کد مطلب : ۳۲۰۵۹
پیامبر(ص) شعر را یک حربه کارآمد و یک رسانه قوی برای تبلیغ دین می‌دانستند
محمدعلی مجاهدی در اختتامیه جشنواره شعر آیینی گوهری از مخزن سر الهی اظهار کرد: امیدوارم شاهد روزافزون شعر آیینی و شعر ولایی در استان اصفهان باشیم، امیدوارم این تعاملات فرهنگی و ادبی بیش از پیش بین استان‌ها شکل گیرد آن هم در این مقطع تاریخی که وهابیت دشمن درجه یک شیعه نقاب از صورت برداشته و به میدان آمده است.
وی افزود: وظیفه شاعر آیینی مشخص است، اگر بخواهیم اصل حرکت امام حسین(ع) را در یک کلمه بیان کنیم می‌توانیم بگوییم حضرت یک اعتراض همه‌جانبه و با همه ابعادش را به انحراف و فساد زمانه خود رواداشت تا حدی که جان خود و اصحابش را فدا کرد، آیا خطرات و انحرافات زمان ما کمتر از زمان امام حسین(ع) است؟
پیشکسوت شعر آیینی تصریح کرد: شاعر آیینی باید با تأثیر گرفتن از آموزه‌های رسول اکرم(ص) و اهل‌بیت(ع) و با استفاده از رهنمودهای این بزرگواران به وظیفه خود عمل کند، پیامبر اسلام(ص) زمانی که مبعوث شدند فرهنگ جاهلی بزرگ‌ترین افتخاراتش خلاصه می‌شد به 7 قصیده بسیار پخته عربی که از پرده کعبه آویزان می‌کردند و از شعرای عرب می‌خواستند اگر می‌توانند شعرهایی بهتر از این اشعار بسرایند.
وی با بیان اینکه وقتی قرآن کریم نازل شد عرب عصر جاهلی با متنی مواجه شد که اصلاً سابقه ذهنی نداشت، خاطرنشان کرد: آخرین برداشت عرب جاهلی از قرآن این بود که این هم نوعی از شعر است، حتی برخی از شعرا قرآن را مبنا قرار دادند و گفتند که این شعر است و البته در پس این پرده شیطنت‌هایی وجود داشت.
مجاهدی در ادامه مطرح کرد: عنصر اصلی شعر خیال است و هر مقدار شاعر بتواند از عنصر خیال بیشتر استفاده کند آن عصر به لحاظ هنری ارزش بیشتری دارد، بنابراین می‌گفتند که قرآن شعر است و چون شعر با خیال در هم آمیخته است پس نمی‌تواند موجب هدایت شود تا اینکه این آیه نازل شد که ما به پیامبران شعر نیاموختیم و شعر در شأن پیامبر اسلام نیست.
وی استفاده پیامبر(ص) از شعر را به عنوان یک حربه کارآمد و یک رسانه قوی برای تبلیغ دین دانست و گفت: حضرت به اصحاب خود می‌فرمود باید در این میدان فعال باشند، پیامبر فرمودند چه چیز مانع می‌شود از کسانی که با شمشیرهای خود که دین را کمک کردند با زبان خود هم دین خدا را کمک کنند، در جایی دیگر به حسان می‌فرمایند این عظمت پوشالی شخصیت‌های جاهلی را در هم بشکن و اگر این کار را بکنی در همان موقع جبرائیل به تو کمک خواهد کرد، این شأن یک شاعر ولایی است.
پیشکسوت شعر آیینی یادآور شد: پیامبر در جایی دیگر به همه اصحابی که طبع شعر داشتند می‌فرماید ابهت پوشالی و توخالی بزرگان جاهلیت را بشکنید که تحمل این اشعار برای کفار از تحمل زخم شمشیر سخت‌تر است، در این عرصه که سلاح افراد قلم است کارهای بسیاری می‌توان انجام داد.
وی عنوان کرد: پیامبر اکرم(ص) شعر آیینی را نقد می‌کردند، چراکه ارزش خاصی را برای شعر آیینی در نظر داشتند، در تاریخ نقل شده است که شاعری آیینی قصد داشت شعری بخواند اما همهمه مردم اجازه نمی‌داد حضرت نیم‌خیز شدند و جمعیت را وادار به سکوت کردند، شاعر در شعر خود پیامبر(ص )را به شمشیر هندی که شمشیرهای قوی بود تشبیه کرده بود پیامبر فرمودند به جای آن باید بگویی شمشیر الهی، باید سمت و سوی شعر آیینی را درست مشخص کرد.
مجاهدی با اشاره به روایتی از امام صادق(ع) گفت: حضرت می‌فرماید که ای شیعیان من به فرزندان خود شعر عبدی را بیاموزید تا یاد بگیرند، چراکه او در راه و مسیر خداوند بوده است، مخاطبان شعر زیاد بودند، ملاک نزد خداوند ایمان و تقوای شاعران است، شاعران آیینی باید اسوه ایمان و تقوا باشند.
