تاریخ انتشار
چهارشنبه ۱۵ اسفند ۱۳۸۶ ساعت ۱۳:۰۳
۰
کد مطلب : ۱۵۹۳
«مرغ سحر»

گفتگوی خیمه با استاد شاپور رحیمی

خالق آلبوم های «گل افشان» و «فصل ایثار»
گفتگوی خیمه با استاد شاپور رحیمی

‌‌ خیمه: به عنوان یک معلم با سابقه‌ی آواز، از اهمیت فراگیری ردیف آوازی در اجرای نوحه ها و الحان مذهبی بگویید؟
- به دلیل ارتباط و همبستگی تنگاتنگ و ویژه‌ای که موسیقی مذهبی و دینی ما با موسیقی ردیفی و سنتی دارد و در بسیاری از موارد جدایی ناپذیرند و بدون گزافه و بخصوص در بخش آواز،موسیقی اصیل مدیون و مرهون موسیقی مذهبی و تعزیه می باشد، باید اشاره کنم که فراکرفتن ردیف برای مداحان از ملزومات است.

خیمه: درست می فرمایید اما به نظر می‌رسد کل گوشه ها برای اجرای الحان محزون یا آواهای سوگواری ضروری نباشد گوشه‌هایی مثل: گوشت و عشیران موالیان و... و در مقابله گوشه‌هایی هستند که بسیار ضروری اند، آن ها کدامند؟
- تایید می کنم و شاید هم فرد مداح فرصت فراگیری همه‌ی ردیف‌ها را که چند سال طول می کشد نداشته باشد اما حد اقل باید گوشه‌هایی مثل: حسینی، راک عبدالله، بیات راجح، مثنوی‌ها، مغلوب، مخالف حجاز، اوج، و... را حتما بیاموزید.

خیمه: چه آوازها یا دستگاه‌هایی برای اجرای مرثیه و مداحی‌ها بیشتر قابلیت دارند؟
- همه دستگاه‌ها، ولی دستگاه نوا و شور بویژه آوازهای افشاری، دشتی و بیات ترک، مناسب‌تر هستند.

خیمه: از مداحان قدیمی و تاثیر گذار، کار کدام یک رابیشتر می پسندید؟
- یادم هست برخی از مذهبی‌خوانان به

قدری با حس و حال و گیرا به دعا و مناجات می پرداختند که مثلا در سحرگاه ماه مبارک رمضان برخی از افراد که به دلایلی نمی‌توانستند روزه بگیرند، برای شنیدن دعای سحر برمی‌خاستند. بزرگانی مثل استاد احمدیان که اساسا خود نوحه ساز هم بود و مسلط به ردیف و نزد استاد مهر تاش ردیف را فرا گرفته بود، یا سید جواد ذبیحی یا آقای علی بهاری و هرگز آواز «ربنا» و «علی گویم علی جویم» و «دعای سحر» و... از خاطره ها محو نخواهد شد.

خیمه: شما نوازنده ساز عود هستید و بارها در ایام و ماه‌های عزاداری و سوگواری شاهد عود نوازی شما به شکلی موثر و گیرا و اثر گذار بوده‌ایم، مناسب است بپرسیم قابلیت سازهای ایرانی را برای اجرا در مراسم عزاداری و... در چه حد می بینید؟
- در گذشته از این سازها به دلیل این که وسایل تقویت کننده مثل اکو، بلندگو و... وجود نداشت و صداهای ایرانی هم لطیف و آرام و به لحاظ تنالینه یا ولوم، ضعیف می باشند، کم تر استفاده می‌شد و از سازهایی مثل کلارینت یا طبل و شیپور و سنج بهره می‌گرفتند وگرنه همه‌ی سازهای ایرانی برای بیان احساس، توانا هستند و قدما و معتقدین و عرفا اساسا می‌گفتند سازها در دست اهل دل، حکایت اندوه و حسرت و همدلی با شهدا و آزادگان را بهتر از حنجره‌ها بیان می‌کند.

گفتگو از علیرضا پورامید

نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما