موارد مختلف، از مادر سخن مي‌گفت و ياد وي را زنده نگاه مي‌داشت و از الهاماتي که از مادر گرانقدر خود گرفته بود ياد مي‌کرد.
حال به نمونه‌اي از توصيفات امام حسين عليه‌السلام از مادرش اشاره مي‌کنيم:
۱- شيخ مفيد رضوان الله نقل کرده که حسن فرزند امام حسن مجتبي عليه‌السلام به خواستگاري دختر امام حسين عموي گرامي خود رفت و از آن حضرت خواست که يکي از دو دختر خود را به او تزويج فرمايد، امام حسين(ع) فرمود: « يَا بُنيّ اختِر اَحبَّهُما اِلَيک ؛ فرزندم! هر کدام را که بيشتر دوست داري انتخاب کن.»
او در برابر امام حسين ساکت ماند و شرم و حيا مانع شد که از انتخاب خود سخن بگويد؛ امام حسين عليه السلام فرمود:
« فَانّي قَد اَختَرتُ لَکَ ?بْنَتي فاطمة وُ هِي اَکثَرُهُما شَبَهاً باُمّي فاطمة بنت رسول الله صلّي الله عليهما؛ [اکنون که تو سکوت کرده و جوابي نمي‌دهي] پس من دخترم فاطمه را براي تو اختيار کردم و اوست که شباهتش به مادرم فاطمه، دختر پيامبر خدا بيشتر است.»
اين جمله زيبا و جذاب، حاکي از موقعيت والاي حضرت زهرا از ديدگاه امام حسين عليه السلام است به طوري که شباهت داشتن فرزندانش به فاطمه، برايش اهميت داشته و آن يکي که به حضرت زهرا بيشتر شبيه بوده در نظرش از ويژگي خاص و امتياز مخصوص برخوردار بوده است. چنان که نام فاطمه را براي دختر خود انتخاب فرموده است تا هر لحظه و هر ساعت ذکر فاطمه بر لب داشته باشد و اين نام مقدس از زبانش نيفتد!!
۲- در جريان شب عاشورا و بي تابي حضرت زينب کبري سلام الله عليها آمده که امام حسين عليه السلام خواهر خود را تسليت داده و نوازش مي‌کرد و در گذشت نياکان و اسلاف پاک خود را يادآوري مي‌فرمود و از جمله خاطره‌ي مادر گرامي خود را براي خواهرش زينب بيان نموده و فرمود: « وَ اُمّي خَيرٌ مِنّي...2 ؛ مادرم فاطمه‌ي زهرا از من بهتر بود اما باقي نماند و از دنيا رفت.»
آري! امام حسين(ع) در آن شب حساس توصيف ناپذير و در آن لحظات بحراني و بيم جان خواهرش زينب(س) را داشت او را به ياد مادر مي‌اندازد و درگذشت و مرگش را يادآوري مي‌کند تا شهادت خود را براي وي آسان ساخته و او را آماده تحمل اين بارگران و مصيبت کمر شکن و جانسوز بنمايد و علاوه بر اين با ذکر جمله‌ي «خير منّي»، مرتبه‌ي والا و شأن رفيع حضرت زهرا را ترسيم مي‌کند و او را بهتر از خود شمرده و فضيلت عظمتش را يادآوري مي‌نمايد.
3- قطب راوندي رحمه الله نقل مي‌کند که حضرت امام زين العابدين عليه السلام در مورد روز عاشورا و ساعات پاياني عمر امام حسين(ع) مي‌فرمايد: پدرم (که سلام و درود خدا بر او باد) روز شهادتش درحاليکه خون از بدنش مي‌جوشيد مرا به سينه چسباند و فرمود: «احفظ عنّي دعاء علَّمتنيه فاطمة صلوات الله عليها و علّمها رسول الله صلي الله عليه و اله و علّمه جبرئيل في الحاجة و المهمّ و الغمّ و النازلة اذا نزلت و الامر العظيم الفادح ؛ دعايي از من فراگير و حفظ کن که مادرم فاطمه صلوات الله عليها به من آموخته است او نيز آن را از رسول الله فرا گرفته و جبرئيل اين دعا را به جدّم تعليم داده بود. دعايي که در وقت حاجت، امر مهم، و غم و اندوه، حوادث و رويدادهاي تلخ و پيشامدهاي سخت و شکننده خوانده مي‌شود.»
فرمود دعا کن و بخوان: « بحقّ يس و القران الحکيم و بحقّ طه و القرآن العظيم يا من يقدر علي حوائج السائلين يا من يعلم ما في الضمير يا منفّساً عن المکروبين يا مفرّجاً عن المغمومين يا راحم الشيخ الکبير يا رازق الطفل الصغير يا من لا يحتاج الي التفسير صلّ علي محمد و آل محمّد وافعل بي کذا و کذا »
قابل توجه و شايان ذکر است که امام حسين عليه السلام در آن شرايط خطرناک که صدها درد و رنج و گرفتاري جانکاه از هر سو به وجود تابناکش هجوم آورده بود و در آن اثنا که درست همانند نگيني در ميان حلقه‌ي بلا و داغ و محنت‌هاي گوناگون محاصره شده بود به اين فکر است تا دعايي را که روزي در ايام کودکي، مادرش فاطمه به او آموخته و او نيز از پدر گرامي خود فرا گرفته است، به فرزند خود تعليم نمايد تا اين يادگار کانون عصمت و اين گنج پربها دست به دست گردد و در نتيجه باقي بماند تا همه‌ي آيندگان از برکات و آثار بي شمار آن بهره‌مند گرديده و استفاده نمايند.