وی در پایان گفت: امام صادق(ع) می‌فرمایند مؤمنی در مورد ما اهل‌بیت شعری نمی‌سراید و معارف ما را در آن شعر بگوید مگر آن‌که به ازای آن شعر، خداوند شهری را برای او در بهشت می‌سازد که 7 برابر بزرگ‌تر از این دنیاست و هم‌نشین ملائکه مقرب و انبیا می‌شود، اگر قرار است شاعران آیینی مصداق این روایت شوند باید آن‌چنان ایمان خود را برابر حوادث تقویت کنند که فریب نخورند.
انتهای پیام/
وی افزود: وظیفه شاعر آیینی مشخص است، اگر بخواهیم اصل حرکت امام حسین(ع) را در یک کلمه بیان کنیم می‌توانیم بگوییم حضرت یک اعتراض همه‌جانبه و با همه ابعادش را به انحراف و فساد زمانه خود رواداشت تا حدی که جان خود و اصحابش را فدا کرد، آیا خطرات و انحرافات زمان ما کمتر از زمان امام حسین(ع) است؟
پیشکسوت شعر آیینی تصریح کرد: شاعر آیینی باید با تأثیر گرفتن از آموزه‌های رسول اکرم(ص) و اهل‌بیت(ع) و با استفاده از رهنمودهای این بزرگواران به وظیفه خود عمل کند، پیامبر اسلام(ص) زمانی که مبعوث شدند فرهنگ جاهلی بزرگ‌ترین افتخاراتش خلاصه می‌شد به 7 قصیده بسیار پخته عربی که از پرده کعبه آویزان می‌کردند و از شعرای عرب می‌خواستند اگر می‌توانند شعرهایی بهتر از این اشعار بسرایند.
وی با بیان اینکه وقتی قرآن کریم نازل شد عرب عصر جاهلی با متنی مواجه شد که اصلاً سابقه ذهنی نداشت، خاطرنشان کرد: آخرین برداشت عرب جاهلی از قرآن این بود که این هم نوعی از شعر است، حتی برخی از شعرا قرآن را مبنا قرار دادند و گفتند که این شعر است و البته در پس این پرده شیطنت‌هایی وجود داشت.
مجاهدی در ادامه مطرح کرد: عنصر اصلی شعر خیال است و هر مقدار شاعر بتواند از عنصر خیال بیشتر استفاده کند آن عصر به لحاظ هنری ارزش بیشتری دارد، بنابراین می‌گفتند که قرآن شعر است و چون شعر با خیال در هم آمیخته است پس نمی‌تواند موجب هدایت شود تا اینکه این آیه نازل شد که ما به پیامبران شعر نیاموختیم و شعر در شأن پیامبر اسلام نیست.
وی استفاده پیامبر(ص) از شعر را به عنوان یک حربه کارآمد و یک رسانه قوی برای تبلیغ دین دانست و گفت: حضرت به اصحاب خود می‌فرمود باید در این میدان فعال باشند، پیامبر فرمودند چه چیز مانع می‌شود از کسانی که با شمشیرهای خود که دین را کمک کردند با زبان خود هم دین خدا را کمک کنند، در جایی دیگر به حسان می‌فرمایند این عظمت پوشالی شخصیت‌های جاهلی را در هم بشکن و اگر این کار را بکنی در همان موقع جبرائیل به تو کمک خواهد کرد، این شأن یک شاعر ولایی است.
پیشکسوت شعر آیینی یادآور شد: پیامبر در جایی دیگر به همه اصحابی که طبع شعر داشتند می‌فرماید ابهت پوشالی و توخالی بزرگان جاهلیت را بشکنید که تحمل این اشعار برای کفار از تحمل زخم شمشیر سخت‌تر است، در این عرصه که سلاح افراد قلم است کارهای بسیاری می‌توان انجام داد.
وی عنوان کرد: پیامبر اکرم(ص) شعر آیینی را نقد می‌کردند، چراکه ارزش خاصی را برای شعر آیینی در نظر داشتند، در تاریخ نقل شده است که شاعری آیینی قصد داشت شعری بخواند اما همهمه مردم اجازه نمی‌داد حضرت نیم‌خیز شدند و جمعیت را وادار به سکوت کردند، شاعر در شعر خود پیامبر(ص )را به شمشیر هندی که شمشیرهای قوی بود تشبیه کرده بود پیامبر فرمودند به جای آن باید بگویی شمشیر الهی، باید سمت و سوی شعر آیینی را درست مشخص کرد.
مجاهدی با اشاره به روایتی از امام صادق(ع) گفت: حضرت می‌فرماید که ای شیعیان من به فرزندان خود شعر عبدی را بیاموزید تا یاد بگیرند، چراکه او در راه و مسیر خداوند بوده است، مخاطبان شعر زیاد بودند، ملاک نزد خداوند ایمان و تقوای شاعران است، شاعران آیینی باید اسوه ایمان و تقوا باشند.
وی در پایان گفت: امام صادق(ع) می‌فرمایند مؤمنی در مورد ما اهل‌بیت شعری نمی‌سراید و معارف ما را در آن شعر بگوید مگر آن‌که به ازای آن شعر، خداوند شهری را برای او در بهشت می‌سازد که 7 برابر بزرگ‌تر از این دنیاست و هم‌نشین ملائکه مقرب و انبیا می‌شود، اگر قرار است شاعران آیینی مصداق این روایت شوند باید آن‌چنان ایمان خود را برابر حوادث تقویت کنند که فریب نخورند.
انتهای پیام/
مرجع : خبرگزاری فارس
