کد مطلب : ۲۱۳۷۹
برخی منابر تفرقهزا بودهاند تا وحدتآفرین
محمدجواد آرینمنش، کارشناس مسائل سیاسی و فرهنگی درباره ویژگیهای یک منبر مطلوب عاشورایی و تمایز آگاهیبخشی سیاسی با آلوده کردن مجالس و منابر عزاداری امام حسین(ع) به مسائل و خطکشیهای سیاسی گفت: اولا نهضت عاشورا و قیام امام حسین(ع) نمادی از آمیختگی دین و سیاست است و امام حسین(ع) در راه رسیدن به آرمانهای والای اجتماعی و سیاسی، اصلاح امور، تحقق نظارت اجتماعی و فریضه امر به معروف و نهی از منکر قیام کردند.
قیام امام حسین(ع)؛ قیامی برای تحقق تداوم راه نبوی و علوی
وی ادامه داد: در حقیقت قیام امام حسین(ع) یک قیام دینی ـ سیاسی برای مقابله با ظلم، ستم ، بیدادگری وبیعدالتی بود تا اصلاحات اساسی در جامعه برای تداوم راه پیامبر اکرم(ص)، امیرالمؤمنین علی(ع) و امام حسن(ع) محقق شود.
آرینمنش اظهار کرد: انقلاب اسلامی نیز نمونه و رشحهای از قیام حسینی است و پیروزی انقلاب اسلامی مرهون تبعیتپذیری مردم و هدایتهای حسینیگونه رهبر کبیر انقلاب، امام خمینی(ره) بود؛ همان امامی که معتقد بود زنده نگه داشتن اسلام بسته به همین عزاداریهای محرم و صفر است، چرا که تاسوعا، عاشورا و در مجموع نهضت حسینی معیاری برای ارزیابی مسیر حرکت اسلام و انقلاب اسلامی است.
منابر امام حسین(ع) معرف ارزشهایی باشند که سیدالشهدا برای آن به شهادت رسید
عضو حزب مؤتلفه عنوان کرد: نهضت حسینی در واقع الگویی برای فداکاری، ایثارگری و گذشت در راه تحقق آرمانهای بلند الهی و دینی است، لذا منابر و مجالس عزاداری باید در وهله اول این ارزشهای الهی و دینی را به مردم و به ویژه نسل جوان به شکل درست معرفی و تبیین کنند.
آرینمنش درباره ویژگیها و اهداف اساسی یک منبر مطلوب حسینی و عاشورایی گفت: من معتقدم یکی از اهداف اساسی مجالس عزاداری امام حسین(ع) ارتقای سطح آگاهی و معرفت سیاسی مردم است. به عبارتی منابر سخنرانی باید به دانش سیاسی جامعه عمق ببخشند و از سطحینگری پرهیز دهند. یعنی باید معرفت افراد در نتیجه حضور در این مجالس نسبت به ارزشها ارتقا پیدا کند.
وی تأکید کرد: هدف دیگر یک منبر مطلوب عاشورایی در حوزه سیاسی، تقویت ارتباط مردم با اهل بیت(ع) است، که این مسئله شامل تقویت رابطه عاطفی در کنار فهم عمیق و آشنایی با فلسفه نهضت امام حسین(ع) است.
نقش منبر عاشورایی در تقویت روحیه نهراسیدن از دشمنان
این فعال سیاسی اصولگرا یادآور شد: یکی از پیامهای مهم نهضت حسینی نهراسیدن از دشمنان قسمخورده اسلام است که در عصر حاضر آمریکا و رژیم صهیونیستی را میتوان جزو نمادهای اصلی دشمنان اسلام تلقی کرد.
وی تصریح کرد: پس اگر قرار است ما در عرصه سیاسی حضور پیدا کنیم باید روحیه نهراسیدن از آمریکا و تهدیدات غرب را داشته باشیم و یک منبر و مجلس مطلوب حسینی باید این روحیه را تقویت کند و روحیه مجاهدت، ایثار و فداکاری را به جامعه تزریق کند.
مجالس امام حسین(ع) تبیینکننده فلسفه امربه معروف و نهی از منکر به شکل جامع باشند
آرینمنش ادامه داد: ویژگی دیگر یک منبر الگوی عاشورایی تبیین فلسفه فریضه امر به معروف و نهی از منکر به معنای وسیع کلمه است. یعنی باید این فریضه به عنوان یک نظارت عمومی و اجتماعی در شؤون اقتصادی، فرهنگی و سیاسی برای مردم تبیین شود.
عضو حزب مؤتلفه اظهار کرد: شاخص دیگر یک منبر مطلوب، خرافهزدایی و مقابله با خرافات و رفتارهای ناشایست و خشن به نام دین (مانند قمه زنی) است؛ رفتارهایی که فقط مورد سوء استفاده دشمنان قرار میگیرد. همچنین وظیفه سخنران و خطباست که مطالب صحیح و مستند را بیان کنند و از بیان سخنان بیاستناد که که مخلوطی از حقیقت و دروغ درباره واقعه عاشوراست بپرهیزند.
واگرایی و همگرایی اجتماعی؛ نقطه تمایز آگاهیبخشی سیاسی و سیاسیکاری در منابر
وی با بیان اینکه هدف مهم دیگر منابر عاشورایی تقویت آگاهی سیاسی جامعه براساس تبیین فلسفه نهضت عاشورا و بیان ویژگیهای صف حق و باطل است گفت: این مسئله با سیاسیکاری و استفاده از منابر برای بیان امیال جریانی و جناحی تفاوت دارد که برخی سخنرانان و گاهی هم برخی مداحان در سالهای گذشته در این عرصه ورود پیدا کردند.
آرین منش اظهار کرد: متأسفانه بعضی از مداحان به جای تلاش در جهت ارتقای سطح آگاهیهای سیاسی به بعضی خطکشیها و خطبازیهای سیاسی و نفی افراد و شخصیتها اقدام کردند که این کار با افزایش وحدت و انسجام اجتماعی از طریق عزاداریهای امام حسین(ع) منافات دارد.
وی تأکید کرد: در واقع قرار نیست سیاسیکاری و سیاسیبازی به جای ارتقای آگاهیهای سیاسی مردم قرار بگیرد و بایستی این مجالس شعور سیاسی مردم را افزایش دهند.
آرینمنش در پایان عنوان کرد: باید نتیجه و برآیند حضور خطبا، سخنرانان و مداحان در این مجالس تقویت بنیه سیاسی جامعه و افزایش انسجام و وحدت میان مردم و گروههای وفادار به نظام و انقلاب باشد تا بسیج نیروها علیه دشمنان قسم خورده انقلاب صورت بگیرد و نه اینکه منجر به ایجاد تفرقه میان صفوف به هم فشرده مردم شود.
مرجع : ایکنا