كمترين اثر قيام امام حسین(ع) اين است كه اسلام را زنده كند

بنا بر گزارش خیمه، دکتر ذکیانی با اشاره به اهميت شناخت تأثير اعمال و انحرافات معاويه، در فهم علل قيام امام حسين(ع)، گفت: اگر خطرهای معاويه را بشناسيم و بدانيم كه چه بدعت‌هايی را در اسلام به وجود آورده است، علت قيام اباعبدالله‌الحسين(ع) را هم خواهيم شناخت. 

وی افزود: با اين شناخت از معاويه، خواهيم ديد كه به علت عمق و وسعت آن انحرافات و نفوذ بسيار معاويه و زيركی او؛ ديگر با يك بيانيه، سخنرانی يا با يك اعتراض زبانی و حتی شورش خيابانی، برای جلوگيری از خطرات و انحرافات او ديگر ميسر نبوده است. 

استاد یار دانشگاه علامه طباطبایی گفت: حقيقتا انحرافات آن‌قدر زياد و وسيع بوده كه برای از بين بردن آن‌ها، نياز به حماسه رثاگونه بود؛ يعنی هم حماسه و هم رثا مورد نياز بوده كه قيام عاشورا هر دو امر را با هم داشته و توأم بودن اين دو امر، علت ماندگاری و اهميت پرنفوذی است كه عاشورا دارد كه ما امروز آثارش را می‌بينيم.

ذکیانی افزود: پس خلاصه فرضيه من اين است كه تصور می‌كنم امام حسين(ع) واقعا نيت اين را داشته كه پيروز بشود، اما بيش از پيروزی و بيش از دستيابی به حكومت كه شايد از نظر محاسباتی كمتر از 10 درصد می‌شد روی آن حساب كرد، موضوع مشهور نهی از منكر بوده است.

وی بيان داشت: بزرگ‌ترين منكر همانا بدعت‌ها و انحرافاتی بود كه معاويه ايجاد كرده بود و نهی از منكر هم بستگی به بزرگی منكر دارد كه ناهی از منكر بايد در مورد آن اقدام كند. وقتی ما می‌بينيم كه امام معصوم ما از بالاترين امكاناتش كه جان و فرزندان و اصحابش باشند، با اين وضع فجيع می‌گذرد

وی خاطرنشان كرد: من برآنم كه اولا يك تقويم كلی از معاويه را ارائه دهم و سپس خطرات معاويه را در دو بخش نظری و عملی بيان كنم؛ ترويج انديشه تقليد كوركورانه و تسليم محض در مقابل حاكمان بودن، از لحاظ بعد نظری، بزرگ‌ترين خطر معاويه است و از بعد عملی، جامه عمل پوشاندن به همان ديدگاه نظری و جايگزينی سلطنت به جای خلافت است.