کد مطلب : ۱۰۸۸۱
گزارشی از روند آمادهسازی نمایش «روز حسین»
تاریکی «روز حسین» رحمانیان
این نمایش برگرفته از حدیثی منتسب به امام سجاد(ع) است که میفرماید:« نبود روزی چون روز حسین که در آن، سی هزار کس از مومنان به جنگ با وی شتافتند تا با ریختن خونش به خدا تقرب جویند.»
رحمانیان در نمایش «روز حسین» داستانی معاصر را كه اتفاقات آن در تابستان و پاییز سال ۸۷ در تهران رخ میدهد، با دو داستان دیگر كه از سال ۲۵ تا ۶۱ هجری در مدینه و كربلا اتفاق میافتد، پیوند زده است.
خلاصه داستان نمایش «روز حسین» این است:«امیرحسین همایون، سوم خردادماه سال ۸۶ در مراسم بزرگداشت آزادسازی خرمشهر از حال میرود و ۱۰ روز بعد در بیمارستان خاتم الانبیا به هوش میآید، اما دیگر سخنی نمیگوید. او پس از ۱۳ ماه که لب به سخن گشوده، این جمله را بر زبان آورده: «نصر منالله و فتح قریب.»
امیرحسین همایون این رزمنده سالهای اول انقلاب و جنگ در آسایشگاه روانی بستری است. او مفتون واقعه کربلا است و در آرزوی اجرای نمایشی بر این واقعه است؛ نمایشی که خود مینویسد. کهن الگوی او در واقعه کربلا امالبنین همسر دوم حضرت علی (ع) شاعر و مادر حضرت عباس، عبدالله، عثمان و جعفر است. امالبنین برای دلاوران کربلا رجز میسراید و امیرحسین همایون یکی از صدها نفری است که شعارهای زمان انقلاب را طراحی میکند و حال بی محابا فریاد میزند:«نصر منالله و فتح قریب»
«روز حسین» هنوز در حال نوشته شدن است. رحمانیان کار را با اتد زدن پیش میبرد.
نمایشی با چند داستان مجزادر مکان و زمانهای متفاوت؛ تهران و مکه، تابستان و پاییز ۱۳۸۷. تهران،تابستان و پاییز ۱۳۵۷. خرمشهر، خرداد ۱۳۸۶. مدینه، یثرب و کوفه، سالهای ۲۵تا ۶۱ هجری و کربلا، محرم ۶۱هجری. نقطه تلاقی این زمانها و مکانها درونمایه واقعه عاشورا در کربلا است.
این نمایش که برای سه ساعت طراحی شده، با چهل بازیگر روزهای تمرین را سپری میکند و منتظر بازبینی برای اجراست.
رحمانیان و گروه نمایشش، ابتدا در طبقه هفتم تالار وحدت تمرین میکردند اما با مشکلاتی که برای آنها بهوجود آورده شد، به تالار ایرانشهر کوچ کردند و هماکنون منتظر اجرای مجوز برای این نمایش هستند که در سالن شماره۲ ایرانشهر به روی صحنه برود.
محمد رحمانیان كه قرار بود از آغاز ماه محرم نمایش «روز حسین» را به صحنه ببرد گفت:«فعلا این نمایش بازبینی نشده است. »
وی از حجم بالای ممیزیهای اعمال شده بر نمایشنامهی «روز حسین» گلایهمند است. رحمانیان میگوید: «ما خودمان با اعضای شورای نظارت و ارزشیابی گفتوگو كردیم و از آنها خواستیم نمایش ما را بازبینی كنند، اما تاكنون هیچ اتفاقی نیفتاد و هیچ پاسخ روشنی به ما ندادهاند.»
بازیگران این نمایش به ترتیب حضور در صحنه عبارتند از: اشكان خطیبی، ترانه علیدوستی، مهران امام بخش، خسرو احمدی، اسماعیل بختیاری، بهرام ابراهیمی، علی عمرانی، افشین هاشمی، رضا مختاری، علی میلانی، زهیر یاری، نورالدین جوادیان، میثم یوسفی، بهادر ابراهیمی، مهتاب نصیرپور، علی سلیمانی، مینو زاهدی، ایده ابوطالب، بهادر، مریم شیرافكن، نسترن حرسلاك، معصومه رحمانی، لیلی فرهادپور، شیرین زنگنه.
لیلی فرهادپور، مهتاب امینالرعایا، سهیلا فلاحپور، مرضیه محمدپناهسیستانی، آزاده گودرزی، مریم بانوموسایی، مانوش نبوی، بهامین نوری، غزال شاملو، زهرا کاظمی، سحر صفرپور، تینا حسینزاده، ندا جبراییلی، سمیه شهباززاده، همایون علوی، رضا مومنزاده، امین خانی، علیرضا چاوش، فرزین فولادپنجه، کوشا ساعی، حنیف شهپرراد، محمد طاهرخانی، علی میانجی و آبتین سعادت از دیگر نقشافرینان این نمایش هستند.
عواملی كه در تولید این نمایش با رحمانیان همكاری دارند، عبارتند از:
گروه كارگردانی: مهران نصیرپور، پدیده جمال ها، علیرضا فولادشكن طراح: محسن شاه ابراهیمی دستیار: پرهوده جمالها، موسیقی: ونداد مساح زاده نوازندگان: امیر دین محمدی، آرزو كوچكان، بهنام كلاه بخش، امین دارابی، اشعار: عبدالجبار كاكایی، برنوشت: ایلیا تهمتنی، عكس: آرش نعمتی ، صحنه یاران: مهتاب امین الرعایا، سهیلا فلاح پور، مرضیه محمدپناه سیستانی، آزاده گودرزی، مریم بانو موسایی، مانوش نبوی، بهامین نوری، غزال شاملو، زهرا كاظمی، سحر صفرپور، تینا حسین زاده، ندا جبراییلی، سمیه شهباززاده، همایون علوی، رضا مومن زاده، امین خانی، علیرضا چاوش، فرزین فولادپنجه، كوشا ساعی، حنیف شهپرراد، محمد طاهرخانی، علی میانجی، آبتین سعادت.